Ο Αρχαίος Δίολκος φωνάζει βοήθεια! Οι αρμόδιοι δεν συντονίζονται!

Κανένας κρατικός μηχανισμός δεν προστατεύει τον Αρχαίο Δίολκο. Το μοναδικό αυτό μνημείο καταρρέει! Μια διεθνής έκκληση για τη διάσωση και αναστήλωση του Δίολκου έχει ήδη βρει υποστηρικτέςσε 79χώρες.Στην Ελλάδα, οι αρμόδιοιακόμα νασυντονιστούν!

»Γύρω στο 600 π.Χ., ο Περίανδρος, τύραννος της Κορίνθου, κατασκεύασε τον Δίολκο. Το σημαντικό αυτό τεχνικό έργο της αρχαιότητας ήταν ένας πλακόστρωτος δρόμος επέτρεπε στα πλοία να μεταφέρονται ανάμεσα στον Κορινθιακό και τον Σαρωνικό, και στους Κορίνθιους να αποκτούν χρήμα και ισχύ από τη διίσθμιση.

Ο Θουκυδίδης είναι ο πρώτος που αναφέρει υπερισθμίσεις πολεμικών πλοίων, στη διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου.
Το αρχικό τμήμα του Δίολκου προς τον Κορινθιακό, ήταν ένας περήφανος χερσαίος διάδρομος όταν ήρθε ξανά στο φως με τις ανασκαφές του αρχαιολόγου Νίκου Βερδελή, στα τέλη της δεκαετίας του ‘50. Σήμερα, έχει μετατραπεί σε ένα ενάλιο ερείπιο που φυλλορροεί.

Η διάβρωση έχει ξεπεράσει ολόκληρο το πλάτος του Δίολκου, σε έκταση αρκετών δεκάδων μέτρων. Οι κυματισμοί και τα απόνερα των πλοίων εξακολουθούν να ταλαιπωρούν βάναυσα το ήδη βυθισμένο και να διαβρώνουν το διαρκώς συρρικνούμενο «υγιές» τμήμα του μνημείου.

Μια διεθνής έκκληση για τη διάσωση και αναστήλωση του Δίολκου έχει ήδη βρει υποστηρικτές από 79 διαφορετικές χώρες του κόσμου.
Μπορείτε να την υπογράψετε στο www.thepetitionsite.com/petition/870477005

ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΔΙΑΦΥΛΑΞΑΝ TO ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΝΗΜΕΙΟ!
Η σύγχρονη ιστορία του Δίολκου αγγίζει το απίστευτο. Το μοναδικό αυτό μνημείο δεν διαφυλάχθηκε ποτέ, πέρα από μια υποστήλωση μερικών λίθων του μετώπου της διάβρωσης που έγινε τον περασμένο Μάρτιο, όταν ήδη δύο Εισαγγελείς και το Σώμα Επιθεωρητών και Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης είχαν αρχίσει να ερευνούν το θέμα.

Από το 1956 που ξεκίνησε η ανασκαφή ως το 1986, τα σχετικά με τον Δίολκο έγγραφα λείπουν από τα αρχεία της «αρμόδιας» εφορείας αρχαιοτήτων. Φαίνεται πάντως πως ούτε οι «αρμόδιες» υπηρεσίες κινήθηκαν για να το διαφυλάξουν, ούτε η Εταιρία της Διώρυγας τέθηκε ουσιαστικά προ των ευθυνών της για την φθορά του μνημείου.

1985: η ήδη από πενταετίας κρατική Εταιρία της Διώρυγας «απαλλάσσεται» μυστηριωδώς από όρο που της επέβαλε να κάνει μελέτη συντήρησης του μνημείου. Από τότε, η διάβρωση συνεχίζεται… «με την άδεια» του ΥΠ.ΠΟ…

1989: ενώ μεγάλο τμήμα του Δίολκου βρίσκεται ήδη στο νερό και έχει αποκοπεί από το υπόλοιπο μνημείο, το ΥΠ.ΠΟ. ασχολείται με μια μελετούλα για κηποτεχνική διευθέτηση του απομένοντος χώρου. Έντεκα χρόνια αργότερα, η μελετούλα κατ’ ουσία απορρίπτεται από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο, αλλά οι αρμόδιοι εξακολουθούν να την αναφέρουν ως ισχύουσα, δίνοντας την εντύπωση ότι υπήρχε κάποια μέριμνα για το μνημείο.

