Τι μπορώ να κάνω 2,5 ημέρες στο Παρίσι

Πιστεύω ότι κάποιος δεν χρειάζεται πολλές ημέρες για να γυρίσει μια μεγαλούπολη χώρας του εξωτερικού. Σίγουρα εάν έχει περισσότερες ημέρες στη διάθεσή του, θα δει περισσότερα αξιοθέατα και θα μάθει περισσότερα για τις ιδιαιτερότητες κάθε περιοχής. Ακόμα όμως και εάν μπορεί να ταξιδέψει μόνο για δύο – τρεις ημέρες, να μη διστάσει να το κάνει!

Ίσως χρειαστεί να… τρέξει λίγο περισσότερο, ίσως κουραστεί λίγο, αλλά θα αξίζει τον κόπο.

Σκέφτηκα, λοιπόν, να σάς γράψω με ποιον τρόπο εκμεταλλευτήκαμε εμείς ένα τριήμερο στο Παρίσι. Ο καθένας βέβαια φτιάχνει το πρόγραμμά του ανάλογα με τα γούστα του και τα ενδιαφέροντά του, οπότε θα είναι όμορφο να μάς γράψετε και τις δικές σας προτάσεις.

Φτάσαμε, λοιπόν, στο Παρίσι μια Δευτέρα μεσημέρι. Εάν το αεροδρόμιο στο οποίο θα προσγειωθείτε είναι το Orly, τότε έχετε υπόψη σας ότι μπορείτε να μεταβείτε στο κέντρο της γαλλικής πρωτεύουσας μέσω του τρένου Orlyval, το οποίο συνδέεται με το μετρό. Εισιτήρια μπορείτε να βγάλετε και μέσα στο βαγόνι, οπότε μην αγχωθείτε διαβάζοντας τις πληροφορίες που βρίσκονται αναρτημένες ένα επίπεδο κάτω από την αποβάθρα. Όπως δηλαδή κάναμε εμείς…

Καλό θα είναι όμως να προμηθευτείτε έναν από τους δωρεάν χάρτες του μετρό, που διανέμονται στο σημείο αυτό, καθότι το μέγεθός του είναι – βεβαίως -κατά πολύ μεγαλύτερο από αυτό της Αθήνας. Και εάν δεν είστε σίγουροι για τη διαδρομή που θα πρέπει να ακολουθήσετε, τότε θα είναι καλύτερο να αγοράσετε τα εισητήριά σας από τα ταμείο που βρίσκονται σε κάθε σταθμό.

Αφού βρήκαμε το ξενοδοχείο μας και αφήσαμε τις βαλίτσες μας, πήγαμε μέσω του μετρό στο Λούβρο όπου επιβιβασθήκαμε σε λεωφορείο hop on hop off καιγια δύο ώρες ακολουθήσαμε οδικώς μια ξεκούραστη ξενάγηση σε όλο το Παρίσι, με τον τρόπο που σάς είχα περιγράψει σε προηγούμενη ανάρτηση.

Και επειδή ο κόσμος είναι μικρός και οι Έλληνες βρίσκονται παντού, περιμένοντας να έρθει ο συρμός του μετρό συναντήσαμε στην αποβάθρα έναν γνωστό μας αθλητή του βόλεϊ, τον Χρήστο Δημητρακόπουλο, ο οποίος βρισκόταν στο Παρίσι για να παρακολουθείσει την προσπάθειά της συντρόφου του, Μαρίας Τσιαρτσιάνη, η οποία αγωνιζόταν με την παρτενέρ της, Θάλεια Κουτρουμανίδου σε ένα τουρνουά του Παγκοσμίου σιρκουί beach volley. Η Μαρία μαζί με τη Θάλεια κατετάγησαν ένατες στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, χάνοντας στις λεπτομέρειες την πρόκριση στην οκτάδα! Έδειξαν όμως ότι το μέλλον είναι δικό τους!

Αργά το απόγευμα, πλέον, αποφασίσαμε να κάνουμε και βαρκάδα στο Σηκουνάνα με ένα από τα bateau mousse με ξενάγηση από μικροφώνου.

Τη στιγμή που το πλοιάριο επέστρεφε στην αποβάθρα, άναβαν τα λαμπιόνια στον Πύργο του Αϊφελ, ο οποίος βρισκόταν σε απόσταση λίγων μέτρων και… μάς περίμενε!

Κάτι η κούραση που αισθανόμασταν μετά το ταξίδι και την περιήγηση, κάτι η… υψοφοβία, κάτι η τεράστια ουρά που βρήκαμε μπροστά μας, και έτσι αποφασίσαμε να μην τολμήσουμε να ανεβούμε με το ανσανσέρ στο δεύτερο ή στο τρίτο επίπεδο.

Αρκεσθήκαμε λοιπόν στο πρώτο. Απολαύσαμε τη νυχτερινή – πλέον – θέα, βγάλαμε ημιαποτυχημένες φωτογραφίες και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε στο ξενοδοχείο μας.

