ΗΠΑ: Η ταξική διάσταση του κοροναϊού

Τη στιγμή που εκατομμύρια Αμερικανοί καταθέτουν αιτήσεις για επίδομα ανεργίας, η πανδημία του κοροναϊού έχει απογυμνώσει πλήρως το μέγεθος της αυξανόμενης ανισότητας στις ΗΠΑ, όχι μόνο μεταξύ του περίφημου 1% και των υπόλοιπων πολιτών, αλλά και σε σχέση με την ποιότητα των θέσεων εργασίας και την πρόσβαση σε κοινωνική πρόνοια που διαφέρει σημαντικά μεταξύ των εργαζομένων.

Δεν είναι μόνο ζήτημα απασχόλησης

Η Elise Gould, οικονομολόγος στο Ινστιτούτο Οικονομικής Πολιτικής της Ουάσινγκτον δήλωσε στον Guardian: “Ο ιός έφερε στο προσκήνιο τις ανισότητες με έναν τρόπο που δεν αφορά μόνο τις θέσεις εργασίας και τους μισθούς, αλλά και με τις υγειονομικές συνθήκες και τις γενικότερες συνθήκες εργασίας, όπως επίσης και με την πρόσβαση στην ασφάλιση. Όλα αυτά τα στοιχεία υπογραμμίζουν το γεγονός ότι στη χώρα συνυπάρχουν δυο διαφορετικές κοινωνίες. Εξαιτίας της αυξανόμενης ανισότητας, περισσότεροι άνθρωποι είναι ευάλωτοι”.

Οι ΗΠΑ δεν είναι η μόνη χώρα που αντιμετωπίζει ραγδαία αύξηση της ανεργίας. Όμως οι Αμερικανοί εργαζόμενοι είναι εξαιρετικά ευάλωτοι γιατί δεν έχουν στη διάθεσή τους ούτε το δίχτυ ασφαλείας της κοινωνικής πρόνοιας που προσφέρουν χώρες όπως η Γαλλία ή η Γερμανία, ούτε το δημόσιο σύστημα υγείας που συναντά κανείς στη Μεγάλη Βρετανία και τον Καναδά.

Η αύξηση των υπεργολαβιών, της εξωτερικής εργασίας και των νέων ελαστικών σχέσεων εργασίας κατέστησε έναν τεράστιο αριθμό εργαζομένων ευάλωτο στα ξαφνικά “σοκ” της οικονομίας, είτε πρόκειται για μια οικονομική κρίση είτε για μια πανδημία.

Επιπλέον, ο κοροναϊός αποκάλυψε την αντίφαση των ισχυρισμών του Τραμπ ότι η αμερικανική οικονομία είναι ισχυρή, καθώς τόσο πολλοί Αμερικανοί εργαζόμενοι αδυνατούν να ανταπεξέλθουν σε μια σύντομη περίοδο ανεργίας. Έρευνα του προηγούμενου έτους είχε αποκαλύψει ότι 4 στους 10 εργαζόμενους θα δυσκολεύονταν πολύ να βρουν 400 δολάρια σε περίπτωση ανάγκης, με τα ιατρικά έξοδα να αποτελούν τη σημαντικότερη δυσκολία.

Για την Gould, η κρίση βαθαίνει εξαιτίας των επιχειρήσεων που αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους:

“Μέρος του προβλήματος σχετίζεται με την άρνηση των εργοδοτών να αναλάβουν την ευθύνη τους απέναντι στους ανθρώπους που κανονικά θα έπρεπε να εμφανίζονται ως υπάλληλοί τους. Είτε εργάζονται με σύμβαση έργου, είτε ως αυτοαπασχολούμενοι, στην πραγματικότητα έχουν εξαρτημένη σχέση εργασίας και θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται ως κανονικοί υπάλληλοι”.

Αγώνας για 800 δολάρια

Πολλοί εργαζόμενοι έχασαν τα ασφαλιστικά τους δικαιώματα ακριβώς τη στιγμή που τα είχαν ανάγκη, με το κόστος της θεραπείας για τον κοροναϊό να μπορεί να αγγίξει δεκάδες χιλιάδες δολάρια. Οι απολυμένοι εργαζόμενοι έχουν δικαίωμα να διατηρήσουν την ασφάλειά τους μέσω ενός κυβερνητικού προγράμματος με την ονομασία Cobra. Ωστόσο αυτό θα απαιτούσε να διαθέτουν 800 έως 1000 δολάρια ανά μήνα.

Ταυτόχρονα, ακόμη και εκείνοι που εξακολουθούν να εργάζονται ενδέχεται να μην προστατεύονται επαρκώς.

Σύμφωνα με την Gould, περισσότεροι από το ¼ των ιδιωτικών υπαλλήλων δεν μπορούν να πάρουν αναρρωτική άδεια. Αυτό, συμπληρώνει, θέτει μεγάλο αριθμό χαμηλόμισθων σε αυξημένο κίνδυνο να εκτεθούν στον κοροναϊό, καθώς πολλοί από αυτούς δεν έχουν την επιλογή να μην πάνε στη δουλειά τους ακόμη και αν εμφανίσουν συμπτώματα, αυξάνοντας έτσι τον κίνδυνο εξάπλωσης.

“Αυτός ο ιός αποκαλύπτει την τεράστια ανισότητα στην αγορά εργασίας, με τους υπαλλήλους γραφείου να μπορούν να απομονωθούν στο σπίτι με πολύ μικρότερο κίνδυνο, να μπορούν να πάρουν αναρρωτική άδεια αν χρειαστεί και να είναι ασφαλισμένοι. Ταυτόχρονα όμως υπάρχει και μια άλλη τάξη εργατών, οι οποίοι είναι πολύ πιο απροστάτευτοι. Αυτοί και είναι πιο πιθανό να εκτεθούν στον ιό λόγω της δουλειάς τους, επομένως και να ασθενήσουν, αλλά και να έχουν χειρότερες επιπτώσεις σε περίπτωση λοίμωξης εξαιτίας της αυξανόμενης ανισότητας, μιας και δεν έχουν ούτε δικαίωμα για πληρωμένη αναρρωτική άδεια αλλά ούτε και ασφάλεια υγείας”, τονίζει η Gould.

Πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους εργάζονται σε θέσεις που κατεξοχήν έρχονται συχνότερα σε επαφή με τον ιό, είτε πρόκειται για οδηγούς Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, είτε για υπαλλήλους καταστημάτων και άτομα που φροντίζουν ηλικιωμένους.

Σε χειρότερη μοίρα οι Αφροαμερικανοί

Σύμφωνα με την Gould αυτό εν μέρει εξηγεί και το γεγονός ότι οι αφροαμερικανικές κοινότητες έχουν χτυπηθεί πιο βάναυσα από τον ιό. Πολλοί μαύροι εργαζόμενοι βρίσκονται σε θέσεις εργασίας που καθιστού αδύνατη την αυτοαπομόνωση ενώ οι μειονοτικές κοινότητες διακρίνονται και από μεγαλύτερο ποσοστό υποκείμενων προβλημάτων υγείας, όπως ο διαβήτης, η παχυσαρκία και η υψηλή πίεση.

Έτσι γίνονται πιο ευάλωτοι στον κοροναϊό. Ταυτόχρονα, οι Αφροαμερικάνοι συναντούν και μεγαλύτερες δυσκολίες στην πρόσβαση στην υγεία.

Στην επαρχία του Μιλγουόκι, στο Γουισκόνσιν, το 81% των θανάτων από κοροναϊό αφορούσε μαύρους πολίτες, παρά το γεγονός ότι αποτελούν μόλις το 26% του πληθυσμού, σύμφωνα με στοιχεία του ProPublica. Ακόμη και σε πόλεις που δεν έχουν ακόμη χτυπηθεί πολύ από τον ιό, όπως το Κάνσας Σίτι, η υψηλότερη συγκέντρωση του ιού απαντάται στις συνοικίες που κατοικούνται κυρίως από Αφροαμερικανούς.

Πηγή: www.theguardian.com