Η μακαριότητα της εξουσίας

Στη ζωή υπάρχουν κυρίως αυτοί που βλέπουν την πραγματικότητα κατάματα και δεν διστάζουν να αναφέρουν και τις κακές και τις καλές πλευρές της, αλλά και όσοι φορούν παραμορφωτικά γυαλιά και νομίζουν ότι παρακολουθούν αυτό που θέλουν.

Ο υπουργός Ναυτιλίας, Παναγιώτης Κουρουμπλή εμφανίστηκε χθες και ανέφερε σε ραδιοφωνικό σταθμό (Θέμα fm) ότι μιλάει με κόσμο στα μαγαζιά και του λένε πως ηρέμησαν και έχουν δουλειά!

Και ποιος δεν θα ήθελε να έχει ο κόσμος δουλειά και να ηρέμησε πραγματικά. Συμβαίνει αυτό; Προφανώς και όχι.

Σίγουρα δεν είναι η κατάσταση όπως ήταν παλαιότερα, καθώς δεν υπάρχει το άγχος και ο φόβος της εξόδου της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Η κατάσταση άλλαξε έως ένα βαθμό και κυρίως υποχώρησε ο φόβος και η ανησυχία, αλλά αυτό όμως δεν σημαίνει ότι η χώρα πέρασε από την κόλαση στον παράδεισο.

Και σίγουρα κανείς δεν πρέπει να πανηγυρίζει και να λέει ότι βλέπει χαρούμενους και ήρεμους ανθρώπους. Ουδείς, και πολύ περισσότερο τα μέλη της κυβέρνησης, δεν πρέπει να λησμονεί ότι η φτώχεια  «χτυπάει» την πόρτα ολοένα και σε περισσότερους Έλληνες.

Παράλληλα, δεν πρέπει να αγνοείται η μεγάλη οικονομική πίεση που έχουν υποστεί οι Έλληνες φορολογούμενοι με τα χρέη σε τράπεζες, εφορία και ασφαλιστικά  ταμεία να τους πιέζουν αφόρητα.

Η καθημερινότητα είναι σκληρή, χωρίς να παραγνωρίζεται η εφαρμογή μέτρων με έντονο κοινωνικό πρόσημο (π.χ. σχολικά γεύματα, κ.α.)

Χωρίς διάθεση καταστροφολογίας, χρειάζεται πολύ μεγάλη δουλειά και προσπάθεια να αλλάξει η κατάσταση, σε μια περίοδο κατά την οποία σχεδόν ένας στους τρεις εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα καθώς απασχολείται με ευέλικτες μορφές εργασίας (σ.σ. από το σύστημα  ΕΡΓΑΝΗ προκύπτει ότι το πρώτο τρίμηνο του 2018 το 53% των προσλήψεων έγινε με συμβάσεις μερικής ή εκ περιτροπής εργασίας).

Είναι αναγκαίο να γίνουν διορθωτικές κινήσεις και δεν αρκούν μόνο επιδόματα και συγκυριακές παροχές, αλλά αποφάσεις που θα τους ανακουφίσουν, όπως π.χ. η μείωση των ασφαλιστικών εισφορών, η αύξηση του κατώτατου μισθού, η επαναφορά των συλλογικών συμβάσεων, ο εξορθολογισμός της φορολόγησης των μεσαίων στρωμάτων, η καθολική και ανοιχτή πρόσβαση σε δημόσια αγαθά και υπηρεσίες, κ.α.

Η ουσιασική αλλαγή του κλίματος έρχεται και μέσα από το…πορτοφόλι των πολιτών. Δεν είναι τυχαίο ότι στο Μέγαρο Μαξίμου αναλύουν την πρόθεση ψήφου στις κοινωνικοοικονομικές ομάδες και στέκονται στους αγρότες και στη μεσαία τάξη.

Επίσης, εστιάζουν αρκετά και στο στοιχείο ότι τα λεγόμενα κατώτερα στρώματα (μικρομεσαίοι και εργατική τάξη) αντιπροσωπεύουν περίπου 4 στους 10 ψηφοφόρους.

Αυτό που παραδέχονται και βασικοί υπουργοί και έμπειροι βουλευτές στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις τους είναι ότι τα προβλήματα της καθημερινής επιβίωσης καθορίζουν τη στάση των πολιτών.