«One Battle After Another» – H θριλερική οπτική της ταινίας για τον αυταρχισμό συνδέεται με την εποχή που ζούμε

«Δεν υπάρχει ένας μοναδικός τρόπος για να μετρηθεί πότε μια ταινία εισέρχεται στην πολιτιστική σφαίρα — εννοώ, πότε το κάνει με τόση δύναμη όσο μια δόση ηρωίνης» γράφει ο Owen Gleiberman στο Variety και συνεχίζει: «Αλλά όταν συμβαίνει, το νιώθεις. Παλιά συνέβαινε συχνά, αλλά είναι πιο σπάνιο στον κόσμο που ζούμε σήμερα, ο οποίος κολυμπά σε ένα σύμπαν περιεχομένου, το μεγαλύτερο μέρος του οποίου είναι κατακερματισμένο σε ξεχωριστά σιλό. Η φράση “μαζική κουλτούρα” ήταν συνώνυμη με “επιτυχημένη τηλεοπτική σειρά” ή “επιτυχημένη ταινία”, αλλά ακόμη και αυτά δεν είναι πλέον οι κυρίαρχες, ελκυστικές για όλους, συλλογικές δυνάμεις που ήταν κάποτε. Όλα αυτά κάνουν την ταινία “One Battle After Another” του Πολ Τόμας Άντερσον μια μεγάλη αναδρομή στο παρελθόν, μια σπάνια ταινία που έχει την ευκαιρία να κυριαρχήσει στον πολιτιστικό διάλογο».

Ας ξεκαθαρίσουμε γιατί μπορεί να συμβεί αυτό. Η ταινία «One Battle After Another» συνδέεται με την εποχή που ζούμε όπως καμία άλλη ταινία που έχετε δει — και η εποχή που ζούμε είναι διαφορετική από ό,τι έχετε δει μέχρι τώρα.

Στιγμιότυπο της ταινίας, Πηγή: imdb.com

Παγιδευμένοι σε μια ζώνη μεταξύ αντίστασης και απόγνωσης

«Καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες ωθούνται, μέρα με τη μέρα, όλο και πιο κοντά στην αυταρχία, αυτή είναι μια κατάσταση που θα έπρεπε να έχει θέσει σε συναγερμό όλους τους πολίτες της χώρας» σχολιάζει ο Owen Gleiberman.

«Ωστόσο, είναι στη φύση της αυταρχίας να ναρκώνει τους ανθρώπους σε μια κατάσταση μουδιάσματος, αυταπάτης, φόβου και μιας μορφής αυτοσυντηρούμενης απάθειας. Και αυτό φαίνεται να συμβαίνει στην Αμερική αυτή τη στιγμή. Ο Γκάβιν Νιούσομ δεν πρέπει να είναι ο μόνος που λέει ότι κινδυνεύουμε να μην έχουμε πραγματικές εκλογές το 2028. Πολλοί άνθρωποι (ηγέτες, πολίτες, δημοσιογράφοι) πρέπει να το λένε. Αλλά πάρα πολλοί από εμάς είμαστε παγιδευμένοι σε μια ζώνη μεταξύ αντίστασης και απόγνωσης, και αυτή είναι η διάθεση που εκφράζει το “One Battle After Another”».

Είναι ο τρόπος με τον οποίο το «One Battle After Another» μας ζητά, για δύο ώρες και 41 λεπτά, να ζήσουμε μέσα στη σπηλιά του άγχους και της οργής μας, της παθητικότητας και της εξέγερσής μας

Ένας ενισχυμένος καθρέφτης

Η ταινία διαδραματίζεται σε μια αστυνομικοκρατούμενη Αμερική που μοιάζει και δίνει την αίσθηση ότι είναι αυτή στην οποία θα μπορούσε να μετατραπεί η Αμερική σε λίγα χρόνια. Και αυτό που είναι παράξενο στην ταινία δεν είναι μόνο η προφητική ποιότητα του αυταρχικού σκηνικού της. (Όχι, δεν είναι «The Hunger Games»).

Είναι ο τρόπος με τον οποίο το «One Battle After Another» μας ζητά, για δύο ώρες και 41 λεπτά, να ζήσουμε μέσα στη σπηλιά του άγχους και της οργής μας, της παθητικότητας και της εξέγερσής μας.

