Το ορατόριο του Γκ. Φ. Χέντελ «Θεοδώρα» ανεβαίνει από την Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής υπό τον Γιώργο Πέτρου, το Σάββατο 13 Μαρτίου, στο Μ.Μ.Α. Το μεγαλειώδες ορατόριο του Γκ. Φ. Χέντελ «Θεοδώρα» ανεβαίνει σε μία ανατρεπτική μουσική παράσταση από την Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής υπό τον Γιώργο Πέτρου το Σάββατο 13 […]
Το ορατόριο του Γκ. Φ. Χέντελ «Θεοδώρα» ανεβαίνει από την Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής υπό τον Γιώργο Πέτρου, το Σάββατο 13 Μαρτίου, στο Μ.Μ.Α.
Το μεγαλειώδες ορατόριο του Γκ. Φ. Χέντελ «Θεοδώρα» ανεβαίνει σε μία ανατρεπτική μουσική παράσταση από την Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής υπό τον Γιώργο Πέτρου το Σάββατο 13 Μαρτίου, στο Μ.Μ.Α., σε σκηνοθετική και εικαστική επιμέλεια – animation του Πάρι Μέξη. Η παράσταση είναι ενταγμένη στο πλαίσιο του Κύκλου Παλιές Μουσικές – Νεωτερικές Ερμηνείες. Πρόκειται για μία από τις πιο πολυαναμενόμενες μουσικές παραγωγές του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών για το φετινό χειμώνα. Η Θεοδώρα, το αριστουργηματικό ορατόριο του Γκέοργκ Φρίντριχ Χέντελ σε λιμπρέτο του Thomas Morell, παρουσιάζεται σε δραματοποιημένη μορφή στο πλαίσιο μίας ανατρεπτικής μουσικής παράστασης που φιλοδοξεί να αναδείξει τη διαχρονικότητα του έργου μέσα από μια εντελώς καινούρια αισθητική ανάγνωση.
Κορυφαία ονόματα της εγχώριας και διεθνούς καλλιτεχνικής σκηνής ενώνουν τις δυνάμεις του στο καλλιτεχνικό αυτό εγχείρημα. Ο βραβευμένος με Echo Klassik αρχιμουσικός Γιώργος Πέτρου, του οποίου οι ηχογραφήσεις σε έργα Χέντελ έχουν αποσπάσει τις υψηλότερες διακρίσεις του διεθνούς Τύπου και η Καμεράτα, Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής στην πρώτη της «επίσημη» εμφάνιση με όργανα εποχής ενώνουν τις δυνάμεις τους για να μας μεταφέρουν το κλίμα της εποχής στην οποία γράφτηκε το αριστούργημα του Χαίντελ. Παράλληλα, ο Πάρις Μέξης με φρέσκια προσέγγιση στη σκηνοθετική και εικαστική επιμέλεια-animation της παραγωγής, στήνει ένα σκηνικό από εικόνες και παρεμβάσεις που διατρέχουν το έργο με τη βοήθεια της τεχνολογίας (animation) σε συνεργασία με το βραβευμένο με Golden European Design award, motion studio «Nomint». Στη μέση αυτών των δύο κόσμων, του παλιού (όργανα εποχής) και του νέου (σύγχρονη αισθητική προσέγγιση) τοποθετείται η διαχρονική ιστορία της Θεοδώρας, μία ιστορία αγάπης που καταλήγει σε θυσία.
Στη διανομή των ρόλων εμφανίζονται διεθνούς φήμης λυρικοί τραγουδιστές: η εξαιρετική ιταλίδα ερμηνεύτρια του Μπαρόκ Εμανουέλα Γκάλι ερμηνεύει τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Θεοδώρας, με την Κριστίνα Χάμαρστρεμ στο ρόλο του Διδύμου, την Ειρήνη Καράγιαννη ως Ειρήνη, τον Τζέισον Νταρνέλ ως Σεπτίμιο και τον Γιάννη Γιαννίση στο ρόλο του Ουάλη. Συμμετέχει επίσης η Μεικτή Δημοτική Χορωδία Αθηνών υπό τη διεύθυνση του Σταύρου Μπερή. Τη μουσική προετοιμασία των σολίστ έχουν αναλάβει η Καλλιόπη Γερμανού και ο Μάρκελλος Χρυσικόπουλος και της Χορωδίας, ο Νίκος Λαλιώτης. Ο σχεδιασμός των φωτισμών είναι του Γιώργου Τέλλου. Την κατασκευή και την επιμέλεια του σκηνογραφικού υλικού έχει αναλάβει η Βίκυ Ρουμπέκα. Για την καλύτερη κατανόηση του έργου, θα υπάρχουν ελληνικοί υπέρτιτλοι.
Η ιστορία της Θεοδώρας εκτυλίσσεται στην Αντιόχεια του 4ου αιώνα μ.Χ., την εποχή του αυτοκράτορα Διοκλητιανού. Η Θεοδώρα μία νεαρή πριγκίπισσα που έχει ασπαστεί τον χριστιανισμό αρνούμενη να συμμετάσχει στις θυσίες προς το Δία για τον εορτασμό των γενεθλίων του αυτοκράτορα, καταδικάζεται να εκπορνευτεί με τη βία και φυλακίζεται. Ο αξιωματικός Δίδυμος, επίσης χριστιανός και ερωτευμένος μαζί της επισκέπτεται τη Θεοδώρα στη φυλακή και τη βοηθά να φυγαδευτεί ανταλλάσσοντας ρούχα μαζί της ενώ μένει ο ίδιος στη θέση της. Η απόδραση σύντομα ανακαλύπτεται, ο Δίδυμος συλλαμβάνεται και καταδικάζεται σε θάνατο. Στη συνέχεια η Θεοδώρα παραδίδεται προσφέροντας στο ρωμαίο κυβερνήτη τη ζωή της αντί του Διδύμου για να οδηγηθούν στο τέλος και οι δύο οικειοθελώς στον θάνατο. Το έργο κλείνει με ένα τραγούδι που υμνεί τη νίκη της αγάπης επί του θανάτου.
Ο Χαίντελ συνέθεσε τη Θεοδώρα το 1749, για την παρουσιάσει ο ίδιος ένα χρόνο αργότερα στο Κόβεντ Γκάρντεν του Λονδίνου. Φαίνεται πως το έργο δεν άρεσε στο βρετανικό κοινό γιατί σύντομα ο αριθμός των προγραμματισμένων παραστάσεων περιορίστηκε στις τρεις. Χρόνια αργότερα ωστόσο, αναγνωρίστηκε η πραγματική αξία του ορατόριου ο έντονος λυρισμός και το συναισθηματικό βάθος της γραφής του Χαίντελ για να φτάσει σήμερα να θεωρείται ένα από τα πιο αριστουργηματικά θρησκευτικά δράματα όλων των εποχών.
«….Η άλλη ευχάριστη έκπληξη ήταν η διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου. Εάν υπάρχει η ελάχιστη δικαιοσύνη στον μουσικό κόσμο, τότε ο νεαρός αυτός μαέστρος δικαιούται διεθνούς αναγνώρισης.» γράφει ο David Blewitt στο μουσικό περιοδικό Opera (Φεβρουάριος 2010) με αφορμή την όπερα Άλκηστη του Γκλουκ που διηύθυνε ο έλληνας αρχιμουσικός στο Μέγαρο τον Οκτώβριο του 2009 με τη συμμετοχή της Ορχήστρας Πατρών σε όργανα εποχής. Μοιράζοντας τις δραστηριότητές του ανάμεσα στη διεύθυνση ορχήστρας και το πιάνο, ο Γιώργος Πέτρου έχει ακολουθήσει διεθνή σταδιοδρομία με εμφανίσεις σε σημαντικές αίθουσες συναυλιών ενώ δυναμική είναι η παρουσία του στη διεθνή δισκογραφία. Ως σολίστ έχει συμπράξει με κορυφαίες Ορχήστρες απ’ όλο τον κόσμο υπό τη διεύθυνση διάσημων αρχιμουσικών, ενώ έχει ηχογραφήσει για σημαντικές ευρωπαϊκές ραδιοφωνίες. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία σε διεθνείς διαγωνισμούς, με το «Βραβείο Νέου Καλλιτέχνη 1998» από την Ένωση Ελλήνων Κριτικών Θεάτρου και Μουσικής, καθώς και με το διεθνές βραβείο Sebetia Ter στη Νάπολη της Ιταλίας. Η δραστηριότητά του ως διευθυντή ορχήστρας επικεντρώνεται σε ρεπερτόριο από την εποχή του μπαρόκ έως και το ρομαντισμό με έμφαση στις ιστορικές πρακτικές ερμηνείας και την όπερα. Έχει διευθύνει νέες παραγωγές κυρίως στην Ελλάδα, αλλά και το εξωτερικό, ενώ με δική του πρωτοβουλία δημιουργήθηκε το πρώτο ορχηστρικό σύνολο με όργανα εποχής στην Ελλάδα με βάση την Ορχήστρα Πατρών. Έχει πραγματοποιήσει ηχογραφήσεις για την εταιρία MDG και τη βρετανική Pradisum Records που βρήκαν τη μεγαλύτερη ανταπόκριση από κοινό και κριτικούς, αποσπώντας κορυφαία βραβεία και διακρίσεις από τα πλέον έγκυρα περιοδικά δισκογραφίας σε Γαλλία, Γερμανία, Βρετανία και Αμερική. Μετά από δύο λιγότερο γνωστές όπερες του Χαίντελ, τον «Ορέστη» και την «Αριάδνη στην Κρήτη», ακολούθησε το 2007 ο «Ταμερλάνος» και αυτές τις μέρες κυκλοφορεί στην παγκόσμια αγορά ο «Ιούλιος Καίσαρας» του ίδιου συνθέτη, μία από τις δημοφιλέστερες όπερές του και μάλιστα με σημαντική δισκογραφία.
