Αντικαταθλιπτικά φάρμακα ενοχοποιούνται για ανδρικά προβλήματα γονιμότητας
Λονδίνο: Κοινά αντικαταθλιπτικά φάρμακα ενοχοποιούνται για προβλήματα γονιμότητας που αντιμετωπίζουν ορισμένοι άνδρες, καθώς διαπιστώνεται ότι προκαλούν βλάβες στο DNA του σπέρματος.
Λονδίνο: Κοινά αντικαταθλιπτικά φάρμακα ενοχοποιούνται για προβλήματα γονιμότητας που αντιμετωπίζουν ορισμένοι άνδρες, καθώς διαπιστώνεται ότι προκαλούν βλάβες στο DNA του σπέρματος.
Η μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό New Scientist και αναμένεται να παρουσιαστεί στο συνέδριο της Αμερικανικής Εταιρείας Αναπαραγωγικής Ιατρικής, έγινε από τον Δρ Πήτερ Σλέγκελ και τους συνεργάτες του στο Ιατρικό Κέντρο Κορνελ της Νέας Υόρκης.
Στο δείγμα συμπεριλήφθηκαν 35 άνδρες που είχαν πάρει παροξετίνη και διαπιστώθηκε ότι κατά μέσο όρο, η αναλογία των σπερματικών κυττάρων που είχαν κατακερματισμένο DNA αυξήθηκε από το 13,8% πριν τη θεραπεία στο 30,3% μετά από μόλις τέσσερις εβδομάδες θεραπείας.
Όμοια επίπεδα βλάβης του σπερματικού DNA έχουν σχετιστεί με προβλήματα βιωσιμότητας του εμβρύου σε ζευγάρια που προσπαθούν να τεκνοποιήσουν.
Η πιθανότητα γονιμότητας μιας ουσιαστική αναλογίας ανδρών που παίρνουν παροξετίνη μπορεί να επηρεάζεται αρνητικά από τις αλλαγές αυτές στην αξιοπιστία του σπερματικού DNA.
Η μελέτη πάντως έρχεται να προστεθεί σε άλλες που εγείρουν ανησυχίες ήδη από το 2006 καθώς τότε είχε διαπιστωθεί ότι δύο άνδρες είχαν χαμηλά επίπεδα υγιούς σπέρματος μετά από θεραπεία με δύο διαφορετικούς εκλεκτικούς αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης.
Πάντως η εν λόγω κατηγορία αντικαταθλιπτικών παραμένει η σημαντικότερη προοπτική θεραπείας μαζί με την συμβουλευτική και τις αλλαγές στον τρόπο ζωής για την θεραπεία της κατάθλιψης και η μελέτη δεν θα πρέπει να προκαλέσει πανικό στους χρήστες.
Οι ασθενείς θα πρέπει να συμβουλευθούν τον θεράποντα ιατρό τους για την κατάσταση και αναλόγως να αποφασίσουν από κοινού για την θεραπεία.
Ο Δρ Αλλαν Πασέι από το Πανεπιστήμιο του Σεφιλτν εξηγεί ότι η εμφανής αύξηση στην βλάβη του σπερματικού DNA είναι ανησυχητική αν και το επίπεδο στο οποίο η βλάβη γίνεται κλινικά σημαντική είναι ανοιχτό προς διαπραγμάτευση.