Νέα κόμματα, παλιά υλικά

Ο ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε πολύ επιδραστικός ως μοντέλο κομματικής οικοδόμησης μετά το 2012 στην χώρα. Και παρά το γεγονός πως η Γ’ Ελληνική Δημοκρατία περιγράφεται από πλούσια συμβολή και κυριαρχία κομμάτων με την παλιά ή κλασική έννοια.

Η συνομοσπονδιοποίηση τάσεων και ρευμάτων όμως που επιτεύχθηκε μετά τον Χώρο Διαλόγου για την δράση της Αριστεράς και που οδήγησε στον ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε πρωτοπόρα και ακόμη δεν έχει ξεπεραστεί. Ακόμη και το Ποτάμι εξάλλου, μια αρκετά νεωτερική απόπειρα κοινωνίας πολιτών, εκσυγχρονισμού και νέων τάσεων στην νεολαία, δεν έδειξε να αντέχει κάτω από τα μεγάλα στοιχήματα της εποχής και των νέων όψεων του καπιταλισμού.

Και μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ του σήμερα να είναι ενιαίος ή και τραυματισμένος από την κυβερνητική πολιτική, ως μοντέλο όμως ή ως πολιτική δύναμη που έθεσε συγκεκριμένα ζητήματα στην κοινωνία, παραμένει καθοριστικός. Καθόλου τυχαίο, πως η Αριστερά σήμερα μοιάζει εγκλωβισμένη στα αιτήματα που ο προκυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ ανέδειξε. Πρόσφατο παράδειγμα το ΜεΡΑ 25 του Γιάνη Βαρουφάκη που με τις επτά νομοθετικές του προτάσεις για την χώρα μοιάζει να πιάνει το νήμα από εκεί που το άφησε ο ΣΥΡΙΖΑ προ μνημονίου, την εποχή της “Aνοιξης των Αθηνών”, όπως αρέσει στον πρώην υπουργό Οικονομικών να περιγράφει εκείνη την επτάμηνη περίοδο.

Το ίδιο και η Λαϊκή Ενότητα του Παναγιώτη Λαφαζάνη που προφανώς δεν είναι το ίδιο με τον ΣΥΡΙΖΑ, όμως το γεγονός πως παλεύει για ένα αντιμνημονιακό μέτωπο αυτομάτως θυμίζει τις διαιρέσεις και τα μέτωπα που αναπτύχθηκαν κατά τα πρώτα δύο μνημόνια και τις πλατείες. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ από την μεριά της, μπορεί εξ αρχής και με συνέπεια να ασκούσε σκληρή κριτική στον προμνημονιακό ΣΥΡΙΖΑ, απορρίπτοντας κιόλας την πρόταση Τσίπρα το 2012, παραμένει όμως και αυτή σήμερα σε ένα έλος αμηχανίας. Κι αυτό αφού η συριζοποίηση της Αριστεράς, είναι ένας ανασχετικός παράγοντας για έναν νέο ριζοσπαστισμό.

Επειδή όμως είπαμε πως ο ΣΥΡΙΖΑ δεσπόζει ως μοντέλο, μην σας διαφεύγει πως ακόμη και το νεοσύστατο Κίνημα Αλλαγής, θα έχει στοιχεία ίδιας συγκρότησης. Για να μην παρεξηγούμαστε, οργανωτικά και μόνον. Όχι ιδεολογικά και πολιτικά. Γενικώς, το μοντέλο “ένα κυρίαρχο κόμμα, μερικές τάσεις, ολίγον πρόσωπα και ομάδες πολιτών” δεν φαίνεται να ξεπερνιέται. Το νέο παράδειγμα κομμάτων θα είναι δε, συγκεντρωτικά προσωποπαγή κόμματα ή μεγάλες χαλαρές πλατφόρμες με συγκεντρωτικό πυρήνα.

Τα παραπάνω δεν αφορούν το μοντέλο ΚΚΕ (Κόμμα Νέου Τύπου) ή την ΝΔ (Kόμμα συνομοσπονδίας βαρόνων και ενιαίου ρεύματος). Αν και οι τελευταίοι θα επηρεαστούν σαφώς από τις νέα ομαδοποιήσεις ή συγκροτήσεις που πάντως θα αργήσουν να φανούν.