Ο Μπάρτον, που γεννήθηκε πριν από 100 χρόνια αυτό το μήνα, κατηγορείτο συχνά ότι πνίγει το εκθαμβωτικό φυσικό του ταλέντο στο αλκοόλ και στις κακές επιλογές. Το 1966, σε μια συνέντευξη του BBC με το διάσημο ζευγάρι, η εξοργισμένη Τέιλορ έσπευσε να βοηθήσει τον σύζυγό της.
Στην κορύφωση της υπερβολικής τους φήμης ως σούπερ ζευγάρι του Χόλιγουντ, ο Ρίτσαρντ Μπάρτον και η Ελίζαμπεθ Τέιλορ έκαναν το ασυνήθιστο βήμα το 1966 να ανταλλάξουν την κινηματογραφική τους καριέρα με μια δωρεάν εμφάνιση σε μια φοιτητική παραγωγή στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Το έργο ήταν το «Δρ. Φάουστος» του Κρίστοφερ Μάρλοου, μια τραγωδία για έναν άνδρα που πουλάει την ψυχή του στον διάβολο.
Ο Μπάρτον ρωτήθηκε από το BBC αν είχε κάνει κάτι παρόμοιο, προδίδοντας την υπόσχεση της πρώιμης θεατρικής του καριέρας, ως «πιθανώς ο μεγαλύτερος ηθοποιός που έχει βγάλει ποτέ η Αγγλία», για να απολαύσει τα πλούτη του Χόλιγουντ.
Πριν ο προκλητικός Ουαλός Μπάρτον προλάβει να διορθώσει το λάθος, η Τέιλορ παρενέβη. «Με συγχωρείς, Ρίτσαρντ. Αυτό με κάνει να θυμώνω πολύ! Επειδή δεν έχεις φύγει από τη σκηνή! Αυτό είναι εντελώς ανοησία…»
Ο Μπάρτον είπε: «Ελίζαμπεθ, συγκρατήσου», αλλά εκείνη συνέχισε ακάθεκτη. «Πέρυσι έκανε κάτι για το Μπρόντγουεϊ. Πώς μπορείς να πεις ότι έφυγε από τη σκηνή;».
«Πουλήθηκες»
Το ζευγάρι έδινε συνέντευξη μαζί με τον Νέβιλ Κόγκιλ, τον καθηγητή της Οξφόρδης που δύο δεκαετίες νωρίτερα είχε υποστηρίξει το ταλέντο του Μπάρτον ως ηθοποιός, όταν ο νεαρός Ουαλός σπούδαζε αγγλική λογοτεχνία εκεί. Ο προσβλητικός δημοσιογράφος ήταν ο κριτικός της Daily Mail, Ντέιβιντ Λούιν, ο οποίος – ίσως απερίσκεπτα – επέμεινε στην γραμμή των ερωτήσεών του.
Ρωτώντας την Τέιλορ αν θύμωσε τόσο πολύ επειδή θεωρούσε τον κινηματογράφο «ένα λιγότερο δημιουργικό μέσο», αυτή απάντησε ότι «επειδή είπατε ακριβώς τη φράση που ήξερα ότι θα πείτε, “πουλήθηκες”, και αυτό με προσβάλλει βαθιά».
Ο Μπάρτον επέμεινε ότι δεν τον ενοχλούσε. «Δεν με νοιάζει αν πιστεύουν ότι πουλήθηκα ή όχι», είπε αδιάφορα.
Ο Μπάρτον είπε: «Ελίζαμπεθ, συγκρατήσου», αλλά εκείνη συνέχισε ακάθεκτη. «Πέρυσι έκανε κάτι για το Μπρόντγουεϊ. Πώς μπορείς να πεις ότι έφυγε από τη σκηνή;»
Αν ο Μπάρτον ήταν ένοχος για κλοπή χρημάτων, λίγοι θα τον κατηγορούσαν. Η άνοδός του στη διασημότητα ήταν σχεδόν κυριολεκτικά μια ιστορία από τα σκουπίδια στο πλούτο. Γεννημένος ως Ρίτσαρντ Γουόλτερ Τζένκινς στο φτωχό ορυχείο του Ποντριδφέιν στην Ουαλία στις 10 Νοεμβρίου 1925, ήταν το 12ο από τα 13 παιδιά της οικογένειας.
