
Νάταλι Πόρτμαν, δεύτερο ημίχρονο: «Θέλω να φέρω στον κόσμο φως!»
Στα 43 της, η Νάταλι Πόρτμαν, ηθοποιός και συνιδρύτρια της γυναικείας ποδοσφαιρικής ομάδας Angel City FC, δεν επιβραδύνει· αντιθέτως, ανεβάζει στροφές και θέλει να συνδημιουργήσει ένα πιο δίκαιο κόσμο
Η Νάταλι Πόρτμαν, η βραβευμένη με Όσκαρ ηθοποιός μιλάει για μια ζωή σε διαρκή κίνηση και μια προσωπική ιστορία γεμάτη από απρόσμενες, συχνά απότομες, πορείες και ανακατευθύνσεις.
Μετά το πολύκροτο διαζύγιο της η Νάταλι Πόρτμαν λέει ότι έχει πλέον αποκτήσει ξανά τη χαμένη εκτίμηση για τις «βαθιές ανθρώπινες σχέσεις» και δηλώνει ενθουσιασμένη καθώς πειραματίζεται με νέα δημιουργικά εγχειρήματα, μπροστά και πίσω από τους προβολής.
Η Πόρτμαν κάποτε φανταζόταν τον εαυτό της μια συνταξιούχο, έχοντας διανύσει μίλια σε μια καριέρα που η εκκίνηση της ήταν όταν η ίδια ήταν μόλις ένα μικρό παιδί.
Σήμερα, ακέραια ενήλικη και σίγουρη ξανά για την ίδια η Πόρτμαν νιώθει πως η ζωή της μόλις άρχισε -σε μια νέα πόλη, με νέα σχέδια και μια πιο ανοιχτή ματιά στον κόσμο.
Αυτή δεν είναι μια νοσταλγική αναδρομή, σημειώνει η αρθρογράφος της Vogue Αυστραλίας Χάνα-Ρόουζ Γιε, αλλά μια διακήρυξη μιας ζωής που είναι πλήρης και ενός μέλλοντος που η Πόρτμαν ανυπομονεί να ζήσει απαλλαγμένη από τα βάρη του χθες.
«Λένε ότι ζεις μόνο μία ζωή, αλλά ως ηθοποιός, αν είσαι τυχερός, ζεις δεκάδες»
View this post on Instagram
Γεννημένη στην Ιερουσαλήμ και μεγαλωμένη στις Ηνωμένες Πολιτείες, η Πόρτμαν αναλογίζεται μια παιδική ηλικία σημαδεμένη από συνεχείς μετακομίσεις. Αν και αυτή η έλλειψη σταθερής βάσης μπορεί να φαντάζει ανησυχητική, η ίδια την αναγνωρίζει ως ένα απροσδόκητο πλεονέκτημα στην καριέρα της.
«Πρέπει να αξιολογείς γρήγορα μια κοινωνική συνθήκη, να την κατανοήσεις, να αντιληφθείς πώς να ενταχθείς μέσα σε αυτή και μετά να παίξεις τον ρόλο που θα σε βοηθήσει να ταιριάξεις», εξηγεί.
Αυτή η προσαρμοστικότητα έχει γίνει σήμα κατατεθέν της εντυπωσιακής φιλμογραφίας της, που εκτείνεται σε διάφορα είδη και εμβληματικούς χαρακτήρες. «Λένε ότι ζεις μόνο μία ζωή, αλλά ως ηθοποιός, αν είσαι τυχερός, ζεις δεκάδες», σχολιάζει, αναγνωρίζοντας στον εαυτό της το προνόμιο να ενσαρκώνει διαφορετικές ιστορίες.
Παρίσι, ξανά
Η επιστροφή της Πόρτμαν στο Παρίσι μετά από μια δεκαετία σηματοδοτεί ένα σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή της.
Αυτή τη φορά, η πόλη μοιάζει διαφορετική, θεμελιωμένη στην οικειότητα εδραιωμένων φιλικών σχέσεων.
