Η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής είναι πολιτική επιλογή

Η 14η Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης Μεσογείου ήταν μια ευκαιρία να συναντηθούμε με βουλευτές όλων των κρατών της Μεσογείου και να μοιραστούμε σκέψεις και ανησυχίες για μια σειρά από ζητήματα που αφορούν τους λαούς μας, από την μετανάστευση μέχρι την τρομοκρατία και από την επιχειρηματικότητα μέχρι την κλιματική αλλαγή.

Συμμετείχα στις συζητήσεις μιας επιτροπής για την κλιματική αλλαγή – πραγματικά πολύπλοκο και πολύπλευρο ζήτημα.

Το θετικό είναι ότι όλοι συμφωνήσαμε στην ύπαρξη του προβλήματος και των κινδύνων που εμπεριέχει για τις επόμενες γενιές. Κάτι που μας προτρέπει, τουλάχιστον, να επιμείνουμε σε ένα εκτεταμένο διάλογο.

Ωστόσο, ο διάλογος πρέπει καταλήγει σε πολιτικές αποφάσεις. Δεν έχει νόημα να αναλωθούμε σε ατέρμονες επιστημονικές συζητήσεις και να καταντήσει ρουτίνα. Γιατί υπάρχει αυτός ο κίνδυνος…

Όμως, η κλιματική αλλαγή δεν είναι ζήτημα στεγνά επιστημονικό – μια υπόθεση τεχνοκρατών. Η κλιματική αλλαγή είναι κατά βάση ζήτημα πολιτικό. Συνδέεται με μοντέλα ανάπτυξης. Αφορά σε κοινωνίες, κουλτούρες, πολιτισμούς. Αναδεικνύει ανισότητες ανάμεσα στις διαφορετικές κοινωνικές ομάδες αλλά και μεταξύ των κρατών.

Ακόμα και στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης το ενεργειακό dubbing είναι μεγάλο. Επηρεάζει δυσανάλογα το επίπεδο ανάπτυξης μιας χώρας – πόσο μάλλον την δυνατότητα αναθεώρησης των σχεδίων της για την κλιματική αλλαγή.

Όπως λοιπόν κατανοούμε την ύπαρξη του προβλήματος και τους κινδύνους που εμπεριέχει για τις επόμενες γενιές, έτσι οφείλουμε να κατανοούμε και τις διαφορετικές προσεγγίσεις μεταξύ των κρατών. Και να δικαιολογούμε τα κράτη που δυσκολεύονται να συμφωνήσουν σε ενιαία και συλλογική αντιμετώπιση του προβλήματος.

Από την άλλη, όπως κατανοούμε πως η κοινή αντιμετώπιση δεν επιβάλλεται σε ανεξάρτητα και κυρίαρχα κράτη, έτσι και κράτη με όποιες επιφυλάξεις για μια από κοινού αντιμετώπιση οφείλουν να κατανοήσουν πως επιβάλλεται κοινή πορεία.

Η κοινή πορεία είναι επιβεβλημένη, διότι οι κίνδυνοι είναι κοινοί. Οι φυσικές καταστροφές είναι κοινός κίνδυνος. Κίνδυνος που δεν διακρίνει σύνορα! Αντίστοιχα ούτε ο φόβος του κινδύνου βλέπει σύνορα και λογικά μας αναγκάζει σε κοινή πορεία.

Βέβαια, η ανάγκη για κοινή πορεία, δεν συνεπάγεται και αξίωση να προχωρήσουμε στον ίδιο χρόνο. Οι επεμβάσεις που απαιτεί η κλιματική αλλαγή είναι μια συνεχής στάθμιση κόστους – οφέλους που πραγματοποιείται και επηρεάζεται ακριβώς από το πολιτικό, οικονομικό, πολιτισμικό επίπεδο κάθε χώρας.

Κάπως έτσι, άλλοι προχωράνε πιο γρήγορα, πιο γενναία. Άλλοι παραδειγματίζονται, παρακινούνται και ακολουθούν. Στην Ελλάδα η νέα κυβέρνηση πήρε μια γενναία απόφαση και σημαντική πρωτοβουλία.

Η απόφαση μας ήταν, στο πλαίσιο της δίκαιης μετάβασης και παρά το πολιτικό κόστος, να καταργήσουμε όλες τις λιγνιτικές μονάδες έως το 2028. Να επιταχύνουμε τη διείσδυση των Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας. Να στραφούμε σε ένα μοντέλο κυκλικής οικονομίας και ολοκληρωμένης διαχείρισης των απορριμμάτων.

Έτσι, παρά τα γνωστά προβλήματα διαρθρωτικής και δημοσιονομικής προσαρμογής της, παρά το ενεργειακό χάσμα που μας χωρίζει από τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη – μέλη, είδαμε τον στόχο της “Πράσινης Συμφωνίας” για μια κλιματική ουδέτερη ΕΕ ως το 2050, ως ευκαιρία.

Ο πρωθυπουργός μας, ο Κυριάκος Μητσοτάκης άρπαξε την ευκαιρία που μας πρόσφερε η Ενωμένη Ευρώπη και πήρε την πρωτοβουλία να κάνει την Ελλάδα ένα διεθνές παράδειγμα.

Η Ελλάδα θα δείξει και αποδείξει στον κόσμο το πως η ενεργειακή μετάβαση και η δράση για το Κλίμα μπορεί να εμπνεύσει ελπίδα. Να δημιουργήσει πράσινες νέες δουλειές και οικονομική ανάπτυξη.

Αυτό είναι μια πολιτική επιλογή για την χώρα μου. Είναι επακόλουθο της πολιτικής αλλαγής που πραγματοποιήθηκε το περασμένο καλοκαίρι στην Ελλάδα.

Θέλω να ελπίζω ότι το ελληνικό παράδειγμα, το ευρωπαϊκό παράδειγμα θα παρακινήσει και άλλες χώρες που αυτήν την στιγμή εκφράζουν επιφυλάξεις για τους στόχους της συμφωνίας των Παρισίων να μας ακολουθήσουν.

Είναι πολιτική η επιλογή που καλούνται να κάνουν. Μια επιλογή που εδράζεται στο πως αντιλαμβάνονται το μέλλον του Πλανήτη. Πως αντιλαμβάνονται το μέλλον των επόμενων γενεών που θα ζήσουν πάνω σε αυτόν.

*Ο Μάξιμος Σενετάκης είναι βουλευτής ΝΔ Ηρακλείου