Λίγες μέρες πριν τα δεύτερα γενέθλιά του, η μητέρα του πέθανε την ημέρα του Χάλογουιν, λίγες μέρες μετά τη γέννηση του αδελφού του Γκράχαμ. Με τον πατέρα του να απουσιάζει κατά το μεγαλύτερο μέρος της παιδικής του ηλικίας, ο Ρίτσαρντ ανατράφηκε από την μεγαλύτερη αδελφή του και τον σύζυγό της.
Ένα έξυπνο παιδί με πάθος για την υποκριτική, ο νεαρός Τζένκινς ήταν ο πρώτος της οικογένειάς του που πήγε στο γυμνάσιο. Ο δάσκαλός του Φίλιπ Μπάρτον, ένας ένθερμος δραματουργός και απογοητευμένος ηθοποιός, ενθάρρυνε αυτό το φυσικό ταλέντο και έγινε ο μέντοράς του.
Γυναικομανία και ποτό
Όταν ο Ρίτσαρντ ήταν 17 ετών, ο Μπάρτον έγινε ο νόμιμος κηδεμόνας του και ο έφηβος άλλαξε το επώνυμό του για να ταιριάζει με το δικό του.
Τώρα επίσημα «Ρίτσαρντ Μπάρτον», ο γιος ενός ανθρακωρύχου της εργατικής τάξης εξασφάλισε μια θέση στο διάσημο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης. Εκεί ήταν που ο θρύλος του Μπάρτον πήρε μορφή: το λαμπρό ταλέντο του, η απερίσκεπτη γυναικομανία του και η τεράστια όρεξή του για ποτό ήταν ήδη σε πλήρη άνθιση.
Το 1949, παντρεύτηκε την πρώτη του σύζυγο, τη Σίμπιλ, μια άλλη Ουαλή ηθοποιό, με την οποία θα αποκτούσε δύο παιδιά. Την ίδια χρονιά, έφτασε στο West End του Λονδίνου με το έργο The Lady’s Not for Burning, μια ρομαντική κωμωδία που μεταφέρθηκε στο Broadway ένα χρόνο αργότερα.
Μέχρι το 1951, είχε προαχθεί σε πρωταγωνιστικούς ρόλους στο Royal Shakespeare Theatre στο Stratford-upon-Avon, την πατρίδα του Μπαρντ. Συνέχισε με δύο θρυλικές σεζόν στο Old Vic του Λονδίνου, όπου οι μνημειώδεις ερμηνείες του σε ρόλους από τον Άμλετ έως τον Ερρίκο τον 5ο σφράγισαν τη φήμη του ως ενός μελλοντικού μεγάλου ηθοποιού.
Παντρεύτηκαν το 1964 και έγιναν διεθνές αντικείμενο θαυμασμού χάρη στον πολυτελή κόσμο τους, γεμάτο επιδεικτικά κοσμήματα, ιδιωτικά αεροπλάνα και προσωπικά γιοτ.
Η φλογερή σχέση τους κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στη Ρώμη ήταν ένα διεθνές σκάνδαλο τόσο μεγάλο που η εφημερίδα του Βατικανού L’Osservatore Romano φέρεται να καταδίκασε την Τέιλορ για την «ερωτική της αλητεία»
Αλλά και το Χόλιγουντ καλούσε τον Μπάρτον. Παράλληλα με την καριέρα του στο θέατρο, το 1952 έλαβε την πρώτη από τις επτά υποψηφιότητές του για Όσκαρ ως καλύτερος ηθοποιός σε δευτερεύοντα ρόλο για την ταινία «Η ξαδέλφη μου, η Ρέιτσελ», ενώ ένα χρόνο αργότερα ήταν υποψήφιος για το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού για την ταινία «The Robe».
Όταν το 1961 τον προσκάλεσαν να συμμετάσχει στην ταινία «Κλεοπάτρα», ζούσε ήδη ως φορολογικός εξόριστος στην Ελβετία και είχε εγκαταλείψει για πάντα το θέατρο του Λονδίνου.
Όλα άλλαξαν όταν γνώρισε την Ελίζαμπεθ Τέιλορ στα γυρίσματα της επικής αποτυχίας που σχεδόν οδήγησε σε χρεοκοπία το κινηματογραφικό στούντιο 20th Century Fox. Ο Μπάρτον ήταν ακόμα στον πρώτο του γάμο, ενώ η Τέιλορ ήταν στον τέταρτο σύζυγό της, τον τραγουδιστή Έντι Φίσερ.
Η φλογερή σχέση τους κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων στη Ρώμη ήταν ένα διεθνές σκάνδαλο τόσο μεγάλο που η εφημερίδα του Βατικανού L’Osservatore Romano φέρεται να καταδίκασε την Τέιλορ για την «ερωτική της αλητεία», περιγράφοντάς την ως «μια άπληστη βαμπ που καταστρέφει οικογένειες και καταβροχθίζει συζύγους».
Όταν ο Μπάρι Νόρμαν, κριτικός κινηματογράφου του BBC, ρώτησε τον Μπάρτον το 1974 αν συμφωνούσε ότι η καριέρα του χωριζόταν σε δύο περιόδους, πριν και μετά την «Κλεοπάτρα», ο ηθοποιός απάντησε: «Νομίζω ότι η ζωή μου άλλαξε από μια γυναίκα που ονομάζεται Ελίζαμπεθ Τέιλορ».
Παντρεύτηκαν το 1964 και έγιναν διεθνές φαινόμενο χάρη στον πολυτελή κόσμο τους, γεμάτο κοσμήματα, ιδιωτικά αεροπλάνα και γιοτ. Κάποιοι αναρωτήθηκαν αν αυτός ο τρόπος ζωής των σούπερ σταρ ήταν ένδειξη της σπατάλης του ταλέντου του Μπάρτον.
Ο Μπάρτον παραδέχτηκε στον κριτικό Κένεθ Τάιναν το 1967 ότι η πρώιμη περίοδος της καριέρας του, μετά την αποχώρησή του από το θέατρο του Λονδίνου για το Χόλιγουντ, «δεν ήταν η πιο ενδιαφέρουσα περίοδος της ζωής μου, από καλλιτεχνική άποψη».
Τι του δίδαξε η Τέιλορ
Ωστόσο, οι κακές ή αδιάφορες κριτικές δεν τον ενοχλούσαν ποτέ: «Πιστεύω ακράδαντα ότι αν οι άνθρωποι πληρώνουν για να με δουν στο θέατρο ή στον κινηματογράφο, αυτό είναι δική τους ευθύνη και όχι δική μου. Αν σταματούσαν να με βλέπουν, αν τα εισιτήρια μου έπεφταν ή κάτι τέτοιο, θα ήμουν απόλυτα ικανοποιημένος να σταματήσω να δουλεύω. Το κάνω επειδή μου αρέσει να είμαι διάσημος».
Εν πάση περιπτώσει, ο Μπάρτον απέρριψε κάθε ιδέα ότι η υποκριτική στον κινηματογράφο ήταν κατά κάποιον τρόπο κατώτερη τέχνη.
Αντί να χρειάζεται να προβάλλει τη φωνή του μέχρι τα δοκάρια στο θέατρο, η Τέιλορ – που ήταν, άλλωστε, σταρ του κινηματογράφου από την ηλικία των 12 ετών – του έμαθε ότι η υποκριτική στον κινηματογράφο απαιτούσε «οικονομία, λιτότητα στη φωνή, στις κινήσεις, στις χειρονομίες, στην… αγωνία. Πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός με το πόσο έντονα εκφράζεις οποιαδήποτε συγκίνηση γέλιου, ηλιθιότητας, χαράς, τραγωδίας, ό,τι κι αν είναι».
Η εκδίκηση της Ελίζαμπεθ
Ο ταραχώδης γάμος του Μπάρτον με την Τέιλορ του έφερε καλή φήμη και κακή φήμη, και ο ίδιος κατέγραψε τα ακραία σκαμπανεβάσματα της κοινής τους ζωής στα ημερολόγιά του, τα οποία τελικά εκδόθηκαν το 2012.
