ΕΚΤ: Οι αγορές επιβάλλουν την πειθαρχία στους υπεύθυνους χάραξης δημοσιονομικής πολιτικής
Στοιχεία που τεκμηριώνουν τον τρόπο με τον οποίο οι αγορές επικροτούν ή καταδικάζουν τις δημοσιονομικές πολιτικές κρατών μέσω της διακύμανσης του κόστους δανεισμού, συγκέντρωσαν ερευνητές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σε έκθεση που έδωσαν σήμερα Τρίτη στη δημοσιότητα και η οποία αναφέρεται στους προσδιοριστικούς παράγοντες των αποδόσεων των κρατικών ομολόγων.
Στοιχεία που τεκμηριώνουν τον τρόπο με τον οποίο οι αγορές επικροτούν ή καταδικάζουν τις δημοσιονομικές πολιτικές κρατών μέσω της διακύμανσης του κόστους δανεισμού, συγκέντρωσαν ερευνητές της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας σε έκθεση που έδωσαν σήμερα, Τρίτη, στη δημοσιότητα και η οποία αναφέρεται στους προσδιοριστικούς παράγοντες των αποδόσεων των κρατικών ομολόγων.
Οι αναλυτές της ΕΚΤ οδηγούνται στο συμπέρασμα ότι ένα αξιόπιστο μακροοικονομικό και δημοσιονομικό πλαίσιο μπορεί να οδηγήσει σε σταθερές προσδοκίες για την εξέλιξη των κρατικών ομολόγων, μειώνοντας το ασφάλιστρο κινδύνου μιας χώρας.
Η έκθεση που εστιάζει στις αγορές ομολόγων της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Βρετανίας προσπαθεί να ερμηνεύσει τις διακυμάνσεις των επιτοκίων των κρατικών ομολόγων υπό το πρίσμα της ψυχολογίας της αγοράς, των παγκόσμιων κινδύνων, αλλά και υπό το βάρος των θεμελιωδών μεγεθών (π.χ. το δημόσιο έλλειμμα, η ανάπτυξη, η ανεργία, κ.α..).
Η έρευνα της ΕΚΤ κατέδειξε πως πλέον σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των spreads -σε σχέση με άλλες μεταβλητές- διαδραματίζουν παράγοντες όπως τα επίπεδα ρευστότητας στην οικονομία, αλλά και η παγκόσμια αποστροφή κινδύνου.
Βάσει της έρευνας οι θετικότερες προβλέψεις για τις δημοσιονομικές προοπτικές μπορούν να αποκλιμακώσουν τα spreads. Ενδεικτικά για την Ιταλία καταδείχθηκε πως μια αύξηση του πλεονάσματος του προϋπολογισμού κατά 1% θα μπορούσε να οδηγήσει σε αισθητή μείωση του spread έναντι του 10ετους ομολόγου αναφοράς κατά 27 μονάδες βάσης. Ομοίως, οι εκτιμήσεις για χαμηλή ανάπτυξη τείνουν να αυξάνουν τα spreads.
Καταλήγοντας οι αναλυτές της ΕΚΤ υποστηρίζουν πως οι χρηματοπιστωτικές αγορές μπορούν -έως σε κάποιο βαθμό- να επιβάλλουν την απαραίτητη πειθαρχία στους υπεύθυνους χάραξης της δημοσιονομικής πολιτικής.