Οι Ευρωπαίοι δεν μπορούν να γίνουν παγκόσμια δύναμη… έχουν τυφλούς στρατούς

Οι Ευρωπαίοι επιδιώκουν ξαφνικά να «παρέμβουν» στην ιστορία, αυξάνοντας ραγδαία τους αμυντικούς προϋπολογισμούς τους. Ακόμα όμως και αν φτιάξουν πυρομαχικά, σύγχρονα τεθωρακισμένα, drones ή καταφέρουν να αποκτήσουν ένα πυρηνικό οπλοστάσιο ενδεχομένως θα έχουν κάνει μια… τρύπα στο νερό. Θα παραμένει ένας πάνοπλος, πλην τυφλός αστακός.

Μπορεί Βερολίνο, Λονδίνο και Παρίσι να βρουν το ανθρώπινο δυναμικό και τις πλατφόρμες, αλλά δεν μπορούν να παρέχουν τους απαραίτητους στρατηγικούς παράγοντες που υποστηρίζουν κοινές επιχειρήσεις υψηλής έντασης, μεγάλης κλίμακας και μακράς διάρκειας χωρίς την υποστήριξη των ΗΠΑ.

Αυτοί οι παράγοντες δεν είναι άλλοι από… Διάστημα.

Σύμφωνα με ειδικούς από το Νορβηγικό Ινστιτούτο Αμυντικών Μελετών.. , οι Ευρωπαίοι ενδέχεται να βρεθούν σε παρόμοια ευάλωτη θέση με την Ουκρανία, εάν δεν δώσουν προτεραιότητα στις ανεξάρτητες διαστημικές δυνατότητες. Δηλαδή δεν μπορούν να δουν τους Ρώσους, δίχως τα διαστημικά συστήματα και δορυφόρους των Αμερικανών και του Έλον Μασκ.

Ειδικότερα, στην ανάλυσή τους στο Foreign Policy προειδοποιούν ότι τα ευρωπαϊκά κράτη έχουν σχεδιάσει την άμυνά τους με βάση την διαστημική υποστήριξη των ΗΠΑ, χωρίς να αναπτύξουν δικές τους εγχώριες εναλλακτικές λύσεις.

Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ενώ το έργο IRIS2 της ΕΕ προβλέπει μόλις 290 δορυφόρους , η Starlink διαθέτει περισσότερες από 7.000

«Εάν όμως η Ευρώπη επιθυμεί μεγαλύτερη στρατηγική αυτονομία, ένα από τα πιο επείγοντα ζητήματα θα είναι η αντιμετώπιση της μακροχρόνιας αποτυχίας της ηπείρου να δημιουργήσει ανεξάρτητες δυνατότητες στο διάστημα» λένε και εξηγούν τους λόγους που είναι το σημαντικό αυτό.

Γιατί

Πρώτον, το διάστημα έχει αναδειχθεί ως κρίσιμος παράγοντας για τον σύγχρονο πόλεμο, υποστηρίζοντας την πληροφόρηση, την επιτήρηση και την αναγνώριση (ISR), πολλά είδη δορυφορικών επικοινωνιών και συστήματα εντοπισμού θέσης, πλοήγησης και χρονισμού (PNT) όπως το GPS.

Οι δορυφορικές εικόνες υψηλής ανάλυσης παρέχουν γεωχωρική πληροφόρηση για την αναγνώριση στόχων και την ενισχυμένη επίγνωση του πεδίου της μάχης. Οι δορυφόροι διαδραματίζουν επίσης κρίσιμο ρόλο στην πληροφόρηση σημάτων, παρέχοντας πολύτιμη εικόνα για τις ξένες δυνατότητες και επιχειρήσεις. Το διάστημα είναι απλώς μια απαραίτητη πτυχή των κοινών επιχειρήσεων στον σύγχρονο πόλεμο, τονίζουν.

Δεύτερον, ο διαστημικός τομέας αναπτύσσεται ραγδαία. Ενώ λιγότεροι από 1.000 ενεργοί δορυφόροι βρίσκονταν σε τροχιά γύρω από τη Γη το 2010, ο αριθμός αυτός έχει πλέον ξεπεράσει τους 9.000 και εκτιμάται ότι έως και 60.000 δορυφόροι θα μπορούσαν να τεθούν σε λειτουργία έως το 2030.

