Ανατροπή
Είναι σαν να κλείνει ένας κύκλος, και ο επόμενος να ξεκινά με χειρότερους όρους. Οι αξίες για τις οποίες αγωνίστηκαν τότε κάποιοι τολμηροί στην Ανατολική Ευρώπη, και που εμείς στη Δύση θεωρούσαμε δεδομένες, βρίσκονται σε υποχώρηση τόσο εκεί όσο κι εδώ.
Την περασμένη Τρίτη συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από τη στρατιωτική εισβολή του Συμφώνου της Βαρσοβίας που έπνιξε στο αίμα την Ανοιξη της Πράγας. Αλλά οι δρόμοι της Τσεχικής Δημοκρατίας δεν πλημμύρισαν από κόσμο. Μόλις μερικές εκατοντάδες άνθρωποι απέτισαν φόρο τιμής στους 402 νεκρούς της κατοχής. Αλλοι τόσοι παρέστησαν το βράδυ στη συναυλία στην πλατεία Βέντσεσλας, όπου η θρυλική Μάρτα Κουμπίσοβα τραγούδησε ξανά, όπως το 1968 και το 1989, την «Προσευχή στη Μάρτα»: «Ας μείνει η ειρήνη σ» αυτή τη χώρα/ Η μοχθηρία, ο φθόνος, το μίσος, ο φόβος και οι διαμάχες/ Ας φύγουν μακριά». Κάποιοι διαδηλωτές αποδοκίμασαν τον πρωθυπουργό. Οσο για τον πρόεδρο, τον φιλορώσο Μίλος Ζέμαν, δεν θέλησε να προσθέσει τη φωνή του στις «ανειλικρινείς ομιλίες» που θα εκφωνούνταν εκείνη την ημέρα.
Σιωπή κράτησαν και οι πολιτικοί της χώρας που είχε ηγηθεί τότε της επέμβασης. Διόλου αιδήμονα: ένα ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε από τη ρωσική τηλεόραση χαρακτήρισε αναγκαία την εισβολή προκειμένου να αποτραπεί ένα «ιμπεριαλιστικό πραξικόπημα». Αυτό πιστεύουν και τέσσερις στους δέκα Ρώσοι, ποσοστό που αυξάνεται σταθερά τα τελευταία χρόνια.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις