Παυλόπουλος : Η Ελλάδα σταθερός και συνεπής σύμμαχος των ΗΠΑ

Κάλεσμα στις ΗΠΑ να συνυπολογίσουν στην στάση τους για την Ανατολική Μεσόγειο ότι η Ελλάδα είναι και παραμένει σταθερός και συνεπής σύμμαχός τους, απηύθυνε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά την αντιφώνησή του, για την ανακήρυξή του ως επίτιμου δημότη Βελβεντού, υπογράμμισε ότι, απέναντι σε μια «Τουρκία που ταξιδεύει με σημαίες ευκαιρίες», οι ΗΠΑ έχουν χρέος να καταδικάσουν τη στάση της στην Ανατολική Μεσόγειο ιδίως μετά το τουρκολιβυκό σύμφωνο που παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδας.

Σημαία ευκαιρίας

Απευθυνόμενος προς τις ΗΠΑ, ο κ. Παυλόπουλος σημείωσε χαρακτηριστικά: «Έχουν χρέος ν’ αναγνωρίσουν και να συνυπολογίσουν εμπράκτως, απέναντι σε μια Τουρκία που «ταξιδεύει με σημαίες ευκαιρίας», πως η Ελλάδα ήταν είναι και θα παραμείνει σταθερός και συνεπής Σύμμαχος, και σε διμερές επίπεδο και σ’ επίπεδο ΝΑΤΟ. Άρα, έχουν χρέος να πράξουν αναλόγως όταν η Τουρκία παραβιάζει καταφώρως το Διεθνές Δίκαιο, με πρόσφατο πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα το Δίκαιο της Θάλασσας».

Ο κ. Παυλόπουλος επέμεινε στην αναγκαιότητα υπεράσπισης των εθνικών θεμάτων υπό όρους αρραγούς ενότητας με προμετωπίδα το διεθνές και ευρωπαϊκό δίκαιο, ιδίως σε σχέση με την Τουρκία

«Δυστυχώς, η ίδια η Τουρκία υπονομεύει επικίνδυνα κάθε πτυχή της Ευρωπαϊκής της προοπτικής, παραβιάζοντας, ευθέως και απροκαλύπτως, το Διεθνές και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο» είπε ο κ. Παυλόπουλος σημειώνοντας ότι «απτά δείγματα γραφής αυτής της συμπεριφοράς» της Τουρκίας είναι, η «συνεχιζόμενη αυθαίρετη επέμβασή της στην Συρία», δεύτερον, η στάση της έναντι των Προσφύγων και των Μεταναστών και τρίτον η παραβίαση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας.

Ζωτικό θέμα για την ΕΕ η τουρκική προκλητικότητα

«Άκρως χαρακτηριστικό παράδειγμα της εν προκειμένω τουρκικής αυθαιρεσίας είναι το λεγόμενο «Μνημόνιο Κατανόησης» μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης, το οποίο, κατά διεθνή μάλιστα ομολογία, είναι διάτρητο και θεσμικώς ανυπόστατο» ανέφερε ο πρόεδρος της Δημοκρατίας και υπογράμμισε ότι «η Ελλάδα διαμηνύει, αδιαλείπτως, προς την Τουρκία ότι η αυθαιρεσία της δεν θα περάσει και ότι, με συμπαραστάτες την Ευρωπαϊκή Ένωση και την Διεθνή Κοινότητα, θα υπερασπισθούμε, στο ακέραιο, τα Κυριαρχικά μας Δικαιώματα ως προς τα Σύνορα, την Υφαλοκρηπίδα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Ελλάδας και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι διεθνείς συμμαχίες που έχει συμπήξει η Χώρα μας στην περιοχή μας, και οι οποίες ήδη αποδίδουν καρπούς, βεβαιώνουν του λόγου το ασφαλές».

Στο πλαίσιο αυτό χαρακτήρισε χρέος του ο κ. Παυλόπουλος να υπενθυμίσει ότι «η ΕΕ πρέπει να γνωρίζει, πως ο αγώνας της Ελλάδας αφορά και δικά της ζωτικά θέματα, ιδίως ως προς το Έδαφος, τα Σύνορα και την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της».

