Λεωνίδας Παρασκευόπουλος: Ουδέποτε υπήρξεν ευτυχέστερος αρχηγός ελληνικού στρατού

Τις βραδινές ώρες της 16ης Μαΐου 1936, ημέρα Σάββατο, έφυγε από τη ζωή ο Λεωνίδας Παρασκευόπουλος, απόστρατος αντιστράτηγος και γερουσιαστής, με σημαντική συμβολή στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ού αιώνα.

Ο Παρασκευόπουλος, που είχε γεννηθεί στην Κύθνο το 1860, υπήρξε αρχιστράτηγος του Ελληνικού Στρατού από το 1918 έως το 1920. Το 1929 ορίστηκε αριστίνδην γερουσιαστής, ενώ διετέλεσε πρόεδρος της Γερουσίας από το 1930 έως το 1932.

Την επομένη του θανάτου του Παρασκευόπουλου, Κυριακή 17 Μαΐου 1936, η εφημερίδα «Ελεύθερον Βήμα» αφιέρωσε έναν από τους πρωτοσέλιδους τίτλους της στην απώλεια του στρατηγού. Στο σχετικό άρθρο της αναφέρονταν τα ακόλουθα:

Μία στρατιωτική φυσιογνωμία της Ελλάδος εξέλιπεν από χθες. Ο στρατηγός Λεωνίδας Παρασκευόπουλος. Ένας στρατιώτης και ένας ευπατρίδης μαζί. Αλλά προ παντός ένας γενναίος και ενθουσιώδης Έλλην. Η παιδική του ηλικία υπήρξε ένα εθνικόν όνειρον και όλη η νεανική του και η κατόπιν ζωή του υπήρξε μία ακάματος δράσις και προσπάθεια διά την πραγματοποίησιν του ονείρου αυτού. Καταγόμενος από την πρωτεύουσαν της Ιωνίας έζησε με τον παλμόν και το ιδανικόν του αλυτρώτου Έλληνος. Εις την ιστορίαν της τελευταίας σχεδόν πεντηκονταετίας ο αποθανών χθες στρατιωτικός υπήρξε πρωτοπόρος και αγωνιστής εις κάθε κίνησιν. Οι πόλεμοι οι ατυχείς και οι ευτυχείς τον εύρον τότε μαχητήν παρά το πυροβόλον του, πότε διοικητήν και πότε αρχηγόν. Εδοκίμασε τας θλίψεις και τις χαρές της εθνικής προσπαθείας. Αγωνιστής εις τους θεσσαλικούς πολέμους και αθλητής εις τους επαναστατικούς αγώνας της Κρήτης. Ουδέποτε απέλειπε από τον στρατηγόν Παρασκευόπουλον ο ενθουσιασμός και η εμπιστοσύνη προς την ζωτικότητα της φυλής και προς την επικράτησιν των δικαίων της. Έτσι με τον ενθουσιασμόν και την εμπιστοσύνην αυτήν μετέσχε και εις τους νικηφόρους βαλκανικούς πολέμους και αισθάνθηκε τον παλμόν του ογκούμενον ολοένα. Ο οραματισμός της απελευθερώσεως της πατρίδος του έγινε σύμβολον κατόπιν της ζωής και της στρατιωτικής του δράσεως. Επίστευσε ακραδάντως προς τα πεπρωμένα της φυλής με τους οδηγητάς της εκείνους που εδημιούργησαν και εμεγάλωσαν την Ελλάδα.

«ΕΛΕΥΘΕΡΟΝ ΒΗΜΑ», 17.5.1936, Ιστορικό Αρχείο «ΤΟ ΒΗΜΑ» & «ΤΑ ΝΕΑ»

Και ο ευρωπαϊκός πόλεμος τον ευρήκε μεταξύ των τολμηρών και των αποφασιστικών. Ετάχθη προς το μέρος προς το οποίον τον εκαλούσε η φωνή του φυλετικού του αίματος και προσέφερε τας στρατιωτικάς του υπηρεσίας εις όλον τον μακεδονικόν αγώνα. Αρχηγός του α’ Σώματος Στρατού εκεί εις το μέτωπον του Στρυμώνος, νικητής και απελευθερωτής των ελληνικών μακεδονικών εδαφών, υπήρξε κατόπιν ο αρχιστράτηγος. Ουδέποτε υπήρξεν ευτυχέστερος αρχηγός ελληνικού στρατού. Η Ελλάς έφθανεν εις το απόγειον της δόξης της και τα σύνορά της επλησίαζον τα όρια των ιστορικών παραδόσεων της φυλής. Ήτο ο αρχηγός ενός στρατού περιβεβλημένου τον φωτοστέφανον μιας λαμπράς αίγλης. Ο στρατηγός Παρασκευόπουλος ωραματίσθηκε την δόξαν αυτήν ακόμη μεγαλειτέραν και απεβιβάζετο εις την Κωνσταντινούπολιν ως επισκέπτης, αλλά και ως συγκατακτητής της, και εις την Σμύρνην κατόπιν, την πατρίδα του, ως αρχηγός και ελευθερωτής. Το όνειρόν του εγίνετο πραγματικότης. Και ο παλμός του ζωή. Στρατιώτης και ευπατρίδης μαζί ετίμησε παντού το ελληνικόν όνομα, ως γενναίος, ενθουσιώδης και πολιτισμένος. Αυτός ο πολιτισμός του είχεν εκτιμηθή και από τους ξένους στρατιωτικούς, οι οποίοι εις το πρόσωπον του Έλληνος αρχιστρατήγου «των ευτυχών ημερών» αντίκρυζαν μίαν Ελλάδα με αρχάς, παραδόσεις και πνεύμα πολιτισμού. Πράος παρά την μακράν στρατιωτικήν ζωήν, μειλίχιος παρά τους τραχείς αγώνας που αντεμετώπισεν, απεσύρθη κατά το ατυχές 1920, απεστρατεύθη και απεχώρησεν εις Παρισίους.

Έζησε εκεί μέσα εις τον κόσμον των αναμνήσεων της ευτυχούς περιόδου της Ελλάδος, που τόσον λαμπρά εξυπηρέτησε, και καρτερικός μετά την συμφοράν, που ήταν το τελειωτικό γκρέμισμα των ονείρων και των ιδανικών του, επέστρεψε διά να προσφέρη ακόμη μίαν φοράν τας υπηρεσίας του. Αθόρυβος τα τελευταία έτη, έζησε χωρίς ν’ αναμιχθή εις καμμίαν πολιτικήν διαμάχην. Υπήρξε στρατιώτης και έμεινεν ως τοιούτος μέχρι τελευταίας στιγμής. Και η Ελλάς θα τον περιβάλλη πάντοτε διά της υπερτάτης τιμής. Εις τας σελίδας της εθνικής της εποποιίας ο στρατηγός Παρασκευόπουλος θα παραμείνη ως μία φωτεινή στρατιωτική φυσιογνωμία, υπενθυμίζουσα εις το πέρασμα των αιώνων τας μεγάλας και ευτυχείς ημέρας που η Ελλάς προσήγγιζε τα όρια των μεγάλων ιδανικών της φυλής.