Ολυμπιακός: Η διδακτέα ύλη του… 2016

Φαντάζομαι πως δεν έχει επιλέξει τυχαία ο Ολυμπιακός από το βράδυ της Τετάρτης να κλείσει το κανάλι της «επικοινωνίας» και να μην σχολιάζει το παραμικρό από τα όσα πιθανά και απίθανα ακούγονται για εκείνον και την «επόμενη ημέρα» του. Και αυτό είναι καλό νέο, δείγμα των χειρισμών του. Διότι έχοντας μπόλικη εμπειρία σαν ποδοσφαιρικός οργανισμός ξέρει καλά πως δεν είναι η κατάλληλη συγκυρία για λόγια.

Η κατάσταση είναι σοβαρή. Σοβαρότερη από την ανάγκη για «εντυπώσεις» ή αυτονόητες εξηγήσεις πως δεν νοείτε να κάνεις μεταγραφές ποδοσφαιριστών πριν συμφωνήσεις με τον επόμενο προπονητή. Είναι όμως και με έναν τρόπο ελεγχόμενη. Αρκεί στην προσπάθεια να καλυφθεί το προηγούμενο λάθος, να μην γίνει το επόμενο. Διότι τον Αύγουστο δεν παίζεται πλέον η «ευημερία» και τα μεγάλα έσοδα του Champions League,  αλλά ολόκληρη η σεζόν που μόλις ξεκίνησε: Ου μην και ο επόμενος αγωνιστικός «κύκλος» του, αν συμφωνούμε πως ο προηγούμενος έκλεισε.

Μπροστά λοιπόν σε ένα τέτοιο δέλεαρ δεν έχει την παραμικρή σημασία ούτε τι γράφουν τα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ για προπονητές- μεταγραφές-αποχωρήσεις κλπ, ούτε τι συζητιέται στην δημοκρατία των social media. Όπως φυσικά δεν θα αλλάξει κάτι αν ο επόμενος προπονητής ανακοινωθεί Δευτέρα ή Τετάρτη. Σημασία έχει η όσο το δυνατόν πιο ψύχραιμη αξιολόγηση και κατ επέκταση η όσο το δυνατόν πιο επιτυχημένη «δέσμη» βασικών αποφάσεων.

Γιατί κάπως έτσι ξέφυγε η κατάσταση και το 2016 και έγινε ο πάγκος του Ολυμπιακού κέντρο διερχομένων μέχρι να βρεθεί η κατάλληλη φόρμουλα. Ποιος ξεχνά τον απόλυτο (προς αποφυγή) οδηγό: Από τον Μάρκο Σίλβα που έφυγε μια μέρα πριν ξεκινήσει η προετοιμασία, στον Βίκτορ που ήπιε το πικρό ποτήρι της Χάποελ του Μπαράκ Μπαχάρ. Έπειτα ο Πάουλο Μπέντο και ο Βασίλης Βούζας με τον Αριέλ Ιμπαγάσα ως τον Τάκη Λεμονή. Μετά ο Μπέσνικ Χάσι και πάλι ο Τάκης Λεμονής. Και ύστερα ο Όσκαρ και ο Χρήστος Κόντης μέχρι να αναλάβει την ευθύνη ο Πέδρο Μαρτίνς. Προλάβατε ή χαθήκατε στο μέτρημα;

Και τότε υπήρχε αποφασιστικότητα. Και τότε πάρθηκαν αποφάσεις. Και τότε όλα συνέβησαν με τις καλύτερες προθέσεις και μάλιστα κόστισαν ακριβά σε κάποιες περιπτώσεις με μεγάλα συμβόλαια κλπ. Στο ποδόσφαιρο όμως δεν πατάς απλά ένα κουμπί. Ο Ολυμπιακός σήμερα 30 Ιουλίου έχει μια ολόκληρη λίστα ανάγκες: Μακάρι να τελείωναν όλα με την ανεύρεση ενός ικανού προπονητή. Αλλά δεν… Εξ ου και σιωπηλά (προφανώς) προσπαθεί να τα βάλει σε μια σειρά. Έστω και (αν δεν το διάλεξε) αργά, αλλά πάντα με την αίσθηση πως ακόμη προλαβαίνει.

Με 50 συμβόλαια στο συρτάρι. Δύο βάρδιες προπόνησης στον Ρέντη, ένα κρίσιμο ευρωπαϊκό «νοκ άουτ» προ των πυλών. Μια μεγάλη οικονομική ζημία από τον αποκλεισμό που πλέον «δίπλωσε» (ποιος ξεχνά τη Λουντογκόρετς). Έναν (σύντομα πρώην) προπονητή που δεν δείχνει να θέλει να διευκολύνει την κατάσταση –γιατί αν ήθελε προφανώς θα είχε παραιτηθεί-. Επτά μεταγραφές που έχουν ήδη γίνει με βάση τον μέχρι τώρα σχεδιασμό. Και με ένα πρόγραμμα-βουνό ως τα μέσα Νοέμβρη (με την ΑΕΚ να παίζει ως τότε 13 ματς, τον ΠΑΟΚ 15 και τον Ολυμπιακό να πηγαίνει βουρ για 25). Ο γρίφος είναι για… δυνατούς λύτες.  Και όποιος κατάλαβε ότι τα φώτα του «Καραϊσκάκης» έκλεισαν στις 4.30 το πρωί το χάραμα της Πέμπτης το γνωρίζει.

Προσωπικά πάντως δεν θα μου κάνει εντύπωση αν σε μια εβδομάδα από τώρα τα περισσότερα από εκείνα (και εκείνους) που σήμερα προκαλούν θόρυβο έχουν χαθεί στην… αιωνιότητα του διαδικτύου και των social media.