Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας

Από την θεσμοθέτησής της, το 1975, η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, έχει εξελιχθεί σε μια παγκόσμια ημέρα αναγνώρισης και εορτασμού, όχι μόνο στο ανεπτυγμένο κόσμο αλλά και στον αναπτυσσόμενο.

Για δεκαετίες ολόκληρες, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών επ’ ευκαιρία της 8 Μαρτίου, διοργανώνει το ετήσιο συνέδριο για τον συντονισμό των διεθνών προσπαθειών που καταβάλλονται για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων της γυναίκας και την εδραίωση της συμμετοχής της στις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές διεργασίες.

Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας είναι επίσημη αργία στην Αρμενία, τη Ρωσία, το Αζερμπαϊτζάν, τη Λευκορωσία, τη Βουλγαρία, το Καζακστάν, το Κιργιστάν, την ΠΓΔΜ, τη Μολδαβία, τη Μογγολία, το Τατζικιστάν, την Ουκρανία, το Ουζμπεκιστάν και το Βιετνάμ.

Σύμφωνα με τις παραδόσεις των χωρών αυτών, είναι μια ευκαιρία για τους άνδρες να τιμήσουν τις μητέρες, τις συζύγους, τις συντρόφους και τις συναδέλφους τους με ανθοδέσμες και μικρά δωράκια.

Στο κατώφλι της νέας χιλιετίας, είμαστε πλέον μάρτυρες σημαντικών αλλαγών τόσο της κοινωνικής άποψης αλλά και της λογικής των ιδίων των γυναικών σχετικά με την αξία και την χειραφέτησή τους. Πολλές νεαρές γυναίκες αισθάνονται ότι «όλες οι μάχες έχουν κερδηθεί πλέον για το γυναικείο φύλο», ενώ πολλές φεμινίστριες της δεκαετίας του 1970, έχουν βιώσει πολύ καλά την μακροβιότητα και τη βαθιά εδραιωμένη πολυπλοκότητα της πατριαρχίας.

Με όλο και περισσότερες γυναίκες σε θέσεις εξουσίας, με την όλο και αυξανόμενη αναγνώριση και εδραίωση των δικαιωμάτων των γυναικών και την διαρκή ανάδειξη γυναικείων προτύπων σε κάθε τομέα της ζωής, θα περιμέναμε οι γυναίκες να έχουν κερδίσει πραγματική ισότητα.

Δυστυχώς, η αλήθεια είναι ότι οι γυναίκες εξακολουθούν να μην έχουν τις ίδιες μισθολογικές απολαβές με τους άνδρες συναδέλφους τους, ενώ σε παγκόσμια κλίμακα η μόρφωση, η υγεία και τη βία κατά των γυναικών είναι σε χειρότερο επίπεδο απ’ αυτό των ανδρών.

Σύμφωνα με στοιχεία της μη κυβερνητικής οργάνωσης ActionAid:

