Η πανδημία δεν έχει χρώματα και κόμματα

Είναι τραγικό αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες ημέρες στη χώρα κυρίως μέσα από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Φανατισμός, μισαλλοδοξία, κακεντρέχεια, χολή και μίσος κυριαρχεί σε τμήματα της πολιτικής τάξης και της κοινωνίας.

Μόνο που δεν ζούμε σε κανονικές συνθήκες. Αλλάζει το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, καταρρέουν σταθερές, ανατρέπονται δεδομένα και διαμορφώνεται νέο τοπίο σε σειρά πεδίων και εμείς εδώ, και πάλι στον κόσμο μας, περιχαρακωμένοι στα κομματικά ταμπούρια. Αδυναμία κατανόησης της κρισιμότητας των στιγμών.

Εν μέσω αυτής της πρωτοφανούς κατάστασης υπάρχουν πολλές στιγμές που η καθεμία και ο καθένας χάνεται στις σκέψεις του και προφανώς αδιαφορεί για των φανατισμών διαφόρων και όσων ασχολούνται μαζί τους.

Η καθεμιά και ο καθένας προσπαθεί να συνειδητοποιήσει τι ακριβώς συμβαίνει, πως αλλάζει η ζωή του, πως ανατρέπονται σταθερές χρόνων, τι πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό πλαίσιο θα υπάρχει μετά την υγειονομική κρίση που θα αφήσει τη θέση της στην οικονομική κρίση.

Η κρίση προκαλεί σειρά κρίσιμων ερωτημάτων και στην απάντηση αυτών πρέπει να επικεντρωθούμε όλοι για να συμβάλλουμε σε μια παραγωγική συζήτηση για την επόμενη μέρα.

Αρκετά τα ερωτήματα που σιγά – σιγά πρέπει να απαντηθούν στο δημόσιο διάλογο.

Ενδεικτικά αναφέρονται:

• Ποια είναι τα όρια των ατομικών και κοινωνικών δικαιωμάτων και σε ποιο βαθμό γίνεται αποδοχή της περιστολής τους;
• Τι συνιστά προστασία του αγαθού της δημόσιας υγείας που πήρε ρεβάνς και πως προστατεύεται;
• Που μπαίνει άνω τελεία σε συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα; Πως επηρεάζεται το Κράτος Δικαίου; Τι συνιστά Δικαιοσύνη εν μέσω κρίσης;
• Ποιο το νέο κοινωνικό συμβόλαιο μετά από την κρίση; Πως ξαναγράφεται το Εργατικό Δίκαιο με δυσμενείς συνέπειες για τους εργαζομένους; Ποια είναι η νέα ισονομία;
• Υπάρχει ισότητα εν μέσω κρίσης; Αλλοιώνεται το ηθικό περιεχόμενο της ανθρώπινης υπόστασης; Επιστρέφει το κράτος και οι δημόσιες πολιτικές; Ο Κευνς παίρνει εκδίκηση;
• Τα χρήματα αρκούν για να γλιτώσει κανείς από μια πανδημία ή η μοίρα όλων είναι κοινή; Η ζωή μας θέλει πολλά τελικά για να είναι ωραία και να περνάμε καλά ή τα πολλά υλικά αγαθά μας είναι περιττά; Εγωκεντρισμός η κοινωνική- συλλογική ευθύνη;
• Δοκιμάζεται η πίστη των πιστών ή ενισχύεται; Ταπεινώνεται ο άνθρωπος που ένιωθε άτρωτος ή σκέφτεται ακόμα αλαζονικά;

Μέχρι να αποκατασταθεί η κανονικότητα έχουμε δρόμο και άρα χρόνο για υγιή προβληματισμό.

Μακρυά από φανατισμό και συνωμοσιολογίες. Η κρίση δεν έχει χρώματα και κόμματα.