Πράσινη Γραμμή : Το ιστορικό της διαχωριστικής γραμμής μεταξύ της ελεύθερης και της κατεχόμενης Κύπρου

Πράσινη Γραμμή (ή και Γραμμή Αττίλα μετά το 1974) αποκαλείται η διαχωριστική γραμμή μεταξύ των ελεύθερων και των κατεχομένων περιοχών της Κύπρου, που εκτείνεται σε μήκος περίπου 300 χιλιομέτρων.

Η Πράσινη Γραμμή χωρίζει τη Λευκωσία σε δύο τομείς, καθιστώντας τη σήμερα τη μόνη διαιρεμένη πρωτεύουσα στον κόσμο.

Η ιστορία της Πράσινης Γραμμής ξεκινά το βράδυ της 21ης Δεκεμβρίου 1963, όταν από ένα φαινομενικά ασήμαντο επεισόδιο ξέσπασαν δικοινοτικές ταραχές μεγάλης έντασης και έκτασης, με την Τουρκία να απειλεί με επέμβαση στη Μεγαλόνησο.

Η σύρραξη αυτή έδωσε την αφορμή στη Μεγάλη Βρετανία να επιβάλει ένα από τα παλαιά της σχέδια, το διαχωρισμό μεταξύ ελληνοκυπριακών και τουρκοκυπριακών περιοχών.

Η σχετική συμφωνία (σε συνεννόηση με την Αθήνα και την Άγκυρα), που σήμανε και την παύση των εχθροπραξιών, υπεγράφη στις 30 Δεκεμβρίου 1963 στη Λευκωσία από το βρετανό υπουργό Αποικιών Ντάνκαν Σάντις, τον πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, τον αντιπρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας, δρα Φαζίλ Κιουτσούκ, τον πρόεδρο της Κυπριακής Βουλής, Γλαύκο Κληρίδη, και τον πρόεδρο της Τουρκοκυπριακής Κοινοτικής Συνέλευσης, Ραούφ Ντεκτάς.

Η οριοθέτηση της διαχωριστικής γραμμής ανατέθηκε στο βρετανό υποστράτηγο Πίτερ Γιανγκ, ο οποίος τη χάραξε πάνω στο χάρτη με ένα πράσινο μολύβι, εξ ου και η ονομασία της Πράσινη Γραμμή.

Σκοπός της ήταν να αποτρέψει την κλιμάκωση της έντασης μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, η δε φύλαξή της ανατέθηκε στους κυανόκρανους του ΟΗΕ.

Η Πράσινη Γραμμή εκτεινόταν αρχικά στη Λευκωσία και χώριζε την πρωτεύουσα της Κύπρου σε δύο τομείς.

Στη συνέχεια επεκτάθηκε και οριοθέτησε τους έξι τουρκοκυπριακούς θύλακες που δημιουργήθηκαν μετά τα αιματηρά επεισόδια του Δεκεμβρίου.

Η ένταση χαλάρωσε σε μεγάλο βαθμό το 1968, όταν άρχισαν οι δικοινοτικές συνομιλίες μεταξύ του Γλαύκου Κληρίδη και του Ραούφ Ντενκτάς για την επίλυση του κυπριακού προβλήματος.

Με την ευκαιρία αυτήν άνοιξαν οι οδοί Λήδρας και Ερμού, ώστε να εξυπηρετούνται οι Τουρκοκύπριοι που εργάζονταν στον ελληνοκυπριακό τομέα.

Οι δολοφονίες των Ισαάκ και Σολωμού

Η σταδιακή πορεία προς την εξομάλυνση των σχέσεων των δυο κοινοτήτων διακόπηκε απότομα στις 15 Ιουλίου 1974, με το ελλαδικό πραξικόπημα και την τουρκική εισβολή που ακολούθησε.

Μετά τον «Αττίλα 2» (14 Αυγούστου 1974) η Πράσινη Γραμμή επεκτάθηκε σε μήκος 300 χιλιομέτρων, χωρίζοντας τις κατεχόμενες και τις ελεύθερες περιοχές της Κύπρου.

Κατά πλάτος της Πράσινης Γραμμής δημιουργήθηκε αποστρατιωτικοποιημένη ζώνη, που ποικίλλει από λίγα μέτρα στη Λευκωσία έως κάποια χιλιόμετρα κοντά στο χωριό Αθιένου και επιτηρείται από τις δυνάμεις των Ηνωμένων Εθνών.

Κατά μήκος της Πράσινης Γραμμής έχουν σημειωθεί κατά καιρούς επεισόδια ανάμεσα σε Ελληνοκυπρίους και Τουρκοκυπρίους.

Τα σοβαρότερα έγιναν το καλοκαίρι του 1996. Στις 11 Αυγούστου ελληνοκύπριοι διαδηλωτές εισήλθαν στη Νεκρή Ζώνη στην περιοχή της Δερύνειας, παρά την απαγόρευση εισόδου.

Δέχτηκαν επίθεση από τουρκοκύπριους πολίτες και αστυνομικούς, με αποτέλεσμα να ξυλοκοπηθεί μέχρι θανάτου ο 24χρονος Τάσος Ισαάκ.

Τρεις μέρες αργότερα ένας άλλος ελληνοκύπριος, ο 26χρονος Σολωμός Σολωμού, σκοτώθηκε από πυρά Tουρκοκυπρίων, καθώς προσπαθούσε να ανέβει στον ιστό και να κατεβάσει μια τουρκική σημαία, σε ένδειξη πένθους για το θάνατο του εξαδέλφου του Τάσου Ισαάκ.

Τον Απρίλιο του 2003 η τουρκοκυπριακή «κυβέρνηση» αποφάσισε να επιτρέψει τη διέλευση προς τα Κατεχόμενα και έως σήμερα έχει ανοίξει πέντε πύλες εισόδου κατά μήκος της Πράσινης Γραμμής.

Στις 9 Μαρτίου 2007 κατεδαφίστηκε το οδόφραγμα της οδού Λήδρας στη Λευκωσία με απόφαση της κυπριακής κυβέρνησης, ως ένα πρώτο βήμα για την αποστρατιωτικοποίηση όλης της Λευκωσίας.

(Πηγή πληροφοριών: sansimera.gr)