• Το 70% του πληθυσμού που ζει σε συνθήκες έσχατης φτώχειας είναι γυναίκες.
• Τα 2/3 των αναλφάβητων ενηλίκων στον κόσμο είναι γυναίκες. Ο αναλφαβητισμός μεταξύ των γυναικών στις λιγότερο αναπτυγμένες χώρες είναι κατά 25% μεγαλύτερος απ’ ό,τι στους άντρες.
• 65 εκατομμύρια κορίτσια (αριθμός ίσος με όλες τις μαθήτριες στη Βόρεια Αμερική και την Ευρώπη) παραμένουν εκτός βασικής πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης, δηλαδή περισσότερο από το 60% των παιδιών.
• Τουλάχιστον 18,5 εκατομμύρια γυναίκες σε όλον τον κόσμο ζουν με HIV/AIDS. Οι νέες γυναίκες αποτελούν το 64% του πληθυσμού ηλικίας 15-24 ετών που είναι φορείς του HIV/AIDS στις αναπτυσσόμενες χώρες.
• Το 13-61% των γυναικών έχουν υποστεί σωματική ή σεξουαλική βία τουλάχιστον μία φορά στη διάρκεια της ζωής τους. Σε πολλές χώρες, σχεδόν το 30% των γυναικών δηλώνουν ότι η πρώτη τους σεξουαλική εμπειρία έγινε υπό συνθήκες βίας.
• Το 80% των προσφύγων είναι γυναίκες και παιδιά.
• Το 45% της παγκόσμιας εργατικής δύναμης είναι γυναίκες. Οι γυναίκες καλλιεργούν το 80% των χωραφιών, ενώ κατέχουν μόλις το 1% της γης. Στις αναπτυσσόμενες χώρες, οι γυναίκες δουλεύουν κατά μέσο όρο 60-90 ώρες την εβδομάδα, και σε πολλές περιπτώσεις είναι οι μόνοι εργαζόμενοι στην οικογένεια. Οι γυναίκες παράγουν το 66% του παγκόσμιου εισοδήματος, αλλά απολαμβάνουν λιγότερο από το 5%.
• Στις περισσότερες αναπτυσσόμενες χώρες, οι γυναίκες δεν απολαμβάνουν κανένα βασικό τους δικαίωμα, δεν συμμετέχουν στις αποφάσεις που αφορούν στις ίδιες και στα παιδιά τους, ούτε στις αποφάσεις που αφορούν την κοινότητά τους, ενώ θεωρούνται ανίκανες να συνεισφέρουν στο οικογενειακό εισόδημα.
• Τα κορίτσια αντιμετωπίζονται σαν δυσβάσταχτο βάρος για την οικογένεια και στις περισσότερες περιπτώσεις παραγκωνίζονται και μένουν εκτός σχολείου.
• Οι γυναίκες στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι τα πλέον ευάλωτα θύματα των προκαταλήψεων και των παραδοσιακών τοπικών συνηθειών και εθίμων, αποδεχόμενες παθητικά αυτή την άδικη πραγματικότητα. Ο ρόλος της γυναίκας περιορίζεται παραδοσιακά στις οικιακές εργασίες που γίνονται σε σκληρές συνθήκες λόγω βασικών ελλείψεων και υποδομών. Οι γυναίκες και τα νεαρά κορίτσια πρέπει να αλέσουν τα σιτηρά στο χέρι, να ετοιμάσουν το φαγητό σε υπαίθριες αυτοσχέδιες κουζίνες, να φροντίσουν τα παιδιά, τους ηλικιωμένους και τους άρρωστους της οικογένειας, να ταΐσουν τα οικόσιτα ζώα (συνήθως πουλερικά και κατσίκες) και να καλλιεργήσουν τα χωράφια χωρίς όμως να έχουν δικαίωμα ιδιοκτησίας στη γη που καλλιεργούν, ούτε καν δικαίωμα γνώμης στα θέματα που τις αφορούν. Είναι επίσης υπεύθυνες να συλλέξουν και να κουβαλήσουν το νερό στο σπίτι περπατώντας συνήθως μεγάλες αποστάσεις μέχρι την κοντινότερη πηγή καθαρού πόσιμου νερού. Παρ’ όλο που οι γυναίκες επιβαρύνονται με όλες τις ευθύνες και τις δουλειές που απαιτεί το νοικοκυριό και η συνήθως πολυμελής οικογένεια τους, δεν έχουν απολύτως κανένα δικαίωμα.

Η ActionAid δουλεύει με εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο, προσπαθώντας να εξασφαλίσει για εκείνες πρόσβασή στα βασικά και αναφαίρετα δικαιώματά τους. Και οι γυναίκες δεν είναι οι μόνες που επωφελούνται. Σύμφωνα με έρευνες, τα προγράμματα που αποβλέπουν στην ενδυνάμωση του ρόλου των γυναικών έχουν άμεσα οφέλη σε ολόκληρη την κοινότητα.

Σε πολλές χώρες, οι προσπάθειες της ActionAid και οι συνεργασίες της με άλλες οργανώσεις αποδίδουν καρπούς. Ενδεικτικά:

Γκάνα: νόμος κατά της ενδοοικογενειακής βίας

Πρόσφατα, η Γκάνα έκανε ένα μεγάλο βήμα υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών. Στις 21 Φεβρουαρίου 2007, το υπουργείο Δικαιοσύνης πέρασε από τη Βουλή της χώρας το σχετικό νομοσχέδιο κατά της Ενδοοικογενειακής Βίας.

Προηγήθηκε εκτενής έρευνα για το θέμα και πολυετής πάλη των γυναικείων ενώσεων και μη κυβερνητικών οργανώσεων -όπου ιδιαίτερα ενεργή συμμετοχή είχε η ActionAid- για την προστασία των γυναικών στις περιπτώσεις συζυγικής βίας, φόνου ή βιασμού. Σύμφωνα με στελέχη της ActionAid στη Γκάνα, «προσπαθούσαμε να δείξουμε στην πολιτεία ότι όσο καθυστερεί το νομοσχέδιο, τόσο περισσότερα κρούσματα ενδοοικογενειακής βίας θα έχουμε».

