Οι δύο πρώτες δεκαετίες της ζωής του ανθρώπου είναι καθοριστικές για τον κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου
Στοκχόλμη: Ο τρόπος διαβίωσης ενός ατόμου τα πρώτα είκοσι χρόνια ζωής του ενδέχεται να είναι πιο σημαντικός παράγοντας από ό,τι η καταγωγή στον καθορισμό του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου, σύμφωνα με δύο σουηδικές μελέτες σε πρώτης και δεύτερης γενιάς μετανάστες. Τα αποτελέσματα των ερευνών θα δημοσιευθούν στο τεύχος Μαΐου του περιοδικού International Journal of Cancer.
Στοκχόλμη: Ο τρόπος διαβίωσης ενός ατόμου τα πρώτα είκοσι χρόνια ζωής του ενδέχεται να είναι πιο σημαντικός παράγοντας από ό,τι η καταγωγή στον καθορισμό του κινδύνου εμφάνισης καρκίνου, σύμφωνα με δύο σουηδικές μελέτες σε πρώτης και δεύτερης γενιάς μετανάστες. Τα αποτελέσματα των ερευνών θα δημοσιευθούν στο τεύχος Μαΐου του περιοδικού International Journal of Cancer.
Τα στοιχεία ελήφθησαν από τη βάση πληροφοριών της Σουηδικής Αντικαρκινικής Εταιρείας και αφορούσαν σε άτομα που γεννήθηκαν στη Σουηδία από το 1931 και μετά. Στο πλαίσιο της πρώτης έρευνας εξετάστηκαν τα στοιχεία 600.000 μεταναστών που είχαν φτάσει στη Σουηδία σε ηλικία 20 ετών και δημιούργησαν οικογένεια κατά την παραμονή τους στη χώρα. Από αυτήν προέκυψε ότι δεν αντιμετώπιζαν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης καρκίνου συγκριτικά με τον πληθυσμό της χώρας καταγωγής τους.
Στη δεύτερη έρευνα συμμετείχαν 600.000 μετανάστες δεύτερης γενιάς που είχαν γεννηθεί στη Σουηδία. Όπως διαπιστώθηκε, είχαν διαφορετικό προφίλ κινδύνου σε σχέση με τους γονείς τους και όμοιο με εκείνο των αυτόχθονων Σουηδών.
Διεθνώς υπάρχουν ξεκάθαρες διαφορές μεταξύ των κινδύνων ανάπτυξης καρκίνου, οι οποίες εξαφανίζονται από τη μια γενιά στην άλλη. Επομένως, το περιβάλλον είναι βασικός παράγοντας για την εμφάνιση καρκίνου, σύμφωνα με τον καθηγητή Κάρι Χεμίνκι του Ινστιτούτου Karolinska.
Εφόσον τα πρώτα είκοσι χρόνια της ζωής του ανθρώπου είναι τόσο σημαντικά στον καθορισμό του κινδύνου του καρκίνου, είναι ουσιώδες να εντοπιστούν οι πιθανοί παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτό.
Σε ορισμένους τύπους καρκίνου είναι ξεκάθαρο γιατί οι παράγοντες κινδύνου ήταν διαφορετικοί μεταξύ των γενεών που έζησαν τα πρώτα είκοσι χρόνια εκτός Σουηδίας και των παιδιών τους που μεγάλωσαν στη χώρα.
Ο αυξημένος κίνδυνος εμφάνισης καρκίνου του στομάχου στους μετανάστες πρώτης γενιάς, συγκριτικά με τον κίνδυνο που αντιμετώπιζαν τα παιδιά τους και οι αυτόχθονες Σουηδοί, συνδέεται με τις διατροφικές συνήθειες, τη χρήση άλατος στις τροφές και την έλλειψη βιταμινών.
Επίσης, οι σκουρόχρωμοι δεύτερης γενιάς μετανάστες ήταν εξίσου επιρρεπείς με τους αυτόχθονες στην ανάπτυξη καρκίνου του δέρματος σε σχέση με τους γονείς τους.