Τα πρώτα 45 λεπτά μετά από ένα πυρηνικό χτύπημα στην Ουάσιγκτον

Μέχρι σήμερα, 9 κράτη διαθέτουν πυρηνικό οπλοστάσιο με τα 5 εξ αυτών να μην είναι μέλη της Συνθήκης μη Διάδοσης Πυρηνικών Όπλων (NPT). Το υποθετικό σενάριο που θα δεχόταν πυρηνικό χτύπημα η μοναδική δύναμη που έχει κάνει χρήση τους δεν αφήνει καμία αμφιβολία για την αποτρεπτική τους ικανότητα.

Βασισμένη στις μαρτυρίες του Μπρους Μπλερ, πρώην αξιωματικού εκτόξευσης πυραύλων και ειδικού στην πυρηνική ασφάλεια, καθώς και του Ουίλιαμ Πέρι, πρώην υπουργού Άμυνας των ΗΠΑ η Washington Post καταγράφει βήμα-βήμα τι θα ακολουθήσει όταν φύγουν οι πύραυλοι από ένα επιτιθέμενο κράτος.

Το πιθανότερο είναι οι δυο μόνες χώρες που θα χτυπήσουν είναι Κίνα και η Ρωσία καθώς διαθέτουν διηπειρωτικούς βαλλιστικούς πυραύλους (ICBMs) με πυρηνικές κεφαλές, ικανούς να φτάσουν στην ηπειρωτική επικράτεια των ΗΠΑ.

Άμεση ανίχνευση από δορυφόρους

Σχεδόν ακαριαία, οι δορυφόροι των ΗΠΑ ανιχνεύουν την εκτόξευση των ICBMs. Καθώς οι πύραυλοι —ύψους αρκετών ορόφων— απογειώνονται, οι κινητήρες τους παράγουν τεράστιες θερμικές εκπομπές, οι οποίες εντοπίζονται αμέσως από τους υπέρυθρους αισθητήρες δορυφόρων που διαχειρίζεται η Διαστημική Δύναμη των ΗΠΑ.

1 λεπτό μετά την εκτόξευση – ανίχνευση των πυραύλων

Ένα μόλις λεπτό μετά την εκτόξευση, τα επίγεια συστήματα μεταδίδουν τα δεδομένα από τους δορυφόρους στην Διοίκηση Διαστήματος της Πολεμικής Αεροπορίας και τη Βορειοαμερικανική Διοίκηση Αεροδιαστημικής Άμυνας (NORAD) στο Κολοράντο Σπρινγκς, στη Στρατηγική Διοίκηση των ΗΠΑ (STRATCOM) στην Ομάχα και στο Εθνικό Στρατιωτικό Κέντρο Διοίκησης (NMCC) στο Πεντάγωνο.

3 έως 4 λεπτά μετά την εκτόξευση

Περίπου 3 με 4 λεπτά μετά, η ομάδα έγκαιρης προειδοποίησης στο υπόγειο κέντρο διοίκησης του STRATCOM στη Βάση Offutt της Πολεμικής Αεροπορίας ενημερώνει τον διοικητή. Την ίδια στιγμή, οι ομάδες του NORAD (οργανισμός έγκαιρης προειδοποίησης για την κοινή άμυνα ΗΠΑ-Καναδά) κάνουν το ίδιο και οι δύο πλευρές δίνουν αρχική εκτίμηση περί αξιοπιστίας του κινδύνου. Με βάση τον αριθμό των εντοπισμένων πύρινων στηλών και τα σημεία εκτόξευσης, αναφέρουν μεσαία αξιοπιστία ότι πρόκειται για πυρηνική επίθεση. Είναι ακόμη πολύ νωρίς για να εντοπιστούν οι στόχοι με βεβαιότητα.

5 λεπτά μετά την εκτόξευση – ενημέρωση προέδρου

Ακριβώς 5 λεπτά μετά, ειδοποιείται ο πρόεδρος των ΗΠΑ. Εάν εκείνη τη στιγμή είναι στο Air Force One, τον καλεί στο ασφαλές τηλέφωνο ο διοικητής του STRATCOM για να τον ενημερώσει. Οι σειρήνες ηχούν και στρατιωτικός βοηθός συνοδεύει τον πρόεδρο στην αίθουσα επιχειρήσεων του αεροσκάφους.