Επίτιμος δημότης Βελβεντού

Σε ότι αφορά την ανακήρυξή του ως επίτιμου δημότη Βελβεντού ο κ. Παυλόπουλος υπογράμμισε ότι «αποτελεί ξεχωριστή τιμή για μένα η αναγόρευσή μου, υπό την ιδιότητά μου ως Προέδρου της Δημοκρατίας, σ’ Επίτιμο Δημότη του Δήμου Βελβεντού. Η τιμή αυτή μεγεθύνεται έτι περαιτέρω, από το επιπρόσθετο γεγονός ότι η επίσκεψή μου στο Βελβεντό συμπίπτει με την επανασύσταση του Δήμου Βελβεντού στα, ορθώς, ορισθέντα από τον «Καποδίστρια» όριά του, όπως ακριβώς αρμόζει τόσο στην μακραίωνη Ιστορία αυτού του Τόπου όσο και στην λαμπρή προοπτική του. Το φυσικό κάλλος του Βελβεντού έρχεται να ενισχύσει σημαντικά την ανάγκη ο Δήμος σας να διαθέτει την διοικητική του αυτοτέλεια».

Ακολούθως ο κ. Παυλόπουλος αναφέρθηκε στην ιστορία του Βελβεντού.

«Κατ’ αρχάς, για την προέλευση του ονόματος του Βελβεντού έχουν διατυπωθεί -μεταξύ άλλων- δύο διαφορετικές, ενδεχομένως εξίσου ισχυρά υπoστηρίξιμες, απόψεις. Σύμφωνα, λοιπόν, με την πρώτη εκδοχή, το όνομά του προέρχεται από το λατινικό Beneventum, καθώς οι πρώτοι κάτοικοι του Βελβεντού ήταν Λατίνοι έποικοι ή στρατιώτες, που κατάγονταν από την πόλη Μπενεβέντο της Καμπανίας. Σύμφωνα με την δεύτερη εκδοχή, η ονομασία του σχετίζεται με την αρχαία θρακική θεότητα Βενδώ. Λείψανα αρχαίου οικισμού έχουν εντοπισθεί, άλλωστε, στο ύψωμα Παλιόχωρα, που βρίσκεται μερικά χιλιόμετρα νοτιοδυτικά του Βελβεντού, καθώς και στην κοντινή τοποθεσία Γράτσιανη» είπε ο κ. Παυλόπουλος.

Επεσήμανε δε ότι «τα αρχαιολογικά ευρήματα αποδεικνύουν ότι η περιοχή αποτελούσε σημαντικό κέντρο του Μακεδονικού Βασιλείου του Φιλίππου και του Αλέξανδρου, με ιδιαίτερη οικονομική ανάπτυξη και αξιοπρόσεκτη διοικητική οργάνωση. Ξεχωριστής σημασίας είναι, επίσης, για παράδειγμα, μια πολύ ενδιαφέρουσα επιγραφή των αυτοκρατορικών χρόνων, η οποία περιλαμβάνεται στις ανευρεθείσες αρχαιότητες. Στην επιγραφή μαρτυρούνται διάφοροι θεσμοί της ρωμαϊκής επαρχίας της Μακεδονίας, όπως του μακεδονιάρχη, του αρχιερέα, του ιεροφάντη και του πρεσβυτεράρχη των Ολυμπίων».

Σε ότι αφορά τις μεταγενέστερες ιστορικές εξελίξεις, αυτές μπορούν να συνοψισθούν στ’ ακόλουθα γεγονότα όπως ανέφερε ο κ. Παυλόπουλος:

«Κατά τον Μεσαίωνα, η Πόλη αναφέρεται αποσπασματικά, όμως ανθεί εκ νέου και προοδεύει κατά τα Βυζαντινά και Μεταβυζαντινά χρόνια, κυρίως δε κατά τον 15ο και τον 16ο αιώνα.

Κατά την διάρκεια της Επανάστασης του 1821, η Πόλη και κυρίως οι γειτονικές της περιοχές λεηλατήθηκαν από τα οθωμανικά στρατεύματα του Λουμπούτ.