Ο Πάρις Μέξης που έχει την ευθύνη της σκηνοθετικής και εικαστικής επιμέλειας (animation) της Θεοδώρας γεννήθηκε στην Αθήνα και σπούδασε σκηνογραφία στο Λονδίνο, στο Central Saint Martins College of Art and Design (MA Scenography, BA Theatre: Design for Performance) και στην Πράγα, στο Divadelni fakulta Akademie Muzickych Umeni [DAMU] (Opera Design), Αρχιτεκτονική Εσωτερικών Χώρων και Διακόσμηση στον Αθηναϊκό Καλλιτεχνικό Όμιλο (ΑΚΤΟ) και στο Middlesex University (BA Interior Design, Έπαινος άριστης επίδοσης το 1998 και το 1999) και μουσική στο Πρότυπο Πειραματικό Ωδείο. Έχει σκηνογραφήσει και σκηνοθετήσει παραγωγές για το θέατρο, την όπερα, το χορό, το κινηματογράφο και την τηλεόραση, στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ παράλληλα εργάζεται ως διακοσμητής, δημιουργός εκθέσεων και production designer. Είναι Associate Art Director στην εταιρεία Top Cut livedesign Events. Διδάσκει στον Αθηναϊκό Καλλιτεχνικό Όμιλο (ΑΚΤΟ) και στο Θέατρο των Αλλαγών (TOC). Κείμενά του για τη σκηνογραφία και τη σημειολογία στο θέαμα, έχουν δημοσιευτεί σε ειδικά περιοδικά και δικτυακούς τόπους ενώ είναι μέλος της Επιτροπής Απονομής Κρατικών Βραβείων Χορού και του Παγκόσμιου Οργανισμού Σκηνογράφων και Τεχνικών Θεάτρου (OISTAT) για την Ελλάδα. Στα σημαντικότερα έργα του περιλαμβάνονται: Ο Ορφέας στον Άδη (J. Offenbach / OMMΘ, 2009), Ιούλιος Καίσαρας (G.F. Handel / ΟΜΜΘ, 2008), Η Υπηρέτρια Κυρά (G.B. Pergolesi / ΕΛΣ, 2007), Το Μαγαζάκι του Τρόμου (A. Menken, H. Ashman / Θέατρο ΚΙΒΩΤΟΣ – ΕΛΘΕΑ, 2006), Σφήκες (Αριστοφάνη / Αμφιθέατρο Σπύρου Ευαγγελάτου – Φεστιβάλ Αθηνών / Ηρώδειο, 2006), Η Ιταλιάνα στο Αλγέρι (G. Rossini / ΕΛΣ, 2006), Ντόγκβιλ (θεατρική μεταφορά της ταινίας του Lars Von Trier / Εθνικό Θέατρο, 2004), ego (μονόπρακτο βασισμένο στο Προμηθέα Δεσμώτη του Αισχύλου / CSM Scenoworks, 2003), Pierrot Lunaire (A. Schoenberg / English Chamber Orchestra, 2002), κ.ά.
Με καταγωγή από το Μιλάνο, η Εμανουέλα Γκάλι σοπράνο, που ερμηνεύει τη Θεοδώρα σπούδασε τραγούδι στο Ωδείο της Μάντοβας. Η μεγάλη της αγάπη για το τραγούδι και το ενδιαφέρον της για τις δυνατότητες που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη φωνή, την έκαναν να στραφεί στο ρεπερτόριο του μπαρόκ και να ειδικευτεί σε αυτό, ερμηνεύοντας πολυάριθμα έργα της εποχής υπό τη διεύθυνση επιφανών αρχιμουσικών όπως οι: O. Dantone, A. Florio, F.Bonizzoni, G. Leonhardt, M. Mencoboni, E. Gatti, J. Tubery, D. Fasolis, G. Garrido, C. Cavina. Έχει εμφανιστεί στα σημαντικότερα μουσικά φεστιβάλ και θέατρα της Ιταλίας, αλλά και της Ευρώπης και έχει ερμηνεύσει πολυάριθμους ρόλους σε όπερες και ορατόρια που την έχουν αναδείξει σε μία από τις καλύτερες ερμηνεύτριες έργων εποχής. Έχει πραγματοποιήσει πολλές ηχογραφήσεις για τις εταιρίες Opus 111, Glossa, Amadeus, Agorà, Stradivarius, κ.ά.
Αποκλειστικός χορηγός της Καμεράτα 2010, Ορχήστρας των Φίλων της Μουσικής είναι ο όμιλος Eurobank EFG.
Αφετηρία της παράστασης «Δύο ή τρία πράγματα που ξέρω γι’ αυτόν» είναι η προσέγγιση του ρόλου του πατέρα και του αποτυπώματος που αφήνει στις επόμενες γενιές.