Αποτέλεσμα της έντονης δράσης των οργανώσεων -και ενδεικτικό της σοβαρότητας του προβλήματος- είναι και η δημιουργία Υπουργείου για τα Δικαιώματα των Γυναικών και Παιδιών, καθώς και ειδικού τμήματος στο Αστυνομικό Σώμα που θα ασχολείται με περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας.

Στη διάρκεια των τελευταίων μηνών, τα μέλη της ActionAid περιόδευσαν σε όλη τη χώρα με σκοπό να ενημερώσουν τους ανθρώπους σχετικά με τις διατάξεις του υπό ψήφιση νομοσχεδίου, με τη συνεργασία του Υπουργείου για τα Δικαιώματα των Γυναικών και Παιδιών. Ωστόσο, στελέχη της ActionAid λένε ότι υπάρχει ακόμα αρκετή δουλειά να γίνει σε επίπεδο κρατικής πολιτικής, καθώς ο νέος νόμος δεν αναγνωρίζει τον βιασμό εντός γάμου.

«Αναγκαστήκαμε να το δεχθούμε, γιατί αλλιώς θα πήγαιναν χαμένοι οι αγώνες μας για τα δικαιώματα των γυναικών. Ωστόσο, υπάρχει ακόμα πολύς δρόμος για να αλλάξουμε τις νοοτροπίες των ανθρώπων».

Γουατεμάλα: η εκπαίδευση βοηθά τις γυναίκες να αναλάβουν πρωτοβουλίες στην κοινότητα

Τα προγράμματα εκπαίδευσης ενηλίκων γυναικών στη Γουατεμάλα ώθησαν τις γυναίκες στο να αναμιχθούν ενεργά στη διαδικασία λήψης αποφάσεων των κοινοτήτων τους.

Η ActionAid και οι συνεργάτες της υλοποιούν αναπτυξιακά προγράμματα με σκοπό να βοηθήσουν τις γυναίκες να αξιοποιήσουν τις ικανότητές τους, ξεπερνώντας τις ανισότητες. Παράλληλα τις βοηθούν να αποκτήσουν την αυτοπεποίθηση για την ενεργό συμμετοχή τους στις δραστηριότητες της κοινότητας.

Ως παιδί, η 37χρονη Crisanta Mateo Najera δεν κατάφερε να τελειώσει ούτε τη βασική εκπαίδευση, γιατί ο πατέρας της δεν το θεωρούσε απαραίτητο για ένα κορίτσι. Ήταν όμως πολύ αποφασισμένη και τελικά, ως ενήλικη, κατάφερε να ολοκληρώσει ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα ενηλίκων. Μάλιστα, συμμετείχε σε ένα εθελοντικό πρόγραμμα προκειμένου να βοηθήσει και τους συγχωριανούς της να μάθουν ανάγνωση και γραφή, ενώ παράλληλα συμμετείχε σε ένα πρόγραμμα δεξιοτήτων της ActionAid, ένα από τα 200 που η ActionAid υλοποιεί σε όλη τη χώρα.

«Ήταν πολύ δύσκολο να μελετάς, ταυτόχρονα να προσέχεις τα παιδιά και να προσπαθείς να κερδίσεις κάποια χρήματα, αλλά τελικά άξιζε τον κόπο. Εκπαιδευτήκαμε ώστε να αποκτήσουμε διοικητικές και διαπραγματευτικές ικανότητες, ενώ μάθαμε πολλά πράγματα για περιβαλλοντικά θέματα, για την κουλτούρα των Μάγια και πολλά άλλα ενδιαφέροντα θέματα», δήλωσε.

Οι γυναίκες πολύ συχνά αποκλείονται από τις διαδικασίες λήψης αποφάσεων των κοινοτήτων τους, ενώ οι ανισότητες μεταξύ των δύο φύλων τους στερούν τη πρόσβαση σε βασικά δικαιώματα, όπως η εκπαίδευση και η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Τα προγράμματα της ActionAid στοχεύουν στο να ενισχύσουν τη δυνατότητα των γυναικών για ενεργό ανάμιξη στην τοπική διακυβέρνηση, την ελευθερία του λόγου και την ισότιμη συμμετοχή των γυναικών στη λήψη αποφάσεων για ζητήματα που αφορούν τις ίδιες, τα παιδιά τους, την εκπαίδευση και την κοινότητά τους.

