Μεγάλη πρόοδος στην αντιμετώπιση των κακοηθών νόσων του λεμφικού συστήματος
Θεσσαλονίκη: Μεγάλες πρόοδοι έχουν σημειωθεί τα τελευταία δέκα χρόνια στη θεραπευτική αντιμετώπιση των κακοηθών νόσων του λεμφικού συστήματος, καθώς σήμερα άρρωστοι, που πριν εθεωρούντο ανίατοι, γίνονται τελείως καλά και αποκτούν πλήρη δραστηριότητα.
Θεσσαλονίκη: Μεγάλες πρόοδοι έχουν σημειωθεί τα τελευταία δέκα χρόνια στη θεραπευτική αντιμετώπιση των κακοηθών νόσων του λεμφικού συστήματος, καθώς σήμερα άρρωστοι, που πριν εθεωρούντο ανίατοι, γίνονται τελείως καλά και αποκτούν πλήρη δραστηριότητα.
Γεγονός που αποκτά ακόμη μεγαλύτερη αξία, αν σκεφτεί κανείς, ότι πολλοί ασθενείς είναι νέοι, που μετά τη θεραπεία μπορούν πλέον να χαρούν τη ζωή τους κανονικά.
Αυτό είναι το συμπέρασμα εισηγήσεων, που ανακοινώθηκαν κατά τη διάρκεια του 16ου Πανελληνίου Αιματολογικού Συνεδρίου, το οποίο διοργανώθηκε από την Ελληνική Αιματολογική Εταιρεία και διεξάγεται στη Θεσσαλονίκη.
Παρ’ ότι τα λεμφώματα είναι κακοήθεις «όγκοι» των λεμφαδένων, συχνά αναπτύσσονται εξ αρχής σε οποιοδήποτε όργανο του σώματος δημιουργώντας προβλήματα τόσο στη διάγνωση και τη διάκρισή τους από τους συμπαγείς όγκους, όσο και στη θεραπεία. Συχνότερες θέσεις εξωλεμφαδενικής ανάπτυξης των κακοηθών λεμφωμάτων είναι το στομάχι, το έντερο, το δέρμα, ο εγκέφαλος και οι όρχεις.
Τα τελευταία χρόνια, η συχνότητα της εντόπισης των λεμφωμάτων στο στομάχι και το δέρμα εμφανίζει σημαντική αύξηση. Αυτό πιθανότατα οφείλεται στην εγκαιρότερη και ακριβέστερη διάγνωση των παθήσεων αυτών, καθώς και στο γεγονός ότι -τουλάχιστον για το λέμφωμα του στομάχου-αιτιολογικά βρέθηκε ότι συμμετέχει και τοπική λοίμωξη με ένα μικρόβιο που ονομάζεται ελικοβακτηρίδιο του πυλωρού. Η θεραπεία της μόλυνσης με αντιβιοτικά μπορεί να επιφέρει πλήρη υποχώρηση και εξάλειψη του λεμφώματος σε μια αναλογία ασθενών μεγαλύτερη του 30%, χωρίς να απαιτείται χρήση χημειοθεραπείας.
Ένα άλλο θέμα, που απασχόλησε τους συνέδρους ήταν τα ανοσοαιματολογικά προβλήματα της μετάγγισης του αίματος. Σε συζήτηση στρογγυλής τραπέζης, που συντόνισε η αιματολόγος Καλλιόπη Λουΐζου, τονίστηκε, ότι παρά τη θετική προσφορά της μετάγγισης του αίματος στην υπηρεσία εξάσκησης της ιατρικής, υπάρχουν ορισμένα προβλήματα, που προκύπτουν από την εφαρμογή της και που ακόμη η επιστήμη δεν έχει κατορθώσει να ξεπεράσει ολοκληρωτικά.
«Σύνδρομο TRALI» ονομάζεται η οξεία πνευμονική βλάβη, που συνδέεται με τη μετάγγιση και η οποία αποτελεί σοβαρή επιπλοκή της μεταγγισιοθεραπείας με όχι πάντοτε καλή έκβαση. Με τα σημερινά δεδομένα φαίνεται, ότι η συχνότητά της κυμαίνεται από 1 προς 1.300 έως 1 προς 2.000 και αποτελεί την τρίτη αιτία θανάτου, που σχετίζεται με τη μετάγγιση.
Σοβαρό επίσης πρόβλημα, που μπορεί να προκύψει μετά από μετάγγιση αίματος, είναι η «νόσος μοσχεύματος έναντι ξενιστή», μια σπάνια ανοσολογική επιπλοκή, η οποία αφορά συνήθως σε ανοσοκατασταλμένους ασθενείς. Η θεραπεία που εφαρμόζεται είναι συνήθως αναποτελεσματική και η θνητότητα μεγάλη.
Εξ ίσου σοβαρό πρόβλημα αποτελεί και η «αλλοάνοση αιμολυτική αναιμία», που παρατηρείται κατά τη μεταμόσχευση αιμοποιητικών οργάνων στις περιπτώσεις που ο δότης και ο λήπτης δεν είναι συμβατοί ως προς ορισμένα αντιγόνα.
Ιδιαίτερη κλινική σημασία αποτελεί η ασυμβατότητα ως προς το σύστημα αίματος «ΑΒΟ», διότι σχετίζεται με προβλήματα που αφορούν στην κλινική πορεία του λήπτη, στην επιλογή του κατάλληλου παραγώγου αίματος και στην αύξηση των αναγκών του ατόμου για μετάγγιση. Οι νεότερες πρακτικές στην ιατρική των μεταμοσχεύσεων απαιτούν περαιτέρω διερεύνηση του ρόλου της ασυμβατότητας των ερυθροκυτταρικών αντιγόνων.
![Άκρως Ζωδιακό: Τα Do’s και Don’ts στα ζώδια σήμερα [Κυριακή 07.12.2025]](https://www.in.gr/wp-content/uploads/2025/12/milky-way-4006343_1920-1-315x220.jpg)
Αριθμός Πιστοποίησης Μ.Η.Τ.232442