1992: ένα υπηρεσιακό σημείωμα φύλακα αρχαιοτήτων επισημαίνει ότι η διάβρωση πλησιάζει ένα ακόμα τμήμα του μνημείου, στα δεξιά του δρόμου προς τη βυθιζόμενη γέφυρα. Η επισήμανση αγνοείται. Την ίδια χρονιά, έγγραφο του ΙΓΜΕ επισημαίνει τον κίνδυνο να διαλυθεί μέσα σε μία μόνο καταιγίδα η περιοχή ενός εκτεταμένου επιπέδου πριν την κυρίως αφετηρία του Δίολκου. Και αυτή η επισήμανση δεν προκαλεί καμία επέμβαση.

1999: Σε έγγραφες ερωτήσεις των τότε βουλευτών της αντιπολίτευσης κκ. Αναστάση Παπαληγούρα και Σταύρου Δήμα, η Υπουργός Πολιτισμού κα Ελισάβετ Παπαζώη, απαντά επισήμως ότι είχε ζητηθεί… ρευματολογική μελέτη από την Εταιρία της Διώρυγας προκειμένου να προταθούν μέτρα για το μνημείο. Η απάντηση είναι έτσι κι αλλιώς προσχηματική, αλλά, όπως καταγγέλλεται στον τοπικό τύπο, καμιά τέτοια μελέτη δεν είχε καν ζητηθεί.

2001: η εκμετάλλευση της Διώρυγας περνά σε ιδιωτική εταιρία. Στο συμβόλαιο της παραχώρησης δεν γίνεται καμιά αναφορά στην κατάσταση του θνήσκοντος μνημείου. Ο Δίολκος παραδίδεται χωρίς μια λέξη στους επόμενους καταστροφείς του.

2002: το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο αρνείται να εγκρίνει την κατασκευή μαρίνας σε κοντινή περιοχή, λόγω της γειτνίασης με τον Δίολκο, χωρίς ωστόσο να δείχνει να ενδιαφέρεται για την ήδη υπάρχουσα και τη συνεχιζόμενη φθορά του μνημείου.

2005: ενώ η τοπική Εφορεία Αρχαιοτήτων αναφέρει ότι επιθυμεί την αναστήλωση του μνημείου, δεν διαθέτει καν εικόνες ή δημοσιεύσεις από την εποχή της ανασκαφής ούτε και από διαδοχικά στάδια της καταστροφής του. (Η μη αναζήτηση στοιχειώδους τεκμηρίωσης διατηρεί το ΥΠ.ΠΟ. ανίκανο για βασικές ενέργειες, όπως π.χ. αίτηση χρηματοδότησης).

2006: σε επίσημη σύσκεψη στο ΥΠ.ΠΟ., στην οποία δεν κλήθηκε καν να πάρει μέρος η Διεύθυνση Αναστήλωσης Αρχαίων Μνημείων (και ενώ αναφορές για τις ευθύνες των αρμόδιων υπηρεσιών έχουν ήδη κατατεθεί στον Εισαγγελέα) η τοπική εφορεία αρχαιοτήτων δηλώνει ότι θα συλλέξει «προδιαγραφές αναστήλωσης» εντός 20 ημερών. Όμως οι προδιαγραφές που παραδίδονται σχεδόν δέκα μήνες αργότερα είναι τόσο ακατάλληλες και άσχετες με αυτά που ζητούσε το ίδιο το Υπουργείο ώστε να «ξεχαστούν» σιωπηρά από το ΥΠ.ΠΟ.

2007: χάρη στη συνδρομή ιδιωτών που έσπευσαν να θέσουν στη διάθεση του Υπουργείου Πολιτισμού στοιχεία για το μνημείο, έχει συνταχθεί ένα «Σχέδιο Πλαίσιο» που εγκρίθηκε από το ΚΑΣ στις αρχές Σεπτεμβρίου. Το Σχέδιο Πλαίσιο περιγράφει την κατάσταση του Δίολκου (περιέχει δηλαδή τη βασική τεκμηρίωση που όφειλαν να έχουν στη διάθεσή τους όλα αυτά τα χρόνια οι Υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού, αλλά ποτέ δεν είχαν) ενώ επίσης αναφέρει στοιχειώδη βήματα για τη διάσωσή του – δηλαδή τις υποχρεώσεις που είχαν ανέκαθεν οι αρμόδιες Υπηρεσίες αλλά που πάντα αθέτησαν!

Σήμερα, το μνημείο παραμένει εκτεθειμένο στη διάβρωση η οποία υποσκάπτει διάφορα σημεία του υγιούς τμήματος και φθείρει ακόμα περισσότερο τις πέτρες που βρίσκονται ήδη στο νερό ή θαμμένες κάτω από την άμμο. Οι συναρμόδιες Υπηρεσίες δεν έχουν καταφέρει να συντονιστούν ώστε να προβούν σε σωστικές ενέργειες που αποτελούσαν πάντα υποχρέωσή τους και που το ίδιο το Σχέδιο Πλαίσιο προβλέπει…»

Σοφία Λοβέρδου