Όπως λέει η Crisanta, «η ActionAid μας βοήθησε να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη της κοινότητάς μας και μας έμαθε τρόπους για να πετύχουμε πραγματικές αλλαγές. Μπορούμε να συζητούμε τα προβλήματά μας στην κοινότητα και να προωθούμε λύσεις. Αυτή είναι για μας μια πολύ μεγάλη αλλαγή, αφού στο παρελθόν δεν τολμούσαμε όχι μόνο να οργανώσουμε, αλλά ούτε να αναμιχθούμε σε κάτι τέτοιο».

Μοζαμβίκη: «κεφάλαιο κίνησης» σε αγρότισσες για να κερδίζουν μόνες τη ζωή τους

Πέντε χρόνια μετά την επιτυχή συμμετοχή της σε ένα πρόγραμμα επαγγελματικής κατάρτισης για διαχείριση μικρών κτηνοτροφικών μονάδων, που οργάνωσε η ActionAid στη Μοζαμβίκη, η Dassalina Panguene έγινε για την κοινότητά της ένας φάρος ελπίδας.

Όχι μόνο μοιράστηκε τις γνώσεις που απέκτησε με άλλες γυναίκες της κοινότητας Cumbene, ένα χωριό σε απόσταση 30 χλμ από το Maputo, αλλά και η ίδια βελτίωσε τις συνθήκες διαβίωσής της.

«Όταν ξεκίνησα, δεν είχα ιδέα ότι μετά θα οργάνωνα ένα πρόγραμμα για άλλους ανθρώπους. Εκείνο τον καιρό δεν ήξερα ούτε καν να γράφω».

Ως μέρος ενός 3μερου σεμιναρίου, η ActionAid έδωσε στην Dassalina δύο αγελάδες για να τις εκτρέφει. Μπορεί έτσι να οργώνει τώρα πια τα χωράφια και να πουλάει στην αγορά τα μοσχάρια που γεννιούνται από τις αγελάδες της.

Το συγκεκριμένο πρόγραμμα οργανώθηκε από την ActionAid για να βοηθήσει τις γυναίκες να φροντίσουν τους εαυτούς τους και τις κοινότητές τους μετά τις τραγικές συνέπειες από τις πλημμύρες που έπληξαν τη Μοζαμβίκη το 2000. Στόχος του προγράμματος ήταν και ο σχηματισμός μιας ομάδας στην οποία θα συμμετείχαν κάποια μέλη της κοινότητας, που θα μετέδιδαν τις γνώσεις που απέκτησαν κατά τη διάρκεια του προγράμματος στα υπόλοιπα μέλη που δεν συμμετείχαν.

Η Panguene είναι η αρχηγός της οικογένειάς της, καθώς ο άντρας της πάσχει από επιληψία, ενώ ο μεγαλύτερος από τους δύο γιους της πέθανε από AIDS. Προσέχει επίσης τα δύο της εγγόνια. Παρόλο που η κοινότητα Cumbene, με τη βοήθεια της ActionAid, έχτισε ένα δημοτικό σχολείο, σπίτια και ένα βασικό οδικό δίκτυο, οι προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει είναι ακόμα πολλές.

Η Panguene, ζητώντας από την ActionAid να βοηθήσει τους κατοίκους της περιοχής να πάρουν δάνεια για να μπορέσουν να χτίσουν καλύτερα σπίτια, λέει: «θα ήθελα η ActionAid να χτίσει μικρά σπίτια, ακόμα και με δύο μόνο δωμάτια, για κάθε οικογένεια. Εμείς στη συνέχεια θα τα ξεχρεώσουμε και θα τα επεκτείνουμε. Και αυτό γιατί είναι πολύ δύσκολο για τους μικρούς παραγωγούς της Μοζαμβίκης να πάρουν κάποιο δάνειο».

Η Panguene έχει όμως καταφέρει να χτίσει ένα σπίτι στο γιο της και τη νύφη της και έχει ξεκινήσει να μαζεύει λεφτά για να χτίσει και το δικό της, κερδίζοντας χρήματα από την παραγωγή του χωραφιού της.

