14 Μαΐου 1948: Η γέννηση του κράτους του Ισραήλ από μια ασκητική φυσιογνωμία

Στις 14 Μαΐου 1948 ο σιωνιστής πολιτικός Νταβίντ Μπεν-Γκουριόν, ο επονομαζόμενος Πατέρας του Ισραήλ, προέβη στην ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Ισραήλ, με άλλα λόγια στη σύσταση εβραϊκού κράτους στην Παλαιστίνη.

Με αφορμή τη συμπλήρωση 77 ετών από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, παραθέτουμε κατωτέρω ένα άρθρο του «Βήματος» που είχε δημοσιευτεί στις 9 Μαρτίου 1957, στα πρώτα κατ’ ουσίαν βήματα του νεογέννητου κράτους. Η χαρακτηριστική προσωπογραφία (έτσι είχαν βαφτίσει το δημοσίευμα οι υπεύθυνοι της εφημερίδας), που προερχόταν από αμερικανική πολιτική επιθεώρηση, ήταν αφιερωμένη στον τότε πρωθυπουργό της χώρας, Νταβίντ Μπεν-Γκουριόν (David Ben-Gurion, 1886-1973), ο οποίος διήνυε τη δεύτερη πρωθυπουργική θητεία του (η πρώτη έμελλε να διαρκέσει από το 1948 έως το 1953, η δεύτερη από το 1955 έως το 1963).

«ΤΟ ΒΗΜΑ», 9.3.1957, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Ιδού, λοιπόν, όσα αναφέρονταν για τον αρχιτέκτονα της ιδρύσεως του κράτους του Ισραήλ:

Προ πενήντα ετών ένας νεαρός Ισραηλίτης διανοούμενος εις την ρωσσοκρατούμενην τότε Πολωνίαν, ο Δαυίδ Γκριν, είχεν επισύρει την ιδιαιτέραν προσοχήν της Τσαρικής αστυνομίας λόγω της σιωνιστικής και σοσιαλιστικής του δράσεως. Εφυλακίσθη και τελικώς επείσθη ότι έπρεπε να εγκαταλείψη ή τας ιδέας του ή την Πολωνίαν. Εγκατέλειψε την δευτέραν, διότι αι ιδέαι του ήσαν σπουδαιότεραι δι’ αυτόν. Επήγε εις την τουρκοκρατούμενην Παλαιστίνην. Τώρα ο ίδιος, αλλά με το όνομα Δαυίδ Μπεν Γκουριόν, είναι ο αρχηγός του μικρού κράτους του Ισραήλ, το οποίον αγωνίζεται επιτυχώς κατά της πτωχείας του εδάφους του, κατά της αραβικής κυκλώσεως και κατά της κομμουνιστικής διεισδύσεως.

Εις την Παλαιστίνην, ο νεαρός μετανάστης ειργάσθη αρχικώς ως αγρεργάτης εις μίαν από τας ισραηλιτικάς αγροτικάς κοινότητας, αλλά ταχέως έδειξε τας ηγετικάς του αρετάς. Αι ισραηλιτικαί κοινότητες είχαν εμμίσθους Άραβας ενόπλους φύλακας, διά να τας προστατεύουν κατά των Αράβων ληστών, που επετίθεντο συχνά από την έρημον. Ο Γκριν έπεισε τους Ισραηλίτας προύχοντας να απολύσουν τους Άραβας φύλακας. Οι τελευταίοι αυτοί επήγαν αμέσως και προσετέθησαν εις τας ληστοσυμμορίας και έτσι αι επιδρομαί κατά των ισραηλιτικών κοινοτήτων επολλαπλασιάσθησαν. Αλλά ο Γκριν ωργάνωσεν ισραηλιτικήν ένοπλον φρουράν, η οποία υπήρξεν ο πυρήν της περιφήμου Χαγκάνα, που έγινεν ο επίσημος στρατός του κράτους του Ισραήλ. Ταυτοχρόνως, ο Γκριν ωργάνωσε το Εργατικόν Κόμμα και εξέδωκε μίαν εβραϊκήν εφημερίδα εις την οποίαν αρθρογραφούσε με το όνομα Μπεν Γκουριόν.

