Γονίδιο ελέγχει τα επίπεδα του λίπους στον οργανισμό
Λονδίνο: Ένα μόνο γονίδιο μπορεί να θέσει υπό έλεγχο την τάση συσσώρευσης λίπους, υποστηρίζουν Αμερικανοί επιστήμονες σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Cell Metabolism.
Λονδίνο: Ένα μόνο γονίδιο μπορεί να θέσει υπό έλεγχο την τάση συσσώρευσης λίπους, υποστηρίζουν Αμερικανοί επιστήμονες σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο Cell Metabolism.
Ερευνητές του Πανεπιστημίου του Τέξας με επικεφαλής τον Δρ Τζόναθαν Γκράφ χειραγώγησε το λιπώδες γονίδιο για να τροποποιήσει την ποσότητα του λιπώδους ιστού που συσσωρεύουν οι δροσόφυλλες, τα σκουλήκια και τα ποντίκια.
Αν η ίδια επίδραση επιτευχθεί και στους ανθρώπους, που είναι φορείς του ίδιου γονιδίου, ευελπιστούν ότι μπορεί να οδηγήσει σε νέους τρόπους καταπολέμησης της παχυσαρκίας και του διαβήτη.
Ο Δρ Γκραφ εξηγεί ότι «από τα θηλαστικά μέχρι τα σκουλήκια, το γονίδιο αυτό ελέγχει τον σχηματισμό του λίπους. Έτσι μπορούμε να εξηγήσουμε γιατί τόσα πολλά άτομα παλεύουν να χάσουν βάρος, ενώ μας υποδεικνύει μια εξ ολοκλήρου νέα κατεύθυνση ανάπτυξης ιατρικών θεραπειών για την αντιμετώπιση της επιδημίας παχυσαρκίας και διαβήτη. Ενδεχομένως αν μπορέσουμε να επηρεάσουν το γονίδιο ακόμα και στο ελάχιστο να έχει θετική επίδραση επί του λίπους».
Το λιπώδες γονίδιο ανακαλύφθηκε στις δροσόφυλλες πριν από 50 χρόνια, αλλά οι επιστήμονες δεν είχαν εντοπίσει τον ακριβή ρόλο του.
Οι Αμερικανοί ειδικοί χρησιμοποίησαν αρκετές μεθόδους για να το ενεργοποιήσουν και απενεργοποιήσουν σε διάφορα στάδια της ζωής των πειραματόζωων και σε διάφορα τμήματα του σώματος.
Η μελέτη αποκαλύπτει ότι το γονίδιο δρα ως υψηλού επιπέδου κύριος διακόπτης που ενημερώνει τον οργανισμό για το πότε πρέπει να συσσωρεύσει και πότε να κάψει το λίπος.
Τα ποντίκια με πειραματικά αυξημένη δραστηριότητα του γονιδίου έτρωγαν εξίσου ή και περισσότερο με τα φυσιολογικά ποντίκια. Ωστόσο ήταν πιο αδύνατα, είχαν ανθεκτικά στον διαβήτη λιποκύτταρα και μπορούσαν να ελέγξουν καλύτερα την ινσουλίνη και τον μεταβολισμό του σακχάρου του αίματος.
Αντίθετα, τα πειραματόζωα που είχαν μειωμένη γονιδιακή δραστηριότητα ήταν παχύτερα και λιγότερο υγιή και είχαν διαβήτη. Επίσης παρατηρήθηκε ότι η δραστηριότητα του γονιδίου μπορούσε να ενεργοποιηθεί ή απενεργοποιηθεί. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι υπάρχει η δυνατότητα χειραγώγησης της επίδρασής του για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας.
Το επόμενο βήμα των ερευνητών είναι να διερευνήσουν περαιτέρω τον μηχανισμό δράσης του.