Μετά από εκείνη τη συνέντευξη με τον Ντέιβιντ Λούιν, ο Μπάρτον σημείωσε ότι ένιωθε πως ο κριτικός της Daily Mail ήταν «αρκετά ανόητος και ντροπιαστικός», τόσο στην τηλεόραση όσο και στο δείπνο που ακολούθησε.
Η Τέιλορ, από την άλλη πλευρά, αρνήθηκε να εγκρίνει την γελοιότητα του: «Του την έφερε» είπε σχεδόν άναρθρη από την οργή της.
Ο Μπάρτον δεν είχε τελειώσει ακόμα με τον Λούιν, επιστρέφοντας στο θέμα δύο ολόκληρα χρόνια αργότερα για να χαρεί, κάπως χαιρέκακα που ο δημοσιογράφος έχασε τη δουλειά του χάρη στην «επίμονη ηλιθιότητά» του κατά τη διάρκεια της συνάντησής τους.
«Όλοι πανηγύριζαν για την καταστροφή του από την Ελίζαμπεθ… αν και εκείνη τη στιγμή ένιωσα ένα κρύο ρίγος και σκέφτηκα ότι, με την άγρια υπεράσπισή της, έκανε τον εαυτό της ρεζίλι», έγραψε.
Και μαζί και μόνος
Κατά τη διάρκεια της συνέντευξης, ο Μπάρτον το είχε ρίξει στο χιούμορ: «Είμαστε άνθρωποι με πολύ έντονο ταμπεραμέντο, όπως ίσως έχετε παρατηρήσει από την Ελίζαμπεθ».
Αναγνωρίζοντας ότι τους ήταν δύσκολο να μένουν χωριστά για πολύ καιρό, είπε ότι οι αντίστοιχες καριέρες τους ήταν «συνδεδεμένες με το γεγονός ότι δεν πρέπει ποτέ να χωριστούμε». Αλλά το 1974 η ένταση είχε γίνει αφόρητη και χώρισαν.
Ακόμα και τότε, τους ήταν δύσκολο να ζουν χωριστά και παντρεύτηκαν για δεύτερη φορά 18 μήνες αργότερα. Αλλά αυτό ήταν κακή ιδέα και μετά από τέσσερις μήνες, χώρισαν για δεύτερη φορά. Στα τέλη του 1976, ο Μπάρτον και η Τέιλορ ήταν και οι δύο παντρεμένοι με άλλους ανθρώπους.
Το 1982, και οι δύο χώρισαν από τους άλλους συντρόφους τους. Αργότερα εκείνο το έτος, το πιο ζευγάρι των σταρ ανακοίνωσε την επαγγελματική του επανένωση, επιστρέφοντας στη σκηνή του Μπρόντγουεϊ ως συμπρωταγωνιστές στο έργο Private Lives.
Κατά τη διάρκεια της θεατρικής παράστασης της κωμωδίας του Νόελ Κάουαρντ το 1983, ο Μπάρτον παντρεύτηκε την τέταρτη σύζυγό του, τη Σάλι Χέι. Η Τέιλορ θα παντρευόταν για άλλη μια φορά: το 1991 παντρεύτηκε τον έβδομο σύζυγό της, Λάρι Φορτένσκι, έναν εργάτη οικοδομών με μια χαρακτηριστική χαίτη στα μαλλιά του, τον οποίο γνώρισε σε κέντρο αποτοξίνωσης και από τον οποίο χώρισε το 1996.
Η Τέιλορ πέθανε σε ηλικία 79 ετών το 2012. Όταν τελείωσε το Private Lives, ο Μπάρτον επέστρεψε στην Ελβετία με τη Σάλι. Ένα χρόνο αργότερα, το βράδυ της 4ης Αυγούστου 1984, ο 58χρονος πήγε νωρίς για ύπνο, παραπονούμενος για πονοκέφαλο. Δεν ξύπνησε ποτέ.
*Με στοιχεία από bbc.com | Αρχική Φωτό: Wikimedia Commons
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Κυριακή 14.12.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/howen-ac0WfQ3F6dw-unsplash-315x220.jpg)
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442