Τρίτον, οι ΗΠΑ έχουν δείξει προθυμία να χρησιμοποιήσουν τη διαστημική τους ισχύ ως διαπραγματευτικό εργαλείο για πολιτικά οφέλη. Το δορυφορικό σύστημα Starlink του Έλον Μασλ έχει παράσχει στον ουκρανικό στρατό ζωτικής σημασίας συνδεσιμότητα για την άμυνά του έναντι των Ρώσων, αναφέρεται στην ανάλυση.

Ωστόσο, από τότε που ανέλαβε ο Ντόναλντ Τραμπ, χρησιμοποίησε το μονοπώλιο του Starlink και άλλους δορυφορικούς πόρους για να ασκήσει πίεση στο Κίεβο στις συνεχιζόμενες ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις με την Ουάσινγκτον και τη Μόσχα.

Προηγουμένως, ο Μασκ άσκησε βέτο στη χρήση του Starlink από την Ουκρανία για την Κριμαία που κατέχεται από τη Ρωσία. Η εξάρτηση της Ουκρανίας από το Starlink την έχει καταστήσει ευάλωτη στους Αμερικανούς και η Ευρώπη δεν έχει εναλλακτικές λύσεις να προσφέρει, λένε οι δύο εμπειρογνώμονες που υπογράφουν την ανάλυση.

Τέταρτον, και πιο σημαντικό, ο ειδικοί υπογραμμίζουν ότι η Ευρώπη δεν είναι ούτε κατά διάνοια κοντά στην ικανότητα να αντικαταστήσει την εξάρτησή της από την κορυφαία παγκοσμίως υποδομή δορυφόρων και επίγειων συστημάτων που σχετίζονται με το διάστημα των ΗΠΑ.

Τεράστιο το χάσμα των Ευρωπαίων με ΗΠΑ, Κίνα και Ρωσία

Έτσι, η εκτίμησή τους είναι πως για να γίνει η Ευρώπη ένας αυτόνομος στρατιωτικός παράγοντας, πρέπει να μειώσει γρήγορα το χάσμα στις διαστημικές δυνατότητες έναντι των ανταγωνιστών της.

Το διαστημικό πρόγραμμα της Ευρώπης υστερεί επίσης σε σύγκριση με τη Ρωσία και την Κίνα. Αν και η Ρωσία δείχνει σημάδια συρρίκνωσης ως διαστημική δύναμη λόγω κυρώσεων και οικονομικών δυσκολιών, η Κίνα κατασκευάζει διαστημικά περιουσιακά στοιχεία με αστραπιαία ταχύτητα σε όλο το φάσμα των δυνατοτήτων.

Το 2023, οι δαπάνες της κινεζικής κυβέρνησης για διαστημικά προγράμματα φέρεται να ήταν διπλάσιες από τις συνδυασμένες δαπάνες της Βρετανίας, της Γαλλίας και της Γερμανίας.

Ακόμα κι αν η Ευρώπη μπορούσε να συναρμολογήσει βιαστικά προηγμένους δορυφόρους, η έλλειψη αξιόπιστης υποδομής εκτόξευσης θα τους καθιστούσε άχρηστους, λένε ειδικοί.

Ενδεικτικά, από τις 672 απόπειρες τροχιακής εκτόξευσης παγκοσμίως μεταξύ 2022 και 2024, μόνο 12 εκτοξεύτηκαν από Ευρωπαίους φορείς εκμετάλλευσης.

Η μόνη αποδεδειγμένη τροχιακή τοποθεσία εκτόξευσης της Ευρώπης δεν βρίσκεται καν στην Ευρώπη, αλλά στην πρώην αποικία της Γαλλικής Γουιάνας. Πράγματι, αν η νορβηγική εκτόξευση είχε επιτύχει, θα ήταν η πρώτη από οπουδήποτε στην Ευρώπη εκτός της Ρωσίας.

«Με άλλα λόγια, χωρίς πρόσβαση στις διαστημικές δυνατότητες των ΗΠΑ, οι ένοπλες δυνάμεις της Ευρώπης είναι τόσο τυφλές όσο και καθηλωμένες».

Ούτε δορυφόρους

Όσον αφορά τους δορυφόρους, η Ευρώπη υστερεί σε κάθε κατηγορία. Πάρτε για παράδειγμα αυτούς που βρίσκονται σε γεωστατική τροχιά: Αν και οι Ευρωπαίοι διαθέτουν δορυφόρους για την παρακολούθηση του καιρού, τις ραδιοτηλεοπτικές εκπομπές και τις τηλεπικοινωνίες, ο αριθμός των στρατιωτικών δορυφόρων τους είναι μέτριος σε σύγκριση με τις ΗΠΑ, την Κίνα και τη Ρωσία.

