Το βιβλίο της Μανίνας Ζουμπουλάκη είναι ένα διασκεδαστικό και χρήσιμο εγχειρίδιο για όσους ενδιαφέρονται για τη γραφή ως Τέχνη, χόμπι ή επιχείρηση, αλλά κυρίως για όσους απλώς αγαπούν το βιβλίο. Follow @ingrBook !function(d,s,id){var js,fjs=d.getElementsByTagName(s)[0];if(!d.getElementById(id)){js=d.createElement(s);js.id=id;js.src=»//platform.twitter.com/widgets.js»;fjs.parentNode.insertBefore(js,fjs);}}(document,»script»,»twitter-wjs»); (Ανανεωμένη έκδοση) Σχήμα: 14.5×20.5 Βιβλιοδεσία: Soft Cover Αρ. σελίδων: 160 Περιγραφή: Ας υποθέσουμε ότι θέλεις να γράψεις – άρθρο, μυθιστόρημα, διήγημα, […]
Το βιβλίο της Μανίνας Ζουμπουλάκη είναι ένα διασκεδαστικό και χρήσιμο εγχειρίδιο για όσους ενδιαφέρονται για τη γραφή ως Τέχνη, χόμπι ή επιχείρηση, αλλά κυρίως για όσους απλώς αγαπούν το βιβλίο.
Περιγραφή: Ας υποθέσουμε ότι θέλεις να γράψεις – άρθρο, μυθιστόρημα, διήγημα, σενάριο, τα απομνημονεύματά σου, ένα μακροσκελές γράμμα σε “πρόσωπο” ή μια ωραία συγκινητική διαθήκη… αλλά ισχυρίζεσαι ότι “δεν έχεις αρκετό ταλέντο” ή “δεν ξέρεις πώς να αρχίσεις”.
Ορίστε, λοιπόν, ένα βιβλίο που σου δείχνει πώς να αρχίσεις, πώς να προχωρήσεις, πώς να τελειώσεις -ενώ ταυτόχρονα περνάς καλά. Σου λέει, επίσης, ότι το ταλέντο είναι λιγότερο απαραίτητο από το πάθος, από την επιθυμία (να γράψεις)… και ψάχνει μαζί σου τρόπους να διαχειρίζεσαι αυτό το πάθος πολύ εποικοδομητικά.
Θα μάθεις όλα τα τρικ, μυστικά, αλήθειες και ψέματα πολλών και καλών συγγραφέων, μαζί με ντεσού, ιστορίες, αποσπάσματα, ανέκδοτα και άγνωστες πτυχές που θα σε κάνουν να παρατήσεις τις δικαιολογίες και (γιατί όχι;) να στρωθείς στο γράψιμο. Ή, έστω, στο διάβασμα.
Ένα διασκεδαστικό και χρήσιμο εγχειρίδιο για όσους ενδιαφέρονται για τη γραφή ως Τέχνη, χόμπι ή επιχείρηση, αλλά κυρίως για όσους απλώς αγαπούν το βιβλίο.
«Γεννήθηκα το 1960, μεγάλωσα στην Καβάλα και γράφω από πετριά – βιβλία, σενάρια, άρθρα (Elle, Athens Voice, Home), θεατρικά και μιούζικαλ. Αυτό είναι το δέκατο βιβλίο μου και το πέμπτο μυθιστόρημα. Στον ελεύθερο χρόνο μου διδάσκω «πώς να γράψεις» σε άτομα συμπαθητικά που μια μέρα θα γράψουν το Μεγάλο Ελληνικό Μυθιστόρημα. Ζω (προς το παρόν) στην Αθήνα, είμαι παντρεμένη κι έχω τρία παιδιά… Ακούγεται υπερβολή αλλά είναι η αλήθεια.» Μανίνα Ζουμπουλάκη
Αφετηρία της παράστασης «Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτόν» είναι η προσέγγιση του ρόλου του πατέρα και του αποτυπώματος που αφήνει στις επόμενες γενιές.