Λεπέν: Η ιστορία μίας πολιτικής δυναστείας που αρνείται να πεθάνει

Αμέσως μετά την καταδίκη της Λεπέν, της απαγορεύτηκε να θέσει υποψηφιότητα για πέντε χρόνια.

Αν η έφεσή της αποτύχει, θα της επιβληθεί ποινή φυλάκισης τεσσάρων ετών – εκ των οποίων τα δύο με αναστολή και τα δύο με κατ’ οίκον περιορισμό.

«Υπάρχει κάτι τραγικό στην ιστορία της Μαρίν Λεπέν», δήλωσε ένας από τους στενότερους συμμάχους της ακροδεξιάς ηγέτιδας σε άρθρο στο Politico.

«Αλλά στην τραγική διάσταση, υπάρχει μια συνεχής ευλογία. Πάντα επιστρέφει».

Και πράγματι, η ιστορία των Λεπέν – πατέρα και κόρης –  δεν ήταν ποτέ η ιστορία μιας φατρίας έτοιμης να δεχτεί την κατάρρευση, είναι μια ιστορία συνεχούς ανάστασης.

Ο πατέρας της γαλλικής ακροδεξιάς

Γεννημένος το 1928, ο Λεπέν περιέγραφε τον εαυτό του σε όλη του τη ζωή ως «ni droite, ni gauche, français» – όχι δεξιός, όχι αριστερός, αλλά Γάλλος.

Μεγάλωσε κατά τη διάρκεια του πολέμου της Αλγερίας μεταξύ 1952 και 1962, όπου υπηρέτησε ως Γάλλος αλεξιπτωτιστής και δυσανασχέτησε με τον πρώην Γάλλο πρόεδρο Σαρλ ντε Γκωλ για τον τερματισμό της σύγκρουσης.

Δέκα χρόνια αργότερα, ίδρυσε το Εθνικό Μέτωπο, το οποίο με την πάροδο των ετών αύξησε σιγά σιγά τη δημοτικότητά του, φτάνοντας από το 1% στις δημοσκοπήσεις του 1974 στο 15% το 1995.

Το 1987, έκανε δηλώσεις που υποτιμούσαν το Ολοκαύτωμα ισχυριζόμενος ότι ήταν μια «λεπτομέρεια» στην ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και ότι «δεν είδε ποτέ προσωπικά» τους θαλάμους αερίων. Παρ’ όλα αυτά η πολιτική του καριέρα δεν επηρεάστηκε σημαντικά.

Μέχρι το 2007, ο Λεπέν είχε εξασθενήσει ως πολιτικό αστέρι και ήρθε τέταρτος στις προεδρικές εκλογές.

Μετά από μερικά χρόνια ψυχολογικής αναζήτησης, παραιτήθηκε και η κόρη του Μαρίν ανέλαβε το 2011.

Η κληρονόμος

Η Λεπέν, η οποία γεννήθηκε στις 5 Αυγούστου 1968 στο Neuilly-sur-Seine, η μικρότερη από τις τρεις κόρες του Ζαν Μαρί Λεπέν.

Τα κορίτσια μεγάλωσαν στο Montretout, ένα αρχοντικό του 19ου αιώνα σε έναν λόφο με θέα τον Σηκουάνα, το οποίο είχε χαριστεί στον πατέρα τους, τον ίδιο, από έναν υποστηρικτή του μεγιστάνα τσιμέντου.

Το 1976, όταν η Λεπέν ήταν οκτώ ετών, το διαμέρισμα της οικογένειας στο Παρίσι βομβαρδίστηκε από τους εχθρούς του πατέρα της, καθώς ολόκληρη η πρόσοψη του κτιρίου ανατινάχθηκε.

Ο βομβιστής δεν ταυτοποιήθηκε ποτέ και το περιστατικό προκάλεσε την απομάκρυνσή της Λεπέν από τους συμμαθητές της στο Lycee Florent Schmitt στο Saint-Cloud όπου φοιτούσε, πολλοί από τους οποίους τη θεωρούσαν «επικίνδυνη».

Όλα αυτά όμως δεν την πτόησαν από το να ακολουθήσει και η ίδια πολιτική καριέρα.

Εξελέγη περιφερειακή σύμβουλος στο Nord-Pas-de-Calais το 1998 και υπηρέτησε μέχρι το 2004, προτού κερδίσει το ίδιο αξίωμα στο Ile-de-France, στο Nord-Pas-de-Calais ξανά το 2010 και στο Hauts-de-France το 2015, συμπληρώνοντας εξαετείς θητείες σε κάθε περίπτωση.

