Μόνο προβλήματα…

Αυτός ο άνθρωπος (γιατί παιδί δεν τον λες στα 69…) μόνον προβλήματα δημιουργεί στους άλλους και στον εαυτό του. Στην αρχή ήθελε να επαναλάβει το 2004, δηλαδή να εκλεγεί δημοκρατικά (δημοκρατικότατα!) ως μοναδικός υποψήφιος. Κανείς δεν του έκανε τη χάρη, βέβαια, ούτε οι παλιοί φίλοι του. Τώρα, ο ΓΑΠ θέλει να φέρει το debate στα δικά του μέτρα. Να το κάνει από το σπίτι του, με zoom – δηλαδή, με όρους πανεπιστημιακής εξέτασης, θέλει να κάνει το debate με ανοικτό βιβλίο και σημειώσεις. Θέλει να δώσει διαλέξεις για «αρχές και αξίες», με την άνεσή του, όχι να απαντά σε ερωτήσεις. Λογικό από πλευράς του, δεδομένου ότι στον διάλογο εμφανώς υστερεί. Πνίγεται πάντα μέσα σε αυτό που έχει εκείνη τη στιγμή στο κεφάλι του και προσπαθεί να το εκφράσει, χωρίς να καταλαβαίνει τι του λέει ο άλλος.

Και να έλεγες τουλάχιστον ότι προηγείται στην κούρσα, ίσως να καταλάβαινα τις απαιτήσεις για ειδική μεταχείριση. Το λέω αυτό με την έννοια ότι ένα ισχυρό ποσοστό (έστω και αν οι δημοσκοπήσεις είναι προβληματικές λόγω του ανοικτού εκλογικού σώματος) θα έδειχνε πάντως ότι η πραγματικότητα ανταποκρίνεται σε αυτό που ο Γιώργος έχει στο μυαλό του, δηλαδή να επανέλθει ως σωτήρας. Είναι όμως τρίτος, πίσω από τον Λοβέρδο και τον Ανδρουλάκη! Και είναι φυσικό να συμβαίνει αυτό, γιατί οι φίλοι και οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ* θέλουν να προχωρήσει μπροστά το κόμμα τους, να δοκιμάσει νέες δυνατότητες, έχουν κουραστεί να ανακυκλώνουν τα απορρίμματα του παρελθόντος, όσο και αν η πράσινη οικονομία είναι ψηλά στην ατζέντα.

Ακόμη είναι πολύ νωρίς για προβλέψεις, δεδομένης όμως της ικανότητας του Γιώργου να υπονομεύει τον εαυτό του, το καλύτερο που μπορεί να πετύχει είναι η δεύτερη θέση. Η επιστροφή δεν του βγαίνει. Οπότε, γιατί να παιδεύεται; Αν συνεχίσει την κούρσα μόνον προβλήματα θα προκαλέσει, στους άλλους και στον ίδιο. Στους άλλους, επειδή το όποιο ποσοστό λάβει στον πρώτο γύρο των εκλογών, ακόμη και αν τον αφήσει εκτός δεύτερου, γεννά ευθύνες, διότι τον καθιστά και πάλι κομματικό παράγοντα, του οποίου ο λόγος εκπροσωπεί ένα ποσοστό των φίλων του κόμματος. Ο Γιώργος, ως καλομαθημένος, δεν θα έχει τη διάθεση να αναλάβει αυτές τις ευθύνες, δεν θα ασχοληθεί σοβαρά. Θα το κάνουν κάποιοι άλλοι στο όνομά του, που θα εκμεταλλευθούν την κατάσταση για ίδια οφέλη. Πολύ απλά, θα μπλέξει αν επιμείνει από πείσμα σε ένα λάθος.

Τι μένει λοιπόν; Να βρει (και γρήγορα, όχι με ρυθμούς Γιώργου) την κατάλληλη αφορμή και να επινοήσει την ανάλογη δικαιολογία, ώστε να στρίψει δια του αρραβώνος, αν με εννοείτε. Βέβαια, αυτά θέλουν σκέψη, δεν είναι εύκολα πράγματα. Αλλά δεν είναι ανάγκη να τα κάνει ο ίδιος. Για την ακρίβεια, είναι πολύ ασφαλέστερο να τα κάνουν κάποιοι άλλοι για εκείνον. Οχι, προς Θεού, από εκείνους που τον συμβούλευσαν να τολμήσει την επιστροφή. Από τους άλλους, εκείνους που εξαρχής του έλεγαν ότι ήταν τρέλα. Δεν θα του είναι δύσκολο να αποσυρθεί, το έχει ξανακάνει. Ως πρωθυπουργός δεν ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης και την πήρε, μόνο και μόνο για να παραιτηθεί την επομένη;

* : Μετά τον θάνατο της Φώφης, ας τελειώνουμε και με την ονομασία ΚΙΝΑΛ, αφού το ΚΙΝΑΛ τελείωσε με τη Φώφη.

ΑΝΤΙΖΗΛΙΑ ΟΜΟΤΕΧΝΩΝ

Η προσοχή που συγκέντρωσε η ολλανδή δημοσιογράφος, με την παράσταση που έδωσε στο Μαξίμου, προκάλεσε αντιζηλίες στον ιδεολογικό χώρο που εκφράζει. Ποια είναι αυτή η μέχρι πρότινος άγνωστη κυρία, που αναδεικνύεται ξαφνικά σε ηγερία των κινημάτων της παλαβής Αριστεράς, επειδή κατάφερε να στήσει ένα happening στο Μαξίμου; Λογικό ήταν, λοιπόν, να μπει στο παιχνίδι και η Ελενα Ακρίτα, για να θυμήσει ποια φωνάζει περισσότερο…

(Παρεμπιπτόντως, στην παρέμβασή της για το ζήτημα, μάλλον πρέπει να κάνει πλάκα. Διότι, ενώ κατηγορεί τον Μητσοτάκη ότι «απαξιώνει διεθνώς» την ελληνική δημοσιογραφία, ζητεί να παρέμβει… η ΕΣΗΕΑ! Δεν είναι οξύμωρο;)