Ο βοηθός τοποθετεί τη λεγόμενη «πυρηνική βαλίτσα» πάνω στο τραπέζι και την ανοίγει. Περιέχει όλα όσα χρειάζεται ο πρόεδρος για να διατάξει πυρηνική επίθεση: συμπεριλαμβανομένου του λεγόμενου «μαύρου βιβλίου» επιλογών κρούσης. Οι επιλογές αυτές έχουν καταρτιστεί μέσω ενός πολύπλοκου, πολυετούς σχεδιασμού από στρατιωτικούς και ειδικούς εθνικής ασφάλειας.

Από το καταφύγιο στην Ομάχα, ο διοικητής του STRATCOM ξεκινά επείγουσα βιντεοδιάσκεψη με τον πρόεδρο. Παρουσιάζει την εκτίμηση απειλής, ενώ συμμετέχουν —αν είναι προσβάσιμοι— ο υπουργός Άμυνας, ο πρόεδρος του Μικτού Επιτελείου και άλλοι κορυφαίοι σύμβουλοι.

10 λεπτά μετά την εκτόξευση – επιβεβαίωση απειλής

Τα επίγεια ραντάρ εντοπίζουν τους εισερχόμενους πυραύλους κατά την πτήση. Το ολοκληρωμένο σύστημα τακτικής προειδοποίησης του NORAD συγκρίνει δεδομένα από ανεξάρτητες πηγές για να δώσει την πιο αξιόπιστη εκτίμηση. Επιβεβαιώνεται ότι πρόκειται για ICBMs από εχθρικό κράτος που κατευθύνονται προς τις ΗΠΑ. Οι πύραυλοι αναμένεται να χτυπήσουν εντός 12-15 λεπτών. Τα συστήματα υπολογιστών ενημερώνουν συνεχώς τις εκτιμήσεις στόχων. Οι σύμβουλοι ενημερώνουν τον πρόεδρο.

Αφιερώνοντας τα επόμενα λεπτά σε διαβουλεύσεις, ο πρόεδρος ενημερώνεται πως δεν είναι δυνατή η επικοινωνία με τον ηγέτη του εχθρού. Ο διοικητής του Μικτού Επιτελείου εισηγείται επίθεση στα κέντρα εξουσίας και διοίκησης για να αποτραπεί περαιτέρω επίθεση. Ο διοικητής του STRATCOM προτείνει στόχευση σε σιλό πυραύλων, βάσεις βομβαρδιστικών και υποβρυχίων. Ο υπουργός Άμυνας πιέζει τον πρόεδρο να αποφασίσει εντός δύο λεπτών, αλλιώς μπορεί να χαθεί η δυνατότητα ανταπόδοσης.

17–18 λεπτά μετά την εκτόξευση – Οι ΗΠΑ ανταποδίδουν

Ο πρόεδρος δίνει την εντολή, ακόμα και αν όλοι οι σύμβουλοι διαφωνούν. Μέσω ασφαλούς γραμμής ή του τηλεφώνου στη βαλίτσα, δίνει την εντολή στο NMCC: εκτόξευση 300 ICBMs, απογείωση βομβαρδιστικών και προετοιμασία υποβρυχίων.

Το NMCC ζητά επαλήθευση ταυτότητας. Ο πρόεδρος τραβά από την τσέπη του το λεγόμενο «μπισκότο», μια κάρτα με κωδικούς. Διαβάζει τους κωδικούς στο τηλέφωνο, και μέσα σε ένα λεπτό, η εντολή μεταδίδεται στα πληρώματα με Μηνύματα Έκτακτης Δράσης. Τα πληρώματα πιστοποιούν την εντολή και προετοιμάζουν τους πυραύλους για τα προκαθορισμένα σχέδια στόχευσης. Περίπου 20 λεπτά μετά την αρχική εκτόξευση των εχθρικών πυραύλων, τα καπάκια των σιλό των ΗΠΑ ανοίγουν και οι ICBMs εκτοξεύονται.

30 λεπτά μετά την εκτόξευση – Οι εχθρικοί πύραυλοι πλήττουν αμερικανικό έδαφος

Λίγα λεπτά αργότερα, μια βολή ICBMs χτυπά τα τρία πεδία πυραυλικών σιλό των ΗΠΑ. Τα σιλό είναι άδεια, όμως αμέτρητοι κάτοικοι των πολιτειών Βόρειας Ντακότα, Μοντάνα, Ουαϊόμινγκ, Κολοράντο και Νεμπράσκα σκοτώνονται ακαριαία.