Είναι ο τρόπος με τον οποίο η ταινία προκαλεί σοκ αναγνώρισης και μια κάθαρση που σου κόβει την ανάσα. Είναι μια ταινία που λειτουργεί ως ένας ενισχυμένος καθρέφτης.

Στιγμιότυπο της ταινίας, Πηγή: imdb.com

Προκαλεί συζητήσεις

Με βάση τις ενθουσιώδεις κριτικές, την έντονη φήμη για βραβεία, τη σταθερή απόδοση του φιλμ στο box-office, φαίνεται ότι ο κόσμος επέλεξε να ακούσει τους κριτικούς (κάτι που δεν συμβαίνει κάθε μέρα) και τη γενική ατμόσφαιρα ενθουσιασμού για το φιλμ που επικρατεί στα κοινωνικά μέσα.

Το «One Battle After Another» έχει τη δυνατότητα να προκαλέσει αίσθηση — όχι μόνο ως ένα από τα σπάνια δράματα για ενήλικες που γίνονται επιτυχία, αλλά και ως μια ταινία που προκαλεί χιλιάδες συζητήσεις και δημιουργεί το δικό της ενεργειακό πεδίο.

Ακόμα και οι επιτυχημένες ταινίες δεν το καταφέρνουν πια αυτό, ενώ πολλές από τις ταινίες που υποστηρίζουν οι κριτικοί τείνουν να προκαλούν συζητήσεις που περιορίζονται σε ένα μικρό κύκλο.

Αυτό συνέβη πέρυσι με τις ταινίες «Anora» και «The Brutalist», και ίσως φέτος με την ταινία «Materialists», μια καλή ρομαντική κωμωδία που έκανε τους διανοούμενους και στις δύο ακτές να συζητούν για το σημείο όπου ο ρομαντισμός συναντά την εκμετάλλευση των ακινήτων.

Η ταινία «One Battle After Another» συνδέεται με την εποχή που ζούμε όπως καμία άλλη ταινία που έχετε δει — και η εποχή που ζούμε είναι διαφορετική από ό,τι έχετε δει μέχρι τώρα

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Vista Theater Hollywood (@vistatheaterhollywood)

Όπως τα «Σαγόνια του Καρχαρία»

«Το “One Battle After Another”, από την άλλη πλευρά, είναι ένα εξαιρετικά διασκεδαστικό, απίστευτα απρόβλεπτο πολιτικό θρίλερ που σε κάποιο επίπεδο σε αναγκάζει να αντιμετωπίσεις… το πεπρωμένο της γ@μημένης χώρας μας» παρατηρεί Owen Gleiberman.

«Σε κάνει να αναρωτιέσαι: Τι συμβαίνει στην Αμερική; Πού οδηγούν όλα αυτά; Θα αποδειχθεί το μέλλον τόσο απειλητικό όσο φαίνεται στην ταινία; Το “One Battle After Another” θα μπορούσε να είναι η σπάνια ταινία που συγκινεί το κοινό επειδή συνδέεται άμεσα με αυτό που συμβαίνει στη ζωή του. Όπως τα “Σαγόνια του Καρχαρία”»

Οι ταινίες-κοινωνικό βαρόμετρο

Για να σκεφτείς μια ταινία που χτύπησε το τζάκποτ του zeitgeist όπως αυτή, ίσως πρέπει να επιστρέψεις στο «Wall Street», το οικονομικό δράμα του Όλιβερ Στόουν που είχε την τύχη να βγει στις αίθουσες μόλις επτά εβδομάδες μετά το κραχ της χρηματιστηριακής αγοράς του 1987.

Είναι σαν αυτή η ταινία να είχε σχεδιαστεί ως θεραπεία για το hangover της δεκαετίας της απληστίας.

Πριν από αυτό, η ταινία «Όλοι οι Άνθρωποι του Προέδρου», αν και βγήκε δύο χρόνια μετά την παραίτηση του Ρίτσαρντ Νίξον από την προεδρία, ήταν αρκετά κοντά χρονικά στο σκάνδαλο του Γουότεργκεϊτ ώστε να λειτουργήσει ως εθνικό δημοψήφισμα για το τι είχε περάσει η χώρα, πώς αυτό συγκλόνισε τις αξίες μας και, κατά κάποιον τρόπο, τις αναδιαμόρφωσε.

*To One Battle After Another παίζεται στις αθηναϊκές αίθουσες.

*Με στοιχεία από variety.com