Στις 26 Δεκεμβρίου 2016, μια ομάδα Ευρωπαίων πολιτών ξεκίνησε από το πρώην αεροδρόμιο Tempelhof στο Βερολίνο με έναν ασυνήθιστο προορισμό: τα συροτουρκικά σύνορα, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το πολιορκημένο Χαλέπι. Η πορεία τους, γνωστή ως Civil March for Aleppo, δεν ήταν μια διαδήλωση για τοπική κατανάλωση. Ήταν ένα «αντίστροφο προσφυγικό ταξίδι» – μια χειρονομία αλληλεγγύης που ήθελε να δείξει ότι, εφόσον οι πρόσφυγες δεν μπορούν να έρθουν στην Ευρώπη, μπορεί η Ευρώπη να πάει σε αυτούς.
Η ιδέα ανήκε στην Πολωνή δημοσιογράφο Anna Alboth, η οποία συγκλονίστηκε από τις εικόνες καταστροφής στο ανατολικό Χαλέπι τον χειμώνα του 2016. Σε ένα προσωπικό post στο blog της αναρωτήθηκε: «Αν δεν μπορούμε να σταματήσουμε τον πόλεμο, μπορούμε τουλάχιστον να δείξουμε ότι νοιαζόμαστε;» Από την ερώτηση αυτή γεννήθηκε μια από τις πιο συμβολικές κινητοποιήσεις των τελευταίων ετών.
Η πορεία ξεκίνησε με περίπου 400 άτομα στο Βερολίνο. Καθώς προχωρούσε από χώρα σε χώρα –Πολωνία, Τσεχία, Αυστρία, Σλοβενία, Κροατία, Σερβία, Βόρεια Μακεδονία, Ελλάδα και τέλος Τουρκία– εντάσσονταν νέα μέλη, ενώ άλλοι αποχωρούσαν. Συνολικά συμμετείχαν πάνω από 3.500 άτομα σε διάφορες φάσεις. Στις μεγάλες πόλεις οργανώνονταν δημόσιες συζητήσεις, φιλοξενούνταν από τοπικούς αλληλέγγυους, κοιμόντουσαν σε σχολεία, μοναστήρια, ακόμα και υπαίθρια, κρατώντας πάντα λευκές σημαίες: το σύμβολο της ειρήνης.
Η επιλογή να ακολουθήσουν την αντίστροφη διαδρομή των προσφύγων δεν ήταν τυχαία. Ήταν μια μορφή πολιτικής απάντησης στην ευρωπαϊκή απομόνωση και τη μεταναστευτική πολιτική που εγκλώβιζε ανθρώπους σε νησιά, σύνορα και camps. Όπως έλεγε η Alboth: «Θέλαμε να δείξουμε ότι υπάρχουν πολίτες στην Ευρώπη που δεν βλέπουν τους Σύριους σαν πρόβλημα, αλλά σαν θύματα που αξίζουν στήριξη».
Πέρασε μέσα από την Ελλάδα
Η πορεία πέρασε και από την Ελλάδα, με στάσεις σε Θεσσαλονίκη, Κατερίνη και Αθήνα, πριν κατευθυνθεί στην Τουρκία. Εκεί σταμάτησε οριστικά, αφού η είσοδος στη Συρία κρίθηκε υπερβολικά επικίνδυνη. Όμως ο συμβολικός της στόχος είχε ήδη επιτευχθεί: να υπενθυμίσει στον κόσμο ότι το Χαλέπι δεν είναι ένας «μακρινός πόλεμος», αλλά μια ανθρωπιστική κρίση που απαιτεί δράση.
Η Civil March for Aleppo δεν είχε κάποια κομματική ταυτότητα, δεν συνδέθηκε με ΜΚΟ ή κυβερνητικούς οργανισμούς. Ήταν μια καθαρά πολιτική πράξη από πολίτες για πολίτες. Το 2018, η ομάδα της πορείας προτάθηκε για το Νόμπελ Ειρήνης. Δεν το κέρδισε, αλλά άφησε μια παρακαταθήκη: ότι ακόμη και όταν η πολιτική αποτυγχάνει, οι κοινωνίες μπορούν να κινηθούν – κυριολεκτικά – προς την αλληλεγγύη.
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Σάββατο 06.12.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/pexels-eser-tokas-54876734-25854069-315x220.jpg)
![Πούτιν και Μόντι υπογράφουν συμφωνίες 100 δισ. [γράφημα]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/2025-12-05T155334Z_1126768068_RC2FAIA5DQ4V_RTRMADP_5_INDIA-RUSSIA-315x220.jpg)
![Λιανικό εμπόριο δύο ταχυτήτων [γράφημα]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/alexander-fae-GMGdhtYeROY-unsplash-315x220.jpg)
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442