Ελευθερία ή θάνατος, στο Διαδίκτυο

Ο πόλεμος άλλαξε μορφή, αυτό είναι γεγονός. Το ίδιο και η άσκηση βίας, αν συνυπολογίσει κανείς τον ρόλο των κοινωνικών δικτύων.

Τι εννοούμε: Οταν έγινε η πρώτη επίθεση των ΗΠΑ στο Ιράν, στις 3 Ιανουαρίου – σκοτώνοντας τον Qassem Soleimani (Κασέμ Σολεϊμανί), υποστράτηγο και διοικητή των ειδικών δυνάμεων Αλ Κουντς – ο αμερικανός πρόεδρος δεν έκανε καν διάγγελμα, όπως είχε κάνει στην εκτέλεση του Al Baghdadi, ενώ θα μπορούσε, μιας και είναι προεκλογική χρόνια στην Αμερική και θα περίμενε κανείς ότι θα ήθελε να το «αξιοποιήσει». Αντιθέτως, προτίμησε να κάνει την ανακοίνωση μέσω Twitter, δηλαδή με ένα σύντομο μήνυμα στο Διαδίκτυο.

Πάμε παρακάτω: Πριν στείλει αυτό το μικρό κείμενο, δημοσίευσε, στο ίδιο κοινωνικό δίκτυο, μια φωτογραφία της αμερικανικής σημαίας. Επικοινωνιακά δυνατό. Πιο δυνατό, ίσως, από όλες τις λέξεις και τις απειλές του κόσμου. Το δε μήνυμα (πάντα μέσω της σημαίας) ξεκάθαρο: ΗΠΑ 1 – Ιράν 0.

Το γεγονός, φυσικά, δεν άρεσε καθόλου στους Ιρανούς. Λίγες μέρες μετά, και ακριβώς την ίδια ώρα με το αμερικανικό χτύπημα, δηλαδή στη 1:30 το πρωί, απάντησε η Τεχεράνη με βολές ρουκετών, εναντίον δυο αμερικανικών βάσεων στο Ιράκ. Αμέσως, ο Saeed Jalilli, πολιτικός σύμβουλος του προέδρου του Ιράν, δημοσίευσε στο Twitter μια ιρανική σημαία, χωρίς σχόλιο, ως ξεκάθαρη απάντηση στο επικοινωνιακό παιχνίδι του Τραμπ.

Επεισόδιο τρίτο: Στην κηδεία του Σολεϊμανί, στο πλήθος, άλλοι έκαιγαν αμερικανικές και ισραηλινές σημαίες κι άλλοι ύψωναν ιρανικές. Για όσους δεν το γνωρίζουν, η τελευταία άλλαξε το 1980, μετά την ισλαμική επανάσταση. Κι αν το καλοσκεφτεί κανείς, αποτελεί από μόνη της μια επιθετική προσβολή προς τις ΗΠΑ, διότι αντί για το λιοντάρι του Σάχη, που υπήρχε πάνω στην τρίχρωμη σημαία μέχρι τότε, το καθεστώς έβαλε, μετά το πολύμηνο εμπάργκο το 1979, το σήμα του σπαθιού των τζιχαντιστών, που στον σύγχρονο κόσμο στρέφεται κυρίως κατά των ΗΠΑ.

Αυτός ο σημειολογικός πόλεμος των σημαιών συνεχίσθηκε με το ιρανικό πρακτορείο ειδήσεων Tasnimnews, που προέβαλε ένα ανάλογο κινούμενο σχέδιο και την ιρανική τηλεόραση που προβάλει από χθες ένα σποτ με το ιρανικό στρατό που ετοιμάζει πυραύλους και στρατιώτες που κατεβάζουν την αμερικανική σημαία του Λευκού Οίκου.

Το συμπέρασμα; Στον σύγχρονο κόσμο μια πυραυλική επίθεση είναι απλώς η αφορμή για να ξεσπάσει ένας επικοινωνιακός πόλεμος, που αποτελεί το κυρίως μενού. Είναι περισσότερο πόλεμος εντυπώσεων, για το ποιος θα τον κερδίσει. Κι αν χάσεις, απλά, ένα επεισόδιο σε αυτό το ιδιότυπο σήριαλ, τότε δεν θα μάθεις ποτέ ποιος νίκησε. Στρατιωτικό ανακοινωθέν, πάντως, δεν θα υπάρξει.