Ήταν πλέον μισή ώρα πριν τα μεσάνυχτα και αποφασίσαμε να πάρουμε ταξί. Η «μάχη» που δώσαμε να βρούμε ελεύθερο ταξί εν μέσω δεκάδων τουριστών που είχαν την ίδια ιδέα με εμάς, θύμιζε τις αντίστοιχες στην Ελλάδα. Και καθότι καλά προπονημένες στο άθλημα, τα καταφέραμε πολύ καλά! Παγκόσμιο ρεκόρ ευρέσεως ταξί από πεζοδρόμιο εν μέσω 50 τουριστών, για να παραμείνουμε σε Ολυμπιακό κλίμα!

Το επόμενο πρωινό ήταν ελευθέρας επιλογής. Οι φίλες μου προτίμησαν να πάνε στην Gallery Lafayette και εγώ στο μουσείο του Picasso που ήταν κοντά στο ξενοδοχείο μας. Ατυχήσαμε όμως όλες καθώς οι μεν πρώτες διαπίστωσταν ότι οι τιμές στο διάσημο πολυκατάστημα ήταν απλησίαστες και εγώ επειδή το μουσείο ήταν κλειστό, όπως κάθε Τρίτη άλλωστε! 

Σας συνιστώ, λοιπόν, να συμβουλευτείτε το ωράριο των μουσείων του Παρισίου πριν τα επισκεφτείτε για να μην βρεθείτε σε αντίστοιχη δυσάρεστη έκπληξη.

Έτσι, περπατώντας μέσα από το Marais (από όπου και η παραπάνω φωτογραφία), κάνοντας βόλτα παράλληλα στον Σηκουάνα και περνώντας στη συνέχεια στην απέναντι όχθη βρέθηκα στην Παναγία των Παρισίων. Πριν μπω μέσα εντόπισα και το «κλασικό» γκρουπ Ελλήνων – παντού βρίσκεις ένα οργανωμένο γκρουπ Ελλήνων τουριστών.

Αν και σπανίως κάνω διαφήμιση μέσω της «Πυξίδας», αυτή τη φορά θα μου επιτρέψετε να το κάνω. Κοντά στην Notre Dame βρήκα και ένα κατάστημα της αγαπημένης μου φίρμας καλλυντικών, που είναι γαλλική, βασίζεται σε φυτικά προϊόντα και ονομαζεται L Occitane. Προσωπικά θεωρώ ότι οι κρέμες προσωπού που παράγει – όπως αυτή στη φωτογραφία παρακάτω που βασίζεται στην ελιά – είναι μαγικές!

«Και οι… ρυτίδες, εξαφανισμένες κορίτσια!» για να παραφράσω τη γνωστή διαφήμιση. Αναφέρω ότι η εν λόγω φίρμα έχει πλέον αρκετά υποκαταστήματα ανά την Ελλάδα (και μέσα στα Notos Galleries) και κλείνω αυτή την παρένθεση της διαφήμισης…

Απο την Παναγία των Παρισίων περπάτησα μέχρι το μουσείο Orsay (στη φωτογραφία), στο οποίο με περίμεναν οι φιλενάδες μου, ερχόμενες από την περιοχή της Όπερα. Η ουρά για την είσοδο και πάλι τεράστια, αλλά ευτυχώς οι κοπέλες είχαν φτάσει νωρίτερα και εγώ τις πρόλαβα λίγο πριν φτάσουν στην είσοδο, οπότε ήμουν τυχερή γιατί γλίτωσα την ορθοστασία.

Το μουσείο Orsay είναι διάσημο για τους πίνακες των ιμπρεσιονιστών που φιλοξενεί. Εγώ πάντως βρε παιδιά είδα ένα πορτραίτο στο ισόγειο και ο εικονιζόμενος ήταν ίδιος ο Κατέλης!!! Φωτογραφία δεν το έβγαλα, γιατί φοβήθηκα μήπως μου κάνουν παρατήρηση…

Λίγο αργότερα έχασα και πάλι τις φιλενάδες μου, γιατί βαρέθηκαν να με περιμένουν καθώς κοιτούσα ακόμα και τις κορνίζες! Αλήθεια, έτσι μου είπαν! Μα να μην αναλύσω την τεχνοτροπία των καλλιτεχνών; (Λέμε τώρα) Στο τέλος παραλίγο να με κλείσουν μέσα, αφού ίσα που πρόλαβα να δω τους πίνακες του Van Gogh.

Στον δρόμο της επιστροφής για το ξενοδοχείο, μια κατσαρίδα μάς χαμογελούσε στην αποβάθρα του μετρό, ενώ απολαύσαμε και έναν καυγά στα McDonalds της Place de la Republique μεταξύ μιας εξαγριωμένης νεαρής πελάτριας και του προσωπικού.

Το υπεύθυνη του καταστήματος ανακοίνωσε ότι δεν υπάρχει άλλο φαγητό και έδωσε εντολή στον σεκιούριτι (ναι είχε και τέτοιον) να κλείσει τις πόρτες. Η νεαρά μάλλον πεινούσε πολύ και απείλησε να εισβάλει στο χώρο της κουζίνας! Για να μη νομίζουμε ότι όλα τα παράλογα συμβαίνουν μόνο στην Ελλάδα!

Κάπως έτσι τελείωσε το πρώτο διήμερό μας στα Παρίσια! Για την υπόλοιπη 1,5 ημέρα θα αναφερθώ στην επόμενη ανάρτηση!

A Bientot!