Η Γαλλία είναι η πλέον απαισιόδοξη παγκοσμίως σε σχέση με την οικονομία
Η Γαλλία είναι η πλέον απαισιόδοξη χώρα του κόσμου σε σχέση με την οικονομία, σύμφωνα με παγκόσμια έρευνα της Gallup International που δόθηκε σήμερα Παρασκευή στη δημοσιότητα. Η έρευνα με τίτλο «End of Year» που διενεργήθηκε σε 51 χώρες δείχνει ότι η Γαλλία έρχεται στην πρώτη θέση ως η πλέον απαισιόδοξη για την οικονομική κατάσταση χώρα και ακολουθούν η Ιρλανδία και η Αυστρία.
Η Γαλλία είναι η πλέον απαισιόδοξη χώρα του κόσμου σε σχέση με την οικονομία, σύμφωνα με παγκόσμια έρευνα της Gallup International που δόθηκε σήμερα Παρασκευή στη δημοσιότητα.
Από 500 ως 2.700 άνθρωποι σε κάθε χώρα συμμετείχαν στη δημοσκόπηση που έγινε τηλεφωνικά, μέσω Διαδικτύου ή με προσωπικές συνεντεύξεις από τις 26 Οκτωβρίου ως τις 13 Δεκεμβρίου.
Η έρευνα με τίτλο «End of Year» που διενεργήθηκε σε 51 χώρες δείχνει ότι η Γαλλία έρχεται στην πρώτη θέση ως η πλέον απαισιόδοξη για την οικονομική κατάσταση χώρα και ακολουθούν η Ιρλανδία και η Αυστρία.
Μάλιστα η Γαλλία κατέγραψε το χειρότερο ποσοστό της από το 1978. «Ακόμα και το 1978, μετά την δεύτερη πετρελαϊκή κρίση που έθεσε σε αμφισβήτηση όλο το οικονομικό σύστημα, οι Γάλλοι δεν είχαν φανεί ποτέ τόσο απαισιόδοξοι», επισημαίνεται στην δημοσκόπηση.
Οι προεδρικές εκλογές του Απριλίου και η κρίση στην ευρωζώνη κάνουν του Γάλλους ψηφοφόρους όλο και πιο απαισιόδοξους. Βασικές ανησυχίες τους είναι η άνοδος του ποσοστού ανεργίας και κατά συνέπεια η μείωση της αγοραστικής δυνατότητας και η διατήρηση του ισχυρού κοινωνικού συστήματος της χώρας.
«Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο ακολούθησε η ανοικοδόμηση και η χώρα μας ήταν από τις πρωτοπόρους στην Ευρώπη. Σήμερα το γαλλικό μοντέλο του ‘κράτους-σωτήρα’ θεωρείται βασικά ξεπερασμένο. Για πιο πράγμα θα είναι οι Γάλλοι περήφανοι αύριο;», αναφέρεται χαρακτηριστικά στα συμπεράσματα της έρευνας.
«Η Ευρώπη δείχνει απελπισμένη και ακολουθεί η Βόρεια Αμερική. Ο υπόλοιπος κόσμος παραμένει κυρίως αισιόδοξος» προστίθεται στην έρευνα.
Ανάμεσα στις 51 χώρες, η Νιγηρία είναι η πιο αισιόδοξη σχετικά με την οικονομική ευημερία και ακολουθούν το Βιετνάμ και η Γκάνα.
Αφετηρία της παράστασης «Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτόν» είναι η προσέγγιση του ρόλου του πατέρα και του αποτυπώματος που αφήνει στις επόμενες γενιές.