Βιετνάμ: η ενημέρωση των γυναικών και κοριτσιών είναι το όπλο ενάντια στο τράφικινγκ

Τα τελευταία δέκα χρόνια ο αριθμός των γυναικών και των κοριτσιών που πέφτουν θύματα του τράφικινγκ στην Ασία έχει αυξηθεί ραγδαία. Μόνο στο Βιετνάμ, σύμφωνα με την κυβέρνηση της χώρας, υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 22.000 γυναίκες και παιδιά έχουν μεταφερθεί παράνομα στην Κίνα μεταξύ 1990 και 1999, ενώ άλλες πηγές υποστηρίζουν ότι τα νούμερα είναι πολύ μεγαλύτερα.

Κάποιες γυναίκες αναγκάζονται να παντρευτούν χωρίς τη συγκατάθεσή τους, άλλες εξωθούνται στην πορνεία. Η πολιτική της Κίνας για το ένα παιδί, που τείνει να είναι υπέρ των αρσενικών, έχει αρχίσει να έχει αντίκτυπο προκαλώντας μεγάλη ζήτηση για γυναίκες από το Βιετνάμ.

Στο Νότιο Βιετνάμ το τράφικινγκ καταλήγει για πολλές γυναίκες σε εξαναγκαστικό γάμο, συνήθως με κάποιον Ταϊλανδέζο, ενώ πολλές γυναίκες που καταλήγουν στη Καμπότζη γίνονται αντικείμενο σεξουαλικής εμπορευματοποίησης. Σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες, το 60% των περίπου 45.000 ιερόδουλων στην πρωτεύουσα της Καμπότζης την Phnom Penh είναι βιετναμέζες.

Η ActionAid πιστεύει πως η εκπαίδευση είναι ένα από τα πλέον αποτελεσματικά όπλα κατά της παράνομης διακίνησης.

Παρόλο που το 94% του βιετναμέζικου πληθυσμού είναι εγγράμματο και ο αριθμός των ατόμων που πηγαίνουν σχολείο είναι σχετικά μεγάλος, πολλοί άνθρωποι που ζουν σε ορεινές, απομακρυσμένες περιοχές, όπως η Ha Giang, δεν ξέρουν ούτε να γράφουν ούτε να διαβάζουν.

Τα ποσοστά αναλφαβητισμού είναι ιδιαίτερα υψηλά στις κοινότητες των εθνικών μειονοτήτων, όπως η H’mong (88%) και η Dao (75%). Υπολογίζεται ότι οι γυναίκες σε αυτές τις περιοχές έχουν διπλάσιες πιθανότητες να μείνουν εκτός εκπαίδευσης.

«Έχουμε βελτιώσει τις γνώσεις μας μέσα από θεατρικά έργα και τραγούδια», λέει η Chien Thu από την Ένωση Γυναικών, στον συνεργάτη της ActionAid στην Ha Giang. «Πολύ συχνά μια μικρή ομάδα κατεβαίνει στην τοπική αγορά και παίζει ένα θεατρικό έργο και αυτή είναι μια θαυμάσια ευκαιρία να εκπαιδεύσουμε τις γυναίκες που συγκεντρώνονται από όλη την περιοχή».

Στο νότια της χώρας το τράφικινγκ έχει εκλάβει ανησυχητικά μεγάλες διαστάσεις. Το πρόβλημα εντοπίζεται κυρίως στις αγροτικές περιοχές, όπου οι περισσότερες γυναίκες είναι αναλφάβητες και έχουν πολύ λίγες πιθανότητες να διεκδικήσουν έναν αξιοπρεπή μισθό. Η ιδέα ενός γάμου με κάποιον άντρα από μια σχετικά πιο πλούσια χώρα και η πληρωμή 5.000 δολαρίων, όταν ο μέσος μηνιαίος μισθός είναι πολύ κάτω από το 1/10 του ποσού αυτού, μπορεί σε πολλές περιπτώσεις να είναι πολύ δελεαστική πρόταση.

Στο χωριό Hoa Thinh, στο βορειότερο σημείο του Βιετνάμ, οι γυναίκες παρακολουθούν μια φορά το μήνα το πρόγραμμα ενημέρωσης της ActionAid, σχετικά με το τράφικινγκ. Στo πλαίσιo του προγράμματος, συζητούν και μαθαίνουν πώς να αποφεύγουν τον κίνδυνο. Η 10χρονη Son Thi Thien παρακολουθεί το πρόγραμμα εδώ και έξι μήνες μαζί με τη μητέρα της. Τα επιθυμητά αποτελέσματα φαίνονται ήδη πάνω της. «Αν κάποιος μου προσφέρει χρήματα για να πάω κάπου αλλού, απλώς θα του πω ότι δεν μου αρέσουν τα λεφτά», λέει με απλότητα.