Ολίγον προ του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου ο Δαυίδ Μπεν Γκουριόν ευρίσκετο εις την Κωνσταντινούπολιν, όπου εσπούδαζε Νομικήν. Μόλις η Οθωμανική Αυτοκρατορία εισήλθεν εις τον πόλεμον, αυτός αφήκε τας σπουδάς του και επέστρεψεν εις την Παλαιστίνην, όπου προσεπάθησε να εξεγείρη τους ομοεθνείς του κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αλλά αι Σουλτανικαί Αρχαί τον εξώρισαν και ο Μπεν Γκουριόν κατέφυγεν εις τας Ηνωμένας Πολιτείας. Εκεί ανεμίχθη με τους ζωηροτέρους σιωνιστάς και ίδρυσε μίαν οργάνωσιν δια την μετανάστευσιν Αμερικανών – Ισραηλιτών εις την Παλαιστίνην. Μετέβη έπειτα εις τον Καναδά, όπου κατετάγη εις τον Βρεττανικόν Στρατόν και περί το τέλος του πολέμου επανήλθεν εις την Παλαιστίνην ως Βρεττανός στρατιώτης, όταν ο Οθωμανικός Στρατός απεσύρθη από την περιοχήν.

Μεταξύ των δύο πολέμων η Παλαιστίνη ετέλει υπό βρεττανικήν διοίκησιν κατ’ εντολήν της Κοινωνίας των Εθνών. Ο Μπεν Γκουριόν εκινείτο διαρκώς διά την πραγματοποίησιν της περιφήμου αγγλικής «Δηλώσεως Μπάλφουρ», διά της οποίας είχε δοθή κατά το 1915 υπόσχεσις ιδρύσεως ισραηλιτικού κράτους.

Τούτο επραγματοποιήθη τελικώς μετά τον Δεύτερον Παγκόσμιον Πόλεμον, με απόφασιν των Ηνωμένων Εθνών. Και την 14ην Μαΐου 1948 ο Δαυίδ Μπεν Γκουριόν ανέγνωσε την διακήρυξιν του Εθνικού Εβραϊκού Συμβουλίου διά της οποίας η Παλαιστίνη ανεκηρύσσετο ανεξάρτητον και κυρίαρχον κράτος με τον τίτλον Δημοκρατία του Ισραήλ.

Αμέσως ήρχισεν ο πόλεμος με τα γειτονικά αραβικά κράτη. Και τότε ο Μπεν Γκουριόν επέδειξε τας ικανότητάς του ως πολεμικού και ταυτοχρόνως πολιτικού ηγέτου. Επέτυχε δε την ανακωχήν του 1949, με την επέμβασιν των Ηνωμένων Εθνών.

Μετά τον πόλεμον αυτόν, ο πρωθυπουργός Μπεν Γκουριόν διεξήγαγεν ένα δυσκολώτατον εσωτερικόν αγώνα κατά των συντηρητικών «ορθοδόξων» στοιχείων που ήθελαν να οργανώσουν το Ισραήλ ως θεοκρατικήν κοινωνίαν συμφώνως προς την Παλαιάν Διαθήκην. Αι ιδέαι του επεκράτησαν με την βοήθειαν των νέων μεταναστών που ήλθαν από την Αμερικήν και από τα ευρωπαϊκά στρατόπεδα συγκεντρώσεως. Έτσι, το κράτος ωργανώθη επί προοδευτικών βάσεων, με δύο κυρίας φροντίδας: την άμυναν κατά του έξωθεν κινδύνου και την οικονομικήν ανάπτυξιν. Το δεύτερον πρόβλημα είναι δυσκολώτατον, διότι οι φυσικοί πόροι της μικράς χώρας είναι ελάχιστοι.

Διά λόγους υγείας, ο Μπεν Γκουριόν παρητήθη της πρωθυπουργίας το 1953 και απεσύρθη εις το κτήμα του ως ασκητής. Εκεί επεδόθη εις τας μελέτας που του ήσαν πάντοτε προσφιλείς, την φιλοσοφίαν και την θεολογίαν. Διαβάζει βιβλία επί των θεμάτων αυτών εις εννέα γλώσσας: Εβραϊκήν, Γερμανικήν, Γαλλικήν, Ισπανικήν, Αγγλικήν, Ρωσσικήν, Τουρκικήν, Αραβικήν και Αρχαίαν Ελληνικήν. Επίσης διαβάζει βιβλία φυσικής. Είναι άνθρωπος ηρεμώτατος, μάλλον συνεσταλμένος, κλεισμένος εις τον εαυτόν του. Δεν έχει πολλούς προσωπικούς φίλους και αποφεύγει κάθε κοσμικήν συγκέντρωσιν. Είναι όμως αρκετά νευρικός, δεν ανέχεται πολύ τους διαφωνούντας μαζί του και ενίοτε εκσπά εις βιαίους λόγους.

Πέρυσιν ο Μπεν Γκουριόν επανήλθεν εις την πρωθυπουργίαν, διότι εφρόνει ότι η άνοδος του Νάσσερ εις την Αίγυπτον απετέλει θανάσιμον κίνδυνον διά το κράτος του Ισραήλ. Καθιέρωσεν αμέσως μαχητικήν πολιτικήν, η οποία εκορυφώθη με την επίθεσιν του Οκτωβρίου κατά της Αιγύπτου.