Η Λεπέν ήταν επίσης μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου μεταξύ 2004 και 2017, δημοτική σύμβουλος μεταξύ 2008 και 2011 και διαδέχθηκε τον πατέρα της στην ηγεσία του NF το 2011, εξασφαλίζοντας τα δύο τρίτα των ψήφων και αποκρούοντας την πρόκληση του Μπρουνό Γκολινίς.

Η πολιτική πατροκτονία

Η Μαρίν όμως, παίρνοντας απόσταση από τον πατέρα της, ήλπιζε να καταστήσει το κόμμα εκλόγιμο, ξεκινώντας τη διαδικασία μετριασμού των χειρότερων ρατσιστικών, ξενοφοβικών και ομοφοβικών πολιτικών του.

Αυτός ο επαναπροσδιορισμός ή η « dediabolisation » (αποδαιμονοποίηση) την έκανε τελικά να θέσει σε διαθεσιμότητα και στη συνέχεια να διαγράψει τον ίδιο της τον πατέρα το 2015 λόγω της άρνησής του για το Ολοκαύτωμα.

Μάλιστα μερικά χρόνια αργότερα, άλλαξε το όνομα του Εθνικού Μετώπου σε Εθνικό Συναγερμό για να αφαιρέσει κάθε πιθανό σημάδι του πατέρα της που μπορεί να είχε παραμείνει.

Η στρατηγική της Μαρίν απέδωσε καρπούς στην κάλπη, καθώς ένα σκληρό δεξιό ρεύμα σάρωσε σταδιακά την Ευρώπη και οι θέσεις του κόμματός της για τη μετανάστευση και την ασφάλεια έγιναν όλο και περισσότερο κυρίαρχες σε ολόκληρη την ήπειρο.

Οι Λεπέν πιο κοντά από ποτέ στην προεδρία

Παρά το γεγονός ότι είναι το πρόσωπο μιας από τις πιο καταφρονημένες οικογένειες της Γαλλίας, η Μαρίν έφτασε σε απόσταση αναπνοής από την προεδρία , φτάνοντας δύο φορές στον δεύτερο γύρο.

Το 2024, μαζί με τους δεξιούς συμμάχους του, ο Εθνικός Συναγερμός συγκέντρωσε το 33,1% των ψήφων, σχεδόν διπλασίασε το αποτέλεσμά του από τον πρώτο γύρο των βουλευτικών εκλογών του 2022 (18,68%).

Ποτέ στο παρελθόν το ακροδεξιό κόμμα, δεν είχε σπάσει το φράγμα του 20% σε βουλευτικές εκλογές.

Και παρόλο που στον δεύτερο γύρο ηττήθηκε από τον Εμανουέλ Μακρόν, το όνομα Λεπέν ήταν τώρα πιο κοντά από ποτέ στην εξουσία.

Παρά την δύσκολη σχέση τους, μετά τον θάνατο του Ζαν-Μαρί στις 7 Ιανουαρίου του 2025, η κληρονόμος της φαινόταν συντετριμμένη.

Ωστόσο, μετά από μια περίοδο πένθους, η αυτοπεποίθηση της Μαρίν φαίνεται να μην έχει κλονιστεί καθώς ο Εθνικός Συναγερμός παραμένει η σημαντικότερη δεξιά αντιπολίτευση της Γαλλίας.

Ο δρόμος της Μαρίν Λεπέν προς την προεδρία φαινόταν ξεκάθαρος μέχρι που ένα ζευγάρι εισαγγελέων μίλησε σε μια κατάμεστη αίθουσα δικαστηρίου.

Και έτσι ξεκίνησε το ντόμινο του πολιτικού θανάτου της Μαρί Λεπέν.

Όμως…

Επί πέντε δεκαετίες, η οικογένεια έχει ξεπεράσει σκάνδαλα στα μέσα ενημέρωσης, μάχες που χάθηκαν στα δικαστήρια και ήττες στην κάλπη, για να επιστρέψει πιο δυνατή.

Και ακόμη και αν κανένας από τους ξανθούς απογόνους του Ζαν-Μαρί δεν καταφέρει να φτάσει στο Ελιζέ, η ιδεολογική αποστολή των Λεπέν -η ενσωμάτωση της ακροδεξιάς σε μια χώρα που στοιχειώνεται από την ιστορία της ναζιστικής συνεργασίας- έχει επιτευχθεί.