Μακεδονικός αγώνας

Αργότερα, αρκετοί κάτοικοι του Βελβεντού συμμετέσχαν ενεργά στον Μακεδονικό Αγώνα, είτε ως μέλη τοπικών επιτροπών είτε ως αντάρτες στα ένοπλα Ελληνικά τμήματα, ενώ σημαντική ήταν και η οικονομική ενίσχυση που προσφέρθηκε γι’ αυτόν τον ιερό σκοπό από τους Βελβεντινούς της Αθήνας. Με την στάση τους, οι Ένδοξοι Πρόγονοί σας απέδειξαν, για πολλοστή φορά, ότι η Ελληνική συνείδηση παρέμεινε άσβεστη και απολύτως ακμαία στα Μακεδονικά αυτά εδάφη μέσα στο πέρασμα των αιώνων.

Το Βελβεντό απελευθερώθηκε στις 11 Οκτωβρίου του 1912, όταν αποσπάσματα της Α’ Μεραρχίας εισήλθαν στην Πόλη.

Ιδιαιτέρως οφείλουμε όμως να σταθούμε στην πολύπλευρη ακμή που γνωρίζει το Βελβεντό κατά το δεύτερο μισό του 18ου αιώνα και το πρώτο μισό του 19ου αιώνα.

Συγκεκριμένα, στο διάστημα μεταξύ των ετών 1763 και 1773 επισκέφθηκε το Βελβεντό ο Κοσμάς ο Αιτωλός, ενώ το 1774, μετά από αίτημα των ντόπιων προκρίτων και του Επισκόπου Κοζάνης προς το Οικουμενικό Πατριαρχείο, δημιουργήθηκε η πρώτη Σχολή, με πρώτο Δάσκαλο τον πρώην Διευθυντή της Ελληνικής Σχολής Θεσσαλονίκης, Ιωνά Σπερμιώτη.

Γύρω στα 1815, σύμφωνα με τον Γάλλο περιηγητή Φρανσουά Πουκεβίλ, το Βελβεντό διέθετε 428 σπίτια αλλά και μια μεγάλη Βιβλιοθήκη, γεγονός που ασφαλώς εντυπωσιάζει.

Σημαντικά μνημεία του Βελβεντού αποτελούν οι Ιεροί Ναοί που σώζονται ως σήμερα. Συγκεκριμένα, ο παλιότερος είναι ο Άγιος Μηνάς στην είσοδο της Πόλης, του οποίου η κατασκευή χρονολογείται κατά τον 12ο αιώνα μ.Χ., ενώ άλλες Εκκλησίες είναι ο Άγιος Νικόλαος -κτίσμα του 16ου αιώνα- και ο τρίκλιτος Ναός της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που κτίσθηκε το 1804 και αποτελεί τον μεγαλύτερο σε μέγεθος Ναό του Βελβεντού.

Ακόμη, το Βελβεντό διαθέτει παραδοσιακά δημόσια -όπως το παλιό αρρεναγωγείο- όπως και ιδιωτικά κτίρια -οικίες και αρχοντικά- καθώς και μεταγενέστερα νεοκλασικά. Είναι αξιοθαύμαστος ο τρόπος, με τον οποίο οι Πρόγονοί σας φρόντισαν ώστε στο Βελβεντό να λειτουργήσει σαν ένα «κουκούλι» που θα προστάτευε τα δείγματα του αξιοπρόσεκτου πολιτισμού, ο οποίος αναπτύχθηκε εδώ. Η προστασία της παράδοσης, μέσω της διάσωσης των παραδοσιακών και των νεοκλασικών κτισμάτων, μαρτυρεί αψευδώς για την επιτυχία του εγχειρήματός τους.

Πρέπει, τέλος, να τονισθεί μ’ έμφαση ότι ο Τόπος σας ανέδειξε πολλούς επιφανείς ανθρώπους των Γραμμάτων και των Επιστημών, όπως, για παράδειγμα, τον σπουδαίο πολεοδόμο Σταμάτη Κλεάνθη αλλά και τον διαπρεπή παιδαγωγό Χαρίσιο Παπαμάρκου. Πίσω από σημαντικά έργα βρίσκονται άλλωστε, όπως είναι ευνόητο, πάντοτε σημαντικοί άνθρωποι».