Η κοινωνία δεν ξεχνά την ατιμώρητη τραγωδία στα Τέμπη, βλέπει την Εξεταστική – παρωδία στον ΟΠΕΚΕΠΕ και αναζητά εναλλακτική πριν η πολιτική αποπνέει μόνο δυσωδία

Αγαπημένα μου golden boys, αδικημένοι μου μικροαστοί, φτωχοί μου προλετάριοι, κάποια στιγμή θα πρέπει να δούμε τη σημασία που έχουν τα γεγονότα. Αυτά μετρούν άλλωστε, όπως έλεγε και ο Σέρλοκ Χολμς, στον φίλο και συνεργάτη του δόκτορα Γουάτσον. «Τα γεγονότα Γουάτσον, τα γεγονότα». Και τα γεγονότα αγαπημένοι μου είναι συγκεκριμένα. Έχουμε ένα πολιτικό σκηνικό σε κρίση, με τη γαλάζια κυβέρνηση να έρχεται πρώτη μεν, πληγωμένη βαριά δε και εν συνεχεία να επικρατεί ένα χάος πολυκομματικό, με την Ακροδεξιά και τους εγχώριους εκπροσώπους της να καιροφυλακτεί για ν’ αδράξει την ευκαιρία.

Τα στοιχεία

Αρκεί να ρίξει κανείς μια ματιά στα ποιοτικά στοιχεία των δημοσκοπήσεων που βγαίνουν το τελευταίο διάστημα και θα διαπιστώσει το αληθές των λόγων μου. Βλέπεις τους αναποφάσιστους ως ποσοστό να μεγαλώνουν κάθε φορά, δείγμα ότι το πολιτικό σύστημα χωλαίνει και δεν μπορεί να πείσει τον κόσμο. Ακόμα και οι εξαγγελίες Μητσοτάκη στη ΔΕΘ είχαν εξαιρετικά μικρότερο αντίτυπο απ’ αυτόν που παρουσιάζουν τα παπαγαλάκια της κυβέρνησης και αυτό το στοιχείο βγαίνει στις δημοσκοπήσεις.

Ζημιά

Ειδικά στους ελεύθερους επαγγελματίες η κυβέρνηση δείχνει ότι χάνει. Παράλληλα δέχεται πίεση εκ δεξιών, γι’ αυτό και τελευταία μεταξύ άλλων ο πρωθυπουργός Κυριάκος δέχεται εισηγήσεις να ξαναπάρει τον Αντώνη Σαμαρά στο κόμμα, καθώς οι ειδήμονες γνωρίζουν πως η ζημιά θα είναι μεγάλη αν ο πρώην πρωθυπουργός αποτολμήσει να κάνει δικό του σχήμα για τις εθνικές εκλογές.

Απογοήτευση

Την ίδια ώρα έχεις μια κοινωνία απογοητευμένη από την καθημερινότητά της, με ελάχιστη εμπιστοσύνη στους θεσμούς και ειδικά στη Δικαιοσύνη και ταυτόχρονα εγκλωβισμένη στις επιλογές που δεν έχει. Από τα στοιχεία διαπιστώνει κανείς ότι η πλειονότητα της κοινωνίας θέλει μεν την αλλαγή στην κορυφή αλλά δεν έχει που να δώσει το χρίσμα. Μύλος λατρεμένοι μου η υπόθεση. Φακελοκουκούλωστα είναι η φάση και δεν ξέρω που θα καταλήξουμε στο τέλος… Το μόνο σίγουρο είναι πάντως ότι η μεταγραφή Λοβέρδου δεν πρόκειται να σώσει την κυβέρνηση…

Αμηχανία

Κάτι άρχισαν να καταλαβαίνουν εκεί στο Μέγαρο Μαξίμου σχετικά με το γεγονός – και τις συνέπειες… – της απεργίας πείνας του κ. Πάνου Ρούτσι. Θα μου πείτε ποτέ δεν είναι αργά σωστά. Υπό την προϋπόθεση όμως ότι ενεργοποιούνται τα αντανακλαστικά αυτών που πρέπει και δραστηριοποιούνται. Στην προκειμένη περίπτωση, δεν νομίζω να συμβαίνει αυτό. Παρατηρώ μία εμφανή αμηχανία!

