Το δάχτυλο και το φεγγάρι

Συνέβη την τελευταία «ευρωπαϊκή» Πέμπτη της σεζόν στο βαθμολογικά αδιάφορο ματς με τη Ναντ στο Φάληρο. Συνέβη όμως και προχθές στη Λιβαδειά, σε Super League ματς που βαθμολογικά… έκαιγε.

Ολυμπιακός με έξι Ελληνες στην ενδεκάδα του και συνολικά με επτά στις αγωνιστικές επιλογές του Μίτσελ. Διαδικασία που προφανώς και πιστώνεται στον λογαριασμό του ισπανού προπονητή, που όχι μόνο βρήκε έναν τρόπο να λύσει τον γρίφο του ρόστερ των 40 ποδοσφαιριστών, αλλά έφερε στο προσκήνιο και μια σειρά από Ελληνες που δεν υπήρχαν – ούτε σαν ιδέα – στην εξίσωση.

Το δώρο-Ντόι. Ο νέος ρόλος του Βρουσάι που του άνοιξε την πόρτα του rotation. Η επιστροφή της τάξης του ’17 (Ανδρούτσος – Ρέτσος), που μεταξύ μας δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από πολλούς και διάφορους. Η ενεργοποίηση ποδοσφαιριστών πρώτης γραμμής όπως ο Πασχαλάκης και ο Φορτούνης. Ο Καλογερόπουλος που πλέον έγινε μόνιμος με τη σειρά του στις προπονήσεις της πρώτης ομάδας. Οι ευκαιρίες που παίρνει ο Τζολάκης. Μια κατάσταση που εξελίσσεται πολύ γρήγορα και που δυστυχώς στον βωμό των αποτελεσμάτων δεν κερδίζει το ενδιαφέρον που της αξίζει.

Στο τελευταίο ματς της εθνικής μας ομάδας (27/9 Ελλάδα – Βόρεια Ιρλανδία) ο Γκουστάβο Πογέτ χρησιμοποίησε συνολικά δεκαπέντε: από αυτούς στο ελληνικό πρωτάθλημα αγωνίζονται μόλις οι τέσσερις. Την ίδια στιγμή οι μέσοι όροι σε δώδεκα αγωνιστικές Super League αναφέρουν πως στις εντεκάδες των ομάδων υπάρχει χώρος για 2,5 Ελληνες.

Είναι θέμα… στατιστικής; Οχι. Ρώτησα πριν από μήνες έναν ιδιοκτήτη. Μου είπε με βεβαιότητα ότι δεν υπάρχουν καλοί έλληνες παίκτες για το επίπεδο της Super League. Πώς θα υπάρξουν όμως όταν τα ρόστερ έχουν «φλομώσει» από ξένους β’ διαλογής που δέχονται να υπογράφουν συμβόλαια των 30.000-40.000 ευρώ; Και όταν οι προπονητές με «κλειστά μικρόφωνα» εξηγούν ότι παίζοντας κάθε Κυριακή… το κεφάλι σου, το τελευταίο που έχεις κατά νου είναι να δώσεις ευκαιρίες;

Είναι μια ιστορία αυτή που θα έπρεπε να απασχολεί θεσμικά το ελληνικό ποδόσφαιρο. Είχε μιλήσει μάλιστα επ’ αυτού ο Τάκης Μπαλτάκος «προεκλογικά». Στην ΕΠΟ όμως η μόνο επαφή τους με το παιχνίδι, αποδεικνύεται συστηματικά πως αφορά τους… διαιτητές της επόμενης αγωνιστικής.

Τέλος πάντων: αν μπορεί ο Ολυμπιακός με το ακριβότερο ρόστερ του πρωταθλήματος στο πιο απαιτητικό – για αποτελέσματα – περιβάλλον να χρησιμοποιεί στο rotation του συστηματικά έναν τόσο μεγάλο αριθμό Ελλήνων, μπορούν σίγουρα και οι υπόλοιποι. Αρκεί κάποιοι να σταματήσουν να κοιτάζουν το δάχτυλο και να ρίξουν μια ματιά στο… φεγγάρι.

ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΝΕΑ