Πωλείται όπως είναι επιπλωμένο…

Πριν από περίπου 10 χρόνια, στις 12 Δεκεμβρίου 2008, με νωπές ακόμα τις μνήμες από τον τραγικό θάνατο του 16χρονου Αλέξη Γρηγορόπουλου, ο Αλέξης Τσίπρας, νέος πρόεδρος του τότε Συνασπισμού, ζητούσε, σε ομιλία του στη Μυτιλήνη τον… αφοπλισμό της Αστυνομίας (!) και την κατάργηση των ΜΑΤ…

Τρία περίπου χρόνια αργότερα, τον Ιούλιο του 2011, κατέθετε, διά της πληρεξουσίας Δικηγόρου του Ζωής Κωνσταντοπούλου, μήνυση εις βάρος των αστυνομικών των ΜΑΤ που υπηρετούσαν στην πλατεία Συντάγματος, κατά τη διάρκεια επεισοδίων με πολίτες, που διαμαρτύρονταν για την ψήφιση του Μεσοπροθέσμου προγράμματος.

Με τη γλαφυρότητα που διακρίνει τον ίδιο και την (τότε) Δικηγόρο του, έκανε λόγο στην αναφορά του προς την Εισαγγελία του Αρείου Πάγου για «εγκληματική» συμπεριφορά των αστυνομικών, για παράβαση καθήκοντος, για πρόκληση σωματικών βλαβών σε διαδηλωτές, για ανοχή των προϊσταμένων αρχών και άλλα πολλά και διάφορα, τα οποία η Εισαγγελία συσχέτισε με άλλες μηνύσεις πολιτών και έστειλε 18 αστυνομικούς στο εδώλιο του κατηγορουμένου.

Μετά από 14 συνεδριάσεις, το Μονομελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών κήρυξε τους αστυνομικούς αθώους, μετά και τη σύμφωνη γνώμη της Εισαγγελέως της έδρας.

Στην καθημερινή μας δικαστηριακή πρακτική, συνηθίζουμε να λέμε πως δεν μπορούμε και δεν πρέπει να σχολιάζουμε καμία δικαστική απόφαση, εάν δεν έχουμε τον πλήρη φάκελο της Δικογραφίας. Είναι δεδομένο πως από τα στοιχεία του φακέλου αυτού, το Δικαστήριο έκρινε ως αβάσιμες τις αιτιάσεις του πρωθυπουργού και γι’ αυτό απέδωσε λευκά στην κοινωνία τα όργανα της τάξης.

Το φαιδρό της υπόθεσης από τις δύο παραπάνω ιστορίες πρωθυπουργικής τρέλας, είναι το γεγονός πως αυτά τα ΜΑΤ που τον Οκτώβριο του 2008 θα καταργούνταν και τον Ιούλιο του 2011 ήταν υπεύθυνα «εκτεταμένων εγκληματικών ενεργειών», είναι τα ίδια ΜΑΤ που πριν δύο μόλις μήνες, μαζί με την ΕΥΠ και την Αντιτρομοκρατική ύψωναν τείχος 7, παρακαλώ, διμοιριών μεταξύ του πρωθυπουργού και του πλήθους που διαμαρτυρόταν, κατά την επίσκεψή του στη Μυτιλήνη.

Και που ξέρει κανείς. Μπορεί να είναι τα ίδια ΜΑΤ που θα κληθούν να τον προστατεύσουν από την “αγάπη” του κόσμου στη Θεσσαλονίκη όταν επισκεφθεί αρχές Σεπτεμβρίου τη ΔΕΘ.

Είναι προφανές πως πλέον δεν τίθεται επί τάπητος η κατάργησή τους ή έστω ο αφοπλισμός τους, ούτε φυσικά μπορούν να είναι υπαίτια «εκτεταμένων εγκληματικών ενεργειών».

Θα μου πείτε, είναι η μοναδική κυβίστηση του ανθρώπου αυτού στην υπερδεκαετή παρουσία του στην πολιτική ζωή του τόπου; Ή μήπως είναι η πιο σημαντική; Τίποτα από τα δύο. Είναι απλά εκείνη που ακουμπά στην εσωτερική του φιλοσοφία. Και αποδεικνύει πως δεν διστάζει να την πουλήσει. Ακόμα και αυτήν.

H Σοφία Νικολάου είναι δικηγόρος (www.sofianikolaou.com)