Με όπλο την εκπαίδευση και την ενημέρωση των γυναικών, η ActionAid προσπαθεί να δημιουργήσει ένα ασφαλέστερο και καλύτερο μέλλον για τα νεαρά κορίτσια και τις γυναίκες που απειλούνται από το διαρκώς αυξανόμενο εμπόριο ανθρώπινης σαρκός, πηγή πλούτου για πολλές ανεπτυγμένες και μη χώρες.

Μήνυμα του Μπαν Γκι-Μουν (ΓΓ ΟΗΕ)

«Έχω τη χαρά και την τιμή να απευθύνω τις θερμότερες ευχές μου για τη Διεθνή Ημέρα Γυναικών, την πρώτη μου από τη θέση του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ. Ευελπιστώ ότι στα επόμενα χρόνια θα με αναγνωρίσετε όλοι ως εκπρόσωπο και σύμμαχό σας.

Η Διεθνή Ημέρα Γυναικών αποτελεί μια ευκαιρία για όλους μας -γυναίκες και άνδρες- να συνεργαστούμε για ένα σκοπό που αγκαλιάζει όλη την ανθρωπότητα. Η ενδυνάμωση των γυναικών δεν είναι όμως μόνο ένας σκοπός. Είναι μια προϋπόθεση για τη βελτίωση της ζωής όλων μας.

Γι’ αυτό δεν υπάρχει καμία αμφιβολία. Όπως επίσης κανείς δεν μπορεί να διαψεύσει τα αποτελέσματα της Παγκόσμιας Συνόδου Κορυφής του 2005, όταν όλοι οι αρχηγοί κρατών επαναβεβαίωσαν ότι η ισότητα των φύλων και τα ανθρώπινα δικαιώματα για όλους, είναι βασικά στοιχεία για την προαγωγή της ανάπτυξης, της ειρήνης και της ασφάλειας.

Απέχουμε ωστόσο πολύ από το να μετατρέψουμε αυτήν την αντίληψη σε παγκόσμια πρακτική. Σε όλες σχεδόν τις χώρες οι γυναίκες συνεχίζουν να υποεκπροσωπούνται στις θέσεις λήψης αποφάσεων. Η δουλειά τους υποτιμάται, αμείβεται λιγότερο από το κανονικό ή και καθόλου. Από τα 100 εκατομμύρια παιδιά που δεν πηγαίνουν σχολείο, τα περισσότερα είναι κορίτσια ενώ από τους 800 εκατομμύρια αναλφάβητους ενήλικους, η πλειοψηφία είναι γυναίκες.

Το χειρότερο όλων είναι ότι το φαινόμενο της βίας κατά των γυναικών και των κοριτσιών συνεχίζει να υφίσταται σε κάθε ήπειρο, χώρα και πολιτισμό. Οι ζωές των γυναικών, οι οικογένειές τους, καθώς και η κοινωνία στο σύνολό της πληρώνουν βαρύ τίμημα. Οι περισσότερες κοινωνίες την απαγορεύουν, ωστόσο, στην πραγματικότητα, η βία κατά των γυναικών πολλές φορές συγκαλύπτεται ή γίνεται σιωπηρά ανεκτή.

Γι’ αυτό και είναι τόσο σημαντική η Διεθνής Ημέρα Γυναικών. Κάνει σαφή την ευθύνη μας να εργαστούμε για μια διαρκή αλλαγή σε αξίες και συμπεριφορές. Μας καλεί όλους να συνεργαστούμε. Κυβερνήσεις, διεθνείς οργανισμοί, κοινωνία των πολιτών και ιδιωτικός τομέας. Μας προτρέπει να εργαστούμε για μια αλλαγή στις σχέσεις γυναικών και ανδρών, σε όλα τα επίπεδα της κοινωνίας. Μας υποχρεώνει να ενισχύσουμε κάθε μέσο ενδυνάμωσης των γυναικών και των κοριτσιών -από την εκπαίδευση μέχρι τις μικροπιστώσεις.

Ο ΟΗΕ πρέπει να είναι στην πρώτη γραμμή αυτής της προσπάθειας. Δεσμεύομαι να κάνω ό, τι μπορώ γι’ αυτό -όχι μόνο την Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας, αλλά κάθε μέρα. Προσδοκώ στη συνεργασία μας σ’ αυτήν τη συλλογική αποστολή».

health.in.gr