Εξω εξακολουθούν να ακούν τον κ. Τσίπρα. Οπως ακούν κάθε πρωθυπουργό. Ωστόσο, έπαψαν να θαυμάζουν. Και πάντως τίποτα δεν θυμίζει πλέον το «ένδοξο» ευρωπαϊκό παρελθόν του. Ωστόσο, όλο και κάτι έχει μείνει ακόμα από εκείνη την παλιά αύρα που τον περιέβαλλε. Και κάποιες προσπάθειες συντήρησής της γίνονται διάσπαρτα σε συγκεκριμένα έντυπα. Για παράδειγμα, σε άρθρο του προχθές στη γαλλική εφημερίδα «Λε Μοντ», ο Πιερ Μοσκοβισί δηλώνει ότι τον βλέπει, μαζί με τον Ισπανό Πέδρο Σάντσεθ και τον Πορτογάλο Αντόνιο Κόστα, σαν το μέλλον της Αριστεράς στην Ευρώπη. Αλλά μιλάμε για τον Μοσκοβισί…
Ηταν πάντως υποψήφιος για το Νομπέλ Ειρήνης και εξ αυτού του λόγου κυρίως κάποιες προσκλήσεις για να μιλήσει σε κάποια ξένα πανεπιστήμια έκαναν ξανά την εμφάνισή τους στο Μαξίμου. Αλλά πέραν τούτου, ουδέν.
Αυτό που καταλαβαίνουμε είναι ότι «έξω» ο έλληνας Πρωθυπουργός εξακολουθεί, κατά κάποιον τρόπο, να αποτελεί ένα παράδειγμα προς μίμηση για κάποιους, οι οποίοι όμως δεν θέλουν να καταλάβουν ότι η Αριστερά έχει πάθει μεγάλη ζημιά ακριβώς εξαιτίας του τρόπου που πολιτεύθηκε ο κ. Τσίπρας.
Αλλά, πάλι, πώς να μην τον αγαπήσουν; Τους είπε σε όλα «ναι», τους μιλάει με τον απαιτούμενο σεβασμό και, ακόμα και όταν δεν συμφωνεί σε κάτι μαζί τους, τους χαμογελάει γεμάτος συγκατάβαση. Είναι ο καλός «Ντόκτορ Αλέξης».
Από την άλλη, ωστόσο, υπάρχει και ο κακός «Μίστερ Τσίπρας», σαν βιβλίο του Ρόμπερτ Λούις Στίβενσον: ο Ντόκτορ Τζέκιλ που μετατρέπεται στον κακό του εαυτό, τον Μίστερ Χάιντ.
Ο «Μίστερ Τσίπρας» έχει τόσο μεγάλη εμμονή με τις επόμενες εκλογές, που σχεδόν ξεχνάει να κυβερνήσει πραγματικά. Αφιερώνει όλο τον χρόνο στον αγώνα του να καταστρέψει την αντιπολίτευση και δείχνει να έχει παραιτηθεί από την πραγματικότητα και τους κινδύνους της.
Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η μεταφορά του καυτού φακέλου των τραπεζών στον έμπιστό του, αλλά παντελώς άσχετο με το αντικείμενο, Αλέκο Φλαμπουράρη. Οταν λίγο αργότερα βιώσαμε το γνωστό μίνι κραχ στο Χρηματιστήριο, ο τελευταίος απλώς… ανησύχησε. Αλλά πέραν τούτου, ουδέν.
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός δεν μπόρεσε καν να καταλάβει το σήμα κινδύνου. Και χρειάστηκε να προηγηθεί ένα υπερατλαντικό προειδοποιητικό τηλεφώνημα για να συγκαλέσει τη γνωστή λειψή σύσκεψη στο Μαξίμου ώστε να δει «τι θα κάνει» με το θέμα.
Δυστυχώς, η πολιτική για τον κ. Τσίπρα είναι παροχές και παραστάσεις. Ο ίδιος θεωρεί ότι αν παγώσει τη μείωση των συντάξεων θα επανεκλεγεί και θα μπορέσει για άλλα τέσσερα χρόνια να κάθεται στο Μαξίμου, που είναι το βασικό του ζητούμενο.
Στο βιβλίο, ο Μίστερ Χάιντ καταστρέφει και τον Ντόκτορ Τζέκιλ, και μάλλον έτσι θα τελειώσει και ο έλληνας Πρωθυπουργός.