«Είμαι 20 ετών. Εχω 32 ετεροθαλή αδέλφια. Αυτή είναι η ιστορία μου…»

Η ιστορία του Ιλάι Μπάντεν – Λαζάρ (Eli Baden – Lasar) βρήκε τον δρόμο προς τη δημοσιότητα όταν τη διηγήθηκε στη Σούζαν Ντόμινους των «New York Times». Αλλωστε ποιος δεν θα ήθελε να αφηγηθεί μια περιπέτεια που περιέχει αγωνία, μυθιστορηματική αναζήτηση και… σπέρμα; Και πόσο θα πουλούσε με τη λεζάντα «Βρήκε τα 32 αδέλφια του, που γεννήθηκαν από τον ίδιο δότη σπέρματος»;

Η συζήτηση γύρω από αυτό το θέμα θα μπορούσε να έχει πολλές συνισταμένες: από τη βιοηθική μέχρι τα δικαιώματα ενός δότη σπέρματος. Σε αυτήν τη σελίδα όμως χωράνε μόνο τα γεγονότα, τα οποία από μόνα τους έχουν υψηλή ένταση και θερμοκρασία.

Ο 20χρονος λοιπόν Ιλάι γεννήθηκε στο Οκλαντ, όπου και μεγάλωσε, πριν από 20 χρόνια, από ένα ζευγάρι λεσβιών. «Μέχρι τα 11 του χρόνια η αγάπη από τις δύο μητέρες του αλλά και η ξεγνοιασιά της ηλικίας δεν του άφηναν περιθώρια να μπουν στο μυαλό του σκέψεις περίεργες. Γνώριζε ότι γεννήθηκε από δωρητή σπέρματος και ποτέ δεν τον απασχόλησε κάτι περισσότερο. Αλλά η στιγμή των ερωτήσεων γύρω από την ύπαρξη του πατέρα του δεν άργησε να έρθει» γράφει η Ντόμινους στο άρθρο για το περιοδικό των «New York Times». Οι μητέρες του φάνηκαν πρόθυμες να του λύσουν απορίες και να του δώσουν απαντήσεις μέχρι εκεί που μπορούσαν. Τον μίτο της Αριάδνης άρχισε να ξετυλίγει ένα αντίγραφο ερωτηματολογίου που συμπλήρωσε ο δωρητής – πατέρας του το 1996, δύο χρόνια πριν γεννηθεί.

Πώς ο Ιλάι εντόπισε τα υπόλοιπα ετεροθαλή αδέρφια του;

Τι τον ενέπνευσε να αρχίσει να αναζητά και να φωτογραφίζει τα αδέρφια του;

Ποιους προβληματισμούς αντιμετωπίζουν τα παιδιά που έχουν γεννηθεί από δότες σπέρματος;

Διαβάστε περισσότερα στο άρθρο που επιμελήθηκε η Ζωή Λιάκα στα ΝΕΑ Σαββατοκύριακο