Σύμφωνα με τον Σεμπαστιέν Φιλίπε, ερευνητή στο Πρόγραμμα Επιστήμης και Παγκόσμιας Ασφάλειας του Πανεπιστημίου του Πρίνστον, μια πλήρης κλίμακας επίθεση πιθανότατα θα στοχεύσει σημαντικούς στόχους στην περιοχή της Ουάσινγκτον, όπως το Πεντάγωνο, τον Λευκό Οίκο, το Κογκρέσο, το Υπουργείο Εξωτερικών και την έδρα της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών (FEMA).

• Περισσότεροι από μισό εκατομμύριο άνθρωποι θα σκοτώνονταν ακαριαία.
• Άνεμοι ισχύος τυφώνα και πυρκαγιές θα εξαπλώνονταν στην περιοχή, προκαλώντας περαιτέρω θανάτους και καταστροφές.
• Μεγάλο τμήμα της περιοχής γύρω από την εθνική περιφερειακή οδό (Beltway) θα μετατρεπόταν σε πυρκαγιά τεραστίων διαστάσεων.

Εκτεταμένη ραδιενεργή μόλυνση

Εντός 6 έως 8 λεπτών μετά την έκρηξη, σύννεφα μανιταριού από ραδιενεργή σκόνη και συντρίμμια θα ανέβαιναν σε ύψος περίπου 40.000 ποδιών στην ατμόσφαιρα. Το ραδιενεργό αυτό υλικό θα άρχιζε να επιστρέφει στη γη, μολύνοντας τα πάντα στο πέρασμά του σε ακτίνα εκατοντάδων μιλίων.

Οι άνεμοι σε μεγάλο υψόμετρο την ημέρα της επίθεσης θα καθόριζαν την κύρια κατεύθυνση της κατακρήμνισης.

Εκτός από τους 500.000 θανάτους από θερμότητα, έκρηξη και φωτιά, επιπλέον 1 εκατομμύριο άνθρωποι θα μπορούσαν να πεθάνουν από την έκθεση στην κατακρήμνιση. Πολλοί άλλοι κάτοικοι θα εκτίθεντο σε πολύ υψηλές δόσεις ακτινοβολίας και θα πέθαιναν εντός ημερών.

Μεγάλα τμήματα του Μέριλαντ, του Ντέλαγουερ και της βόρειας Βιρτζίνια που θα πλήττονταν από την κατακρήμνιση θα γίνονταν μη κατοικήσιμες ζώνες, παρόμοιες με τη ζώνη αποκλεισμού της Τσερνομπίλ.

Ανάλογα με τα μοτίβα ανέμων την ημέρα της επίθεσης, η ραδιενεργή κατακρήμνιση θα μπορούσε να φτάσει μέχρι τη Νέα Υόρκη. Αυτό θα συνδυαζόταν φυσικά με την κατακρήμνιση από τις επιθέσεις στα πυραυλικά σιλό της Δύσης, που θα προκαλούσαν παρόμοια καταστροφή σε όλη τη χώρα.

45 λεπτά μετά την εκτόξευση – αμερικανκή απάντηση

Λιγότερο από μία ώρα μετά την εκτόξευση των εχθρικών πυραύλων, οι ICBMs των ΗΠΑ αρχίζουν να πλήττουν τους στόχους τους, σκοτώνοντας πολλούς ακόμη ανθρώπους.

Μια πλήρους κλίμακας πυρηνική σύγκρουση ανάμεσα σε βασικούς πυρηνικούς παίκτες θα σκότωνε εκατομμύρια και θα μολύνονταν μεγάλες εκτάσεις της Γης με ακτινοβολία. Θα μπορούσε να ακολουθήσει πυρηνικός χειμώνας, όπου ο καπνός και η αιθάλη από τις εκρήξεις θα εμποδίζουν το φως του ήλιου να φτάνει στην επιφάνεια της Γης.

Η μοναδική δύναμη που τα τελευταία χρόνια έχει απειλήσει να πλήξει με πυρηνικά αμάχους είναι το… Ισραήλ, μια συμμαχική χώρα των ΗΠΑ, με επιθετικό δόγμα που ευτυχώς δεν διαθέτει διηπειρωτικούς πυραύλους.