Επιπλέον, τόσο η Κίνα όσο και η Ρωσία φέρεται να έχουν δορυφόρους σε γεωστατική τροχιά που είναι ικανοί για επιθέσεις σε τροχιά αντιδιαστήματος – με άλλα λόγια, να καταστρέψουν ή να προκαλέσουν ζημιά σε δορυφόρους άλλων χωρών. Η Ευρώπη εξαρτάται επίσης σε μεγάλο βαθμό από το διαστημικό σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης της Ουάσιγκτον, το οποίο αποτελεί σημαντικό εμπόδιο στις ελπίδες της Ευρώπης για ένα πραγματικά ανεξάρτητο πυρηνικό αποτρεπτικό μέσο.

Η εξαιρετικά ελλειπτική τροχιά, η οποία είναι χρήσιμη για την παροχή συνεχούς κάλυψης στην επικράτεια ενός αντιπάλου, αποτελείται σχεδόν εξ ολοκλήρου από ρωσικούς και αμερικανικούς δορυφόρους. Ακόμα και η πρόσφατη Αρκτική Δορυφορική Ευρυζωνική Αποστολή της Νορβηγίας, είναι πολύ φτωχή, σύμφωνα με τους ειδικούς, η οποίοι τονίζουν ότι και αυτό το έργο δίχως αμερικανική συνεργασία και χρηματοδότηση θα ήταν ακατόρθωτο.

Ο μεγαλύτερος αριθμός δορυφόρων βρίσκεται σε χαμηλή τροχιά γης (LEO) και οι περισσότεροι από αυτούς ανήκουν στο σύστημα Starlink του Musk. Και εδώ όμως οι Ευρωπαίοι είναι πολύ φτωχοί. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι ενώ το έργο IRIS2 της ΕΕ προβλέπει μόλις 290 δορυφόρους , η Starlink διαθέτει περισσότερες από 7.000 στην σε χαμηλή τροχιά.

Ο Μασκ έχει περισσότερους δορυφόρους

Επιπλέον, το IRIS2 δεν θα είναι έτοιμο πριν το 2030. «Εάν η ταχύτητα και το εύρος δεν αυξηθούν δραματικά, είναι μη ρεαλιστικό το γεγονός ότι το IRIS2 θα γίνει μια ουσιαστική προσθήκη στην ευρωπαϊκή ασφάλεια και αυτονομία σε ένα σχετικό χρονικό πλαίσιο» υπογραμμίζουν.

Την ίδια στιγμή, η Ρωσία, εργάζεται για μια παραγωγική ικανότητα 250 νέων δορυφόρων ετησίως, ενώ η Κίνα σχεδιάζει δύο ξεχωριστούς μεγα-αστερισμούς δορυφόρων στην περιοχή LEO, που θα αποτελούνται από περισσότερους από 10.000 δορυφόρους ο καθένας. Οι δε ΗΠΑ, οι οποίες επικεντρώνουν ολοένα και περισσότερο τις δορυφορικές τους αναπτύξεις στην περιοχή LEO, στοχεύουν στην ανάπτυξη εκατοντάδων νέων στρατιωτικών δορυφόρων εκεί τα επόμενα τρία χρόνια.

Γι αυτό και οι δύο ειδικοί διαπιστώνουν ότι η Ευρώπη προφανώς δεν είναι ούτε κατά διάνοια μια στρατιωτική διαστημική δύναμη και συνεπώς μια ευρύτερα μεγάλη δύναμη που φιλοδοξεί να γίνει.

Σημειώνεται ότι οι στρατιωτικές ανάγκες των Ευρωπαίων και της Ελλάδας είναι πολύ διαφορετικές. Η Τουρκία απειλεί με casus belli την Ελλάδα όχι η Ρωσία, ενώ η Ευρώπη ξαφνικά επιθυμεί να εξοπλιστεί εναντίον της τελευταίας. Οι Ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις εξοπλίζονται για έναν αντίπαλο σαν την Τουρκία, δίχως να πρέπει να φιλοδοξούν να ενταχτούν σε μια κούρσα εξοπλισμών με αντίπαλη την υπερδύναμη Ρωσία.