Αλληλεγγύη

Ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κ. Παύλος Μαρινάκης ερωτηθείς σχετικά απάντησε ότι αυτοί δεν παρεμβαίνουν – όπως κάτι άλλοι, ονόματα να μην λέμε… – στη δικαιοσύνη! Και εξέφρασε την συμπόνια του και την συμπαράσταση του. Ωρα είναι να τον δούμε να κάνει απεργία πείνας ως … αλληλέγγυος! Ο Αρειος Πάγος επέστρεψε το αίτημα που του υποβλήθηκε ως αναρμόδιος – πρόκειται για την εκταφή του παιδιού του.

Ατζέντα

Μπορεί, λοιπόν τα διάφορα συστήματα εξουσίας να «σφυρίζουν κλέφτικα» και να δηλώνουν αναρμόδια, αλλά το έγκλημα των Τεμπών φαίνεται ότι οσονούπω θα διαμορφώσει και πάλι την δημόσια ατζέντα. Πρώτον, είναι εμφανές ένα εντυπωσιακό κίνημα αλληλεγγύης – φάνηκε από το απόγευμα της Κυριακής, αλλά και από τις επισκέψεις που δέχεται καθημερινά από ανώνυμους πολίτες ο απεργός πείνας. Δεύτερον, το θέμα επανέρχεται με νέα δυναμική στη συζήτηση που διεξάγεται στα social media – κι όχι μόνο, γενικότερα στο δημόσιο λόγο. Οι άμεσα εμπλεκόμενοι δικαστικοί αρνούνται την εκταφή. Και όλο το σύστημα εξουσίας έχει «κρυφτεί» από πίσω τους.

Εξελίξεις

Γιατί αρνούνται; Εχουν να κρύψουν κάτι; Γιατί το Μέγαρο Μαξίμου να ρισκάρει την επαναφορά του θέματος στην «κεντρική συζήτηση» και ενδεχομένως να υπάρξουν – χτύπα ξύλο… – απρόβλεπτες εξελίξεις; Τι είναι αυτό που διακυβεύεται; Είναι τα ερωτήματα που απασχολούν τους πολίτες. Αυτή την φορά οτιδήποτε κι αν συμβεί δεν θα μπορεί κανένας στο Μέγαρο Μαξίμου και στη κυβέρνηση να δηλώσει πως «κατελήφθην εξ απήνης»! Εντάξει;

Δύσκολες μέρες

Δύσκολες μέρες περνάει ο υφυπουργός κ. Γιώργος Μυλωνάκης – αν ήμασταν στις Ηνωμένες Πολιτείες θα τον λέγαμε προσωπάρχη του Λευκού Οίκου, δηλαδή του Μεγάρου Μαξίμου! Πολύ δύσκολες μέρες. Γιατί; Διότι φάνηκαν δύο πράγματα που ήθελαν να τα κρατήσουν «άκρως απόρρητα». Πρώτον, ότι ήξεραν όλη την … «μάσα – μπούκα» του ΟΠΕΚΕΠΕ και δεύτερον, γνώριζαν για τις επισυνδέσεις, δηλαδή για τις νόμιμες υποκλοπές. Κάτι σαν να μου φαίνονται το … ολόγραμμα του υπουργού Προστασίας του Πολίτη κ. Μιχάλη Χρυσοχοΐδη στο βάθος! Δεν ξέρω μήπως με γελούν τα μάτια μου…

Ύμνοι

Ο κ. Γεωργιάδης είναι η αλήθεια πως στα διαλείμματα του σχεδόν διαρκούς εκστασιασμού που βρίσκεται με την … «απολαυστική» πολιτική του Ισραήλ κατά των Παλαιστινίων από τον Νετανιάχου, αναπέμπει ύμνους στον πρώην αρχηγό του. Όπως χθες που είπε πως δεν πιστεύει ότι ο κ. Σαμαράς θέλει να ρίξει την κυβέρνηση. Σωστά. Το έχουν δηλώσει αρκετοί από το περιβάλλον του. Οποιος βουλευτής θέλει να τον ακολουθήσει στο νέο κόμμα πρέπει να παραδώσει πρώτα την έδρα του. Αρα η κυβέρνηση δεν κινδυνεύει από τον κ. Σαμαρά. Και ο κ. Γεωργιάδης συμπλήρωσε «να πέσει φωτιά να με κάψει αν μιλήσω εναντίον του»! Το καταγράφω για την ιστορία. Ελπίζω να μην τον δω σαν τους Σιίτες με την Ασούρα – ξέρετε το δημόσιο αυτομαστίγωμα, με το οποίο θρηνούν το θάνατο του Χουσείν μπιν Αλι, του εγγονού του Μωάμεθ….