Ας ξεκινήσουμε αυτό το κείμενο με μία παραδοχή: Η ζωή στην Αθήνα είναι πότε όνειρο, πότε εφιάλτης ή τουλάχιστον, εγώ κάπως έτσι την αντιλαμβανόμουν μέχρι πρόσφατα.
Βλέπεις, μπορεί η πρωτεύουσα να μου έδινε αμέτρητες επιλογές για να απολαύσω τον χρόνο μου, όμως, τις περισσότερες φορές αυτόν τον χρόνο τον περνούσα, είτε στριμωγμένη σε ένα βαγόνι του τρένου, είτε κολλημένη στην κίνηση, πάνω στην Αθηνών-Λαμίας, ελπίζοντας πως δεν θα μου πάρει περισσότερο από 40 λεπτά για να φτάσω στο σπίτι.
Βέβαια, ακόμη και όταν κατάφερνα να φτάσω στο σπίτι μου, έπειτα από ένα πρωινό με deadlines και meetings, με περίμενε ένας δεύτερος γύρος υποχρεώσεων, αυτή τη φορά με άπλυτα ρούχα, σκούπισμα και μαγείρεμα. Κάπως έτσι, ούτε τα αναρίθμητα προνόμια της Αθήνας απολάμβανα, ούτε την παρέα των φίλων μου.
Τι άλλαξε και πλέον βλέπω τα πράγματα αλλιώς; Σίγουρα όχι οι ρυθμοί της Αθήνας. Αυτό που άλλαξε ήμουν εγώ, μετακομίζοντας στην «καρδιά» της πόλης, πολύ κοντά σε ένα κρυμμένο ουζερί-θησαυρό, το οποίο, λίγους μήνες μετά τη μετακόμισή μου είχε ανακηρυχθεί και επίσημα ως το επίσημο στέκι της παρέας μου, το μέρος που απολαμβάνουμε τακτικά το αγαπημένο μας Ούζο 12.
Πώς ένα new-age καφενείο έγινε η αφορμή για να ζω την πόλη σε άλλους ρυθμούς
Κακά τα ψέματα. Λίγα πράγματα συγκρίνονται με την απόλαυση που μας προσφέρει η παρέα των κολλητών μας, συντροφιά με ένα καραφάκι ούζο, ειδικά έπειτα από ένα απαιτητικό οκτάωρο στο γραφείο. Το ζήτημα είναι, όμως, πως για να φτάσουμε στο σημείο να δώσουμε ραντεβού για after work drinks, πρέπει πρώτα να βρούμε το κουράγιο, τη διάθεση, ή απλώς μία καλή αφορμή, για να ξεκουνήσουμε από τον καναπέ μας.
Αυτή η αφορμή ήταν για εμένα το new-age καφενείο που βρίσκεται λίγα μέτρα κάτω από το σπίτι μου, ένας νέο-καφενές με μικρό αλλά εκλεκτό menu και τραπεζάκια πάνω στον πεζόδρομο. Κάπως έτσι, λίγες ημέρες αφότου εγκαταστάθηκα για τα καλά στο νέο μου σπίτι και ενώ επέστρεφα Πέμπτη απόγευμα από το γραφείο, αποφάσισα να το επισκεφθώ. Μόλις έκατσα, τράβηξα μία φωτογραφία τη γραφική είσοδο που θυμίζει κάτι από παλιά Αθήνα και την ανέβασα στο Instagram.
Δεν πέρασαν 10 λεπτά από τη στιγμή που την ανέβασα και μου ήρθε μήνυμα από την κολλητή μου, «Εδώ είσαι», «ναι» της απάντησα. Και όντως, λίγη ώρα αργότερα ήμασταν εκεί μαζί, απολαμβάνοντας παρέα τη μοναδική γεύση του αγαπημένου μας Ούζου 12, του πιο περιζήτητου αποστάγματος παγκοσμίως, το οποίο παράγεται από το 1880 με την ίδια συνταγή, ακολουθώντας τις παραδοσιακές μεθόδους της διπλής απόσταξης.
Είναι απίστευτο, όμως, αυτό το νέο στέκι έγινε η αφορμή για να αλλάξει η καθημερινότητά μου, να γνωρίσω κόσμο από τη γειτονιά και όχι μόνο, να «σπάω» τη ρουτίνα παρέα με τις φίλες μου τα απογεύματα που δεν θέλουμε να γυρίσουμε σπίτι από νωρίς. Καθιερώνοντας το συγκεκριμένο σημείο ως σημείο συνάντησης, η παρέα μας μεγάλωσε, ενώ αυτές οι μικρές παύσεις μέσα στο πενθήμερο Δευτέρα με Παρασκευή είναι μία «ιεροτελεστία» που μου δίνει την ευκαιρία να βάλω για λίγο σε pause τους έντονους ρυθμούς της πόλης και της ζωής, να μην κάνω τίποτα και απλώς να ζω τη στιγμή.
Πλέον, δεν περιμένω υπομονετικά το βράδυ της Παρασκευής ή το Σαββατοκύριακο για να αποδράσω από τη ρουτίνα μου, αφού ξέρω πως αρκεί μία επίσκεψη στο γνωστό μέρος και ένα μήνυμα «Εδώ είσαι» σε μία από τις φίλες μου, για να αλλάξει η τροπή της ημέρας. Τι κι αν είναι Δευτέρα; Στο στέκι που έχουμε καθιερώσει με την παρέα μου σερβίρουν νόστιμους μεζέδες και Ούζο 12 από επιλεγμένα φυσικά βότανα και μπαχαρικά, δηλαδή ό,τι χρειαζόμαστε για να πούμε αυθόρμητα «ναι» σε ένα ραντεβού για after work drinks, δίχως δεύτερη σκέψη.
Αν αναρωτιέσαι, λοιπόν, πώς θα καταφέρεις να ξεφύγεις από τη ρουτίνα που σου επιβάλλουν οι υποχρεώσεις και οι έντονοι ρυθμοί της πόλης, να ξέρεις πως το μόνο που χρειάζεται να κάνεις, είναι να ψάξεις για το κρυμμένο ουζερί, για το επόμενο στέκι που θα σε κάνει να νιώθεις σαν στο σπίτι σου και καλύτερα. Εκεί θα βρεις όλους τους λόγους που χρειάζεσαι για να απαρνηθείς την άνεση του σπιτιού σου και να συνειδητοποιήσεις πως όσο απαιτητική και αν γίνεται πολλές φορές η καθημερινότητα ή η Αθήνα, μερικές φορές η ανεμελιά και ο αυθορμητισμός «κρύβονται» στα πιο απίθανα μέρη, σε έναν new-age καφενέ, ακόμη και σε ένα καραφάκι από το αγαπημένο σου Ούζο 12.