«Αυτή τη φορά είναι πολύ διαφορετικά. Πρώτα απ’ όλα, οι φίλοι μου τώρα είναι παλιοί φίλοι. Τότε γνώριζα καινούργιους ανθρώπους, με τους οποίους είμαι πλέον φίλη για 10 χρόνια. Οπότε είναι σαν να επιστρέφω σε ένα μέρος που γνωρίζω και αγαπώ», λέει. Το Παρίσι είναι πλέον η δική της πόλη.
Φωτογραφημένη στην Πόλη του Φωτός με haute couture λάτεξ -μια επιλογή που η ίδια περιγράφει ως «punk, με έναν τρόπο που ίσως μοιάζει ακατάλληλος για μια γυναίκα της ηλικίας μου αλλά είναι μια δήλωση, είναι σαν να λέω είμαι ακόμα νέα! [Γέλια.] Το ‘χω ακόμα!»- η Πόρτμαν υπενθυμίζει ξανά και ξανά ότι αυτή η δεύτερη πράξη στη ζωή της, είναι και αυτή που τη βρίσκει πρόθυμη να πειραματιστεί, να αψηφήσει τις προσδοκίες -πάνω κάτω να ζήσει με την ίδια πυξίδα της καριέρας της που χαρακτηρίζεται από ενδιαφέρουσες αλλαγές σε τόνο, ύφος, και είδος.
«Υπάρχουν πάντα τρόποι να απελευθερωθούμε από έναν υπερβολικά άκαμπτο τρόπο σκέψης ή αισθήματος. Είναι μια συνεχής αναζήτηση»
View this post on Instagram
Η Πόρτμαν ήταν εξίσου πειστική στο έντονο ψυχόδραμα του Black Swan όσο και στο υπερηρωικό θέαμα του Thor.
Σε ερώτηση αν αυτή η ισορροπία είναι μια υπολογισμένη στρατηγική, η Πόρτμαν ξεκαθαρίζει:
«Δεν είναι κάτι υπερβολικά συνειδητό ή σχεδιασμένο με κάποιον τρόπο. Νομίζω ότι απλώς ανταποκρίνομαι σε αυτό που είμαι έτοιμη να ενσαρκώσω και να εκφράσω σε μια συγκεκριμένη στιγμή. Φυσικά, όταν κάνεις κάτι πιο βαρύ ή πιο έντονο, μπορεί να χρειαστείς κάτι πιο χαλαρό, άγριο και ανόητο».
Ευφυής, η Πόρτμαν φέρνει την κουβέντα στο τελευταίο της πρότζεκτ, το Fountain of Youth, μια ταινία που ενσαρκώνει αυτή την επιθυμία της για «κάτι χαλαρό, άγριο και ανόητο».
Περιγράφοντάς την ταινία ως ένα «υπερθέαμα που ταξιδεύει τον κόσμο», η Πόρτμαν αναφέρεται με ενθουσιασμό στην ονειρική εμπειρία της συνεργασίας με τον Γκάι Ρίτσι, τον Τζον Κρασίνσκι και ένα εξαιρετικό καστ, γυρίζοντας σε εξωτικές τοποθεσίες όπως η Βιέννη και το Κάιρο. «Είναι τόσο σπάνιο στις μέρες μας να πηγαίνεις σε αληθινά μέρη», σημειώνει.
Αναζητώντας την απελευθέρωση
Ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στις επιλογές της Πόρτμαν είναι η ενσάρκωση γυναικείων χαρακτήρων που αποζητούν την απελευθέρωση. Ακόμη και στο Fountain of Youth, ο χαρακτήρας της, η Σάρλοτ, βρίσκεται σε ένα ταξίδι για να απελευθερωθεί από τις κοινωνικές προσδοκίες και τους δικούς της αυτοπεριορισμούς.
«Ακόμη και από τις δικές της [προσδοκίες]. Μερικές φορές, όταν φτάνεις στη μέση ηλικία, όπως εγώ, κολλάς σε έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης για το πώς υποτίθεται ότι είναι η ζωή ή πώς πρέπει να είναι. Για την ταυτότητα που έχεις διαμορφώσει, την προσωπικότητα που λες ότι είναι δική σου ή τους κανόνες που έχεις επιβάλλει σε σένα. Η Σάρλοτ απελευθερώνεται από όλα αυτά» λέει.
Το ίδιο και εκείνη. «Όλες οι γυναίκες – ίσως όλοι οι άνθρωποι – προσπαθούν να απελευθερωθούν με κάποιον τρόπο, και υπάρχουν πάντα τρόποι να σπάσουμε τα δεσμά, να ξεφύγουμε από έναν υπερβολικά άκαμπτο τρόπο σκέψης ή ένα αίσθημα που είναι βαρύδι. Αυτή είναι μια συνεχής αναζήτηση, οπότε όταν έχεις την ευκαιρία να τη ζήσεις και μέσα από έναν μυθοπλαστικό χαρακτήρα, ε, αυτό είναι κάτι διασκεδαστικό».
Για πάντα νέα
Η Πόρτμαν δεν φοβάται το γήρας και για αυτή την ελευθερία, αποδίδοντας τα εύσημα στη «πολύ φυσική μητέρα της που γερνάει όμορφα και απλώς το καλωσορίζει».
«Η ταινία είναι η απόπειρα μου να ανακτήσω τον νεανικό μου ιδεαλισμό, τη νεανική μου πίστη στους ανθρώπους, το νεανικό μου πάθος για αυτό που κάνω και τον ενθουσιασμό και αυτό που με φωτίζει» λέει η Πόρτμαν που δεν έχει ίχνος νοσταλγίας για τη δεκαετία των είκοσι, μια περίοδο που περιγράφει ως μια εποχή που «δεν ήμουν εντελώς ο εαυτός μου».
«Τα σαράντα είναι όμορφα, μου αρέσουν τα σαράντα», δηλώνει με πεποίθηση η Πόρτμαν που βρέθηκε στη βιομηχανία του θεάματος από την ηλικία των 12 ετών.
Η Πόρτμαν παραδέχεται ότι δεν είναι ιδιαίτερα νοσταλγική και σπάνια ανατρέχει στις πρώιμες δουλειές της. «Εστιάζω σταθερά στο παρόν και το μέλλον μου» προσθέτει ενώ δηλώνει ενθουσιασμένη για το πεδίο δράσης της, τη συλλογική δημιουργία που της εξασφαλίζει η υποκριτική.
«Όταν ήμουν νεότερη, έλεγα, ‘Ω, μάλλον όταν θα είμαι 40 δεν θα θέλω να το κάνω αυτό πια’. Τώρα είμαι 43 και εξακολουθώ να αγαπώ κάθε δουλειά που κάνω. Νομίζω ότι οφείλεται στη μαγεία των ανθρώπων που δημιουργούν μαζί. Είναι πραγματικά το πιο όμορφο πράγμα που μπορούμε να κάνουμε. Είναι σαν μια ορχήστρα. Είναι κάπως το αντίθετο του πολέμου, είναι ο αντίλογος γιατί μέσα από τη συνεργατικότητα δημιουργείς κάτι μαγικό».
View this post on Instagram
«Η μαγεία των ανθρώπων που δημιουργούν μαζί. Είναι πραγματικά το πιο όμορφο πράγμα που μπορούμε νά κάνουμε, είναι το αντίθετο του πολέμου»
Εύθραυστη και σκληρή
Αναλογιζόμενη μια συζήτηση με τη Λίλι-Ρόουζ Ντεπ, η Πόρτμαν αναφέρεται στη δυαδικότητα που απαιτείται από τους ηθοποιούς: από τη μία πρέπει να έχουν συναισθηματική ευαλωτότητα και από την άλλη να αντέχουν ως παχύδερμα τη δημόσια κριτική.
«Είναι το κομμάτι του να είσαι ηθοποιός που με κάνει να νιώθω κάπως περίεργα ψυχολογικά περίεργα», παραδέχεται, τονίζοντας την απαραίτητη μετάβαση μεταξύ αυτών των δύο καταστάσεων. Για την ίδια, αυτή η εναλλαγή έχει γίνει μια σχεδόν αυτόματη διαδικασία, κάτι που απέκτησε μετά από τόσα χρόνια παρουσίας στη βιομηχανία.
Μια βασική στρατηγική της είναι να προστατεύει τον εαυτό της από την αρνητικότητα αποφεύγοντας σχόλια και κριτικές. «Όταν το έκανα συνειδητοποίησα ότι ήταν ό,τι πιο πιο ανασταλτικό για μένα. Απλώς κατέληγα να κατηγορώ τον εαυτό μου και να σταματάω να κάνω πράγματα» είπε.
«Το να είσαι αρκετά δυνατός για να αντέξεις όλα όσα τοξικά λένε οι άνθρωποι για σένα απαιτεί μεγάλη εσωτερική ανθεκτικότητα» προσθέτει.
Αποστολή: ενδυνάμωση
View this post on Instagram
Η συμμετοχή της Πόρτμαν ως συνιδιοκτήτριας της Angel City FC, μιας επαγγελματικής γυναικείας ποδοσφαιρικής ομάδας στο Λος Άντζελες, αποκαλύπτει μια άλλη πτυχή της δέσμευσής της για θετική αλλαγή.
Η πιο ικανοποιητική πτυχή για την ίδια είναι να βλέπει νεαρά αγόρια στην πρώτη σειρά να θαυμάζουν αυτές τις απίστευτες γυναίκες.
«Αυτό αλλάζει την κουλτούρα. Προφανώς, είναι απίστευτο που τα κορίτσια μπορούν να δουν ποιο θα μπορούσε να είναι το μέλλον τους, αποκτώντας πρότυπα και έχοντας ανθρώπους να θαυμάζουν… Αλλά όταν βλέπεις αγόρια να θαυμάζουν γυναίκες, αυτό είναι το κομμάτι που ποτέ δεν πίστευα ότι θα έβλεπα» λέει γεμάτη υπερηφάνεια για τη δέσμευση της να ενδυναμώσει τις επόμενες γενιές ένα πιο δίκαιο και χωρίς αποκλεισμούς αύριο.
«Νιώθω ότι έχουμε πραγματικά την ανάγκη να αποδράσουμε, να αφεθούμε στις καλές δονήσεις της ψυχαγωγίας, οπότε προσπαθώ να συνεισφέρω με τον τρόπο μου σε αυτό» λέει για τις επερχόμενες δουλειέ της που δεν είναι βαριά ψυχοδράματα -η Πόρτμαν συμμετέχει στην ταινία κινουμένων σχεδίων The Twits και τις κωμωδίες The Gallerist και Good Sex.
«Αυτή τη στιγμή, θέλω πραγματικά να φέρω λίγο φως στον κόσμο» λέει αποφασιστικά εναγκαλίζοντας τη «δεύτερη πράξη της» μετά από όλα όσα την είχαν σκοτεινιάσει φορώντας (και) λάτεξ.
View this post on Instagram
Διαβάστε όλη τη συνέντευξη εδώ.
- Ηράκλειο: Ανήλικοι έδωσαν ραντεβού για ξύλο σε πάρκο – Βίντεο ντοκουμέντο
- Σύμβουλος σχολικών επιτροπών «έφαγε» 400.000 ευρώ – Δεσμεύτηκαν τα περιουσιακά του στοιχεία
- Ινδονησία: Το ηφαίστειο Λάκι-Λάκι «ξύπνησε» – Εντυπωσιακές εικόνες [βίντεο]
- ΗΠΑ: Μωρό γεννιέται με καισαρική από το σώμα της εγκεφαλικά νεκρής μητέρας του
- Πρόεδρος Ερυθρού Αστέρα: «Εμπιστευόμαστε και στηρίζουμε τον Σφαιρόπουλο»
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις