
Επιλεκτική μνήμη
Η μνήμη για τα μνημόνια και τις ανατροπές της περασμένης δεκαετίας δεν μπορεί να είναι επιλεκτική
Η συμπλήρωση δέκα ετών από τις μεγάλες ανατροπές του 2015 βλέπει στη συλλογική μνήμη να τροφοδοτείται εκ νέου με ένα αφήγημα σύμφωνα με το οποίο αυτό που ζήσαμε τότε ήταν μια αχρείαστη περιπέτεια, αποτέλεσμα της αλληλεπίδρασης του «λαϊκισμού» με ένα είδος συλλογικής παράκρουσης μεγάλου μέρους της ελληνικής κοινωνίας, πρωτίστως των λαϊκότερων στρωμάτων, που πίστεψαν ότι μπορούσε να υπάρξει μια ρήξη με την αναπόδραστη νεοφιλελεύθερη κοινωνική μηχανική που εκπροσωπούσαν τα μνημόνια. Η μεταστροφή της κυβέρνησης που διεκδίκησε να εκπροσωπήσει το αίτημα της ρήξης προς την πλήρη συμμόρφωση με τις μνημονιακές επιταγές, αξιοποιείται ως επιπλέον επιχείρημα υπέρ αυτού του αφηγήματος.
Βεβαίως, αυτή η αναμφίβολα επιλεκτική μνήμη παραβλέπει σημαντικές διαστάσεις αυτής της ιστορίας, ξεκινώντας από το γεγονός ότι αυτό που πυροδότησε τις ραγδαίες πολιτικές μετατοπίσεις του πρώτο μισού της περασμένης δεκαετίας δεν ήταν κάποια φαντασίωση «λεφτόδεντρων», αλλά η τρομακτική κοινωνική κρίση που πυροδοτήθηκε από ένα βίαιο εγχείρημα «εσωτερικής υποτίμησης», που οδήγησε στην καταβαράθρωση του ΑΕΠ, την εκτίναξη της ανεργίας και μια μαζική φυγή επιστημόνων και εργαζομένων στο εξωτερικό και βεβαίως τροφοδότησε έναν χωρίς προηγούμενο κύκλο μαζικών κοινωνικών κινητοποιήσεων που μεταφράστηκε και σε μια εκλογική εξέγερση αλλά και σε μια σαφώς πλειοψηφική απόρριψη αυτών των πολιτικών στο δημοψήφισμα (ίσως την πιο ταξικά φορτισμένη εκλογική μάχη των τελευταίων δεκαετιών).
Πάνω από όλα, το όλο αφήγημα περί συλλογικής παράκρουσης και οδυνηρής παρένθεσης αποτυπώνει μια βαθιά περιφρόνηση για τη δημοκρατία ως διαδικασία όπου οι πολίτες δεν επικυρώνουν προειλημμένες πολιτικές αλλά διεκδικούν τη δυνατότητα να επιβάλουν αλλαγές πολιτικής και έτσι να βελτιώσουν τη ζωή τους. Αυτό ακριβώς που στον πυρήνα τους προσπάθησαν να θέσουν σε αναστολή τα μνημόνια αντιμετωπίζοντας τη χώρα ως επικράτεια μειωμένης δημοκρατικής κυριαρχίας. Στοιχείο που εκ του αποτελέσματος επιβεβαίωσε και η κυβερνητική διαχείριση της περιόδου 2015-2019, συμβάλλοντας έτσι στην εμπέδωση μιας ακόμη ενεργής δυσπιστίας για τη δυνατότητα των δημοκρατικών διαδικασιών να φέρνουν αλλαγές.
Premium έκδοση ΤΑ ΝΕΑ
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις