Από το LSD στον Υπερβατικό Διαλογισμό: Τζον Λένον και Τζορτζ Χάρισον για το κυνήγι μιας άλλης συνείδησης

Ο Τζον Λένον και ο Τζορτζ Χάρισον συζήτησαν για τον διαλογισμό με τον Βρετανό δημοσιογράφο Ντέιβιντ Φροστ σε μια τηλεοπτική συνέντευξη του 1967 που περιλαμβάνεται στη νέα σειρά του MSNBC, David Frost Vs.

Το πρώτο επεισόδιο της σειράς, David Frost Vs The Beatles, που κάνει πρεμιέρα την Κυριακή 27 Απριλίου φέρνει τη συνέντευξη ξανά στην επικαιρότητα.

Σε αυτή τα μέλω των Beatles, Τζον Λένον και Τζορτζ Χάρισον, μίλησαν για την πρώτη φορά που τους χορηγήθηκε LSD.

Τα Σκαθάρια δειπνούσαν στο σπίτι του οδοντιάτρου τους τον Μάρτιο του 1965, όταν ο οικοδεσπότης τους τους ενημέρωσε ότι είχε βάλει κάτι ιδιαίτερο στον καφέ που μόλις είχαν πιει. Ήταν LSD.

Εκείνη την εποχή, το ακρωνύμιο σήμαινε ελάχιστα για αυτούς. «Θυμάμαι ότι είχα ακούσει αόριστα γι’ αυτό», παραδέχτηκε ο Χάρισον κατά τη διάρκεια του ντοκιμαντέρ Anthology του 1995, «αλλά δεν ήξερα πραγματικά τι ήταν».

Κατά πάσα πιθανότητα, ούτε ο οδοντίατρος. Αν και τα ακριβή κίνητρά του γιατί αποφάσισε να δώσει στους διάσημους καλεσμένους του το ισχυρό παραισθησιογόνο θα μείνουν για πάντα άγνωστα, οι Beatles είχαν κάποιες υποθέσεις.

View this post on Instagram

A post shared by MSNBC Films (@msnbc_films)

«Είμαι σίγουρος ότι νόμιζε ότι ήταν αφροδισιακό», είπε ο Χάρισον. Ο Λένον υποστήριξε σε μια συνέντευξη του 1970 στο Rolling Stone ότι «νομίζαμε ότι ο οδοντίατρος  προσπαθούσε να μας κρατήσει για ένα όργιο στο σπίτι του, δεν θέλαμε να μάθουμε περισσότερα!»

Έτσι ξεκίνησε το πρώτο ψυχεδελικό ταξίδι των δύο από τους Fab Four. Το LSD ήταν ιδιαίτερα διαδεδομένο στους νέους της εποχής, η εμπειρία ήταν γενικά ευχάριστη και μέχρι το τέλος του 1965 όλοι οι Beatles είχαν πειραματιστεί με το LSD.

Αυτές οι «περιπέτειες του νου» επηρρέασαν σημαντικά τη μουσική τους και την πολιτιστική παραγωγή που όρισαν με τις δημιουργίες τους.

Μέσα σε λίγα χρόνια, το ναρκωτικό είχε γίνει «το εισιτήριο σε μια άλλη συνείδηση, ένα είδος τελετουργικής μετάβασης των νέων σε κόσμους υπερβατικούς» με πρόσωπα όπως ο πρώην καθηγητής του Χάρβαρντ, Δρ. Τίμοθι Λίρι, και ο ακαδημαϊκός, κλινικός ψυχολόγος και πνευματικός γκουρού Ραμ Ντας – ο οποίος υπερασπιζόταν την ελεύθερη χρήση του ως παγκόσμια πανάκεια – να το υπερασπίζονται.

Μέχρι το 1967, το LSD είχε εξαπλωθεί σε πανεπιστημιουπόλεις και μποέμ γειτονιές σε όλο τον κόσμο, ωστόσο μέχρι το τέλος του μυθικού Καλοκαιριού της Αγάπης, οι Beatles είχαν προχωρήσει.

Για τους Fab Four το LSD δεν ήταν ένα «εισιτήριο διαύγειας και επιφώτισης» αλλά ακόμη ένα ναρκωτικό.

«Ανοίγει μερικές πόρτες, αλλά δεν είναι η απάντηση», είχε σχολιάσει ο Χάρισον. «Δεν είναι ό,τι το παίρνεις και τελείωσε, είδες το φως. Απλώς έδειξε σε πολλούς ανθρώπους ότι υπάρχει μια άλλη συνειδητότητα. Αλλά μπορεί να σε εξασθενίσει, μετά την επίδραση του επιστρέφεις στο μηδέν και δεν ξέρεις πώς να ξεφύγεις. Γι’ αυτό ξεκίνησα τον διαλογισμό».

Στις 24 Αυγούστου εκείνου του έτους, οι Beatles παρακολούθησαν μια διάλεξη του Μαχαρίσι-Μαχές Γιόγκι στο Λονδίνο για την πρακτική και τις δυνατότητες του Υπερβατικού Διαλογισμού – τότε σχεδόν άγνωστος στη Δύση.

Το συγκρότημα γοητεύτηκε τόσο πολύ από τις διδασκαλίες του που πήραν την αυθόρμητη απόφαση να τον ακολουθήσουν για 10 ημέρες στην κοινότητα του, στη Βόρεια Ουαλία, την επόμενη κιόλας μέρα.

Λίγες εβδομάδες μετά ο Λένον και ο Χάρισον βρέθηκαν να συνομιλούν με τον θρυλικό παρουσιαστή Ντέιβιντ Φροστ, διακηρύσσοντας τα οφέλη του Yπερβατικού Διαλογισμού στο κοινό.

Ο Φροστ ήταν πιθανώς ένας από τους λίγους δημοσιογράφους που θα έδινε σημασία και πλατφόρμα στους Beatles να μιλήσουν για ένα θέμα που εξακολουθούσε να αντιμετωπίζεται με σκεπτικισμό από το βρετανικό κοινό. Ήταν ένα θέμα ταμπού.

Τότε οι Beatles ζούσαν μια μεταβατική περίοδο στην καριέρα τους. Καθιερωμένοι πια μετά την κυκλοφορία του κορυφαίου για πολλούς άλμπουμ της καριέρας τους, Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band, τα Σκαθάρια θρηνούσαν τον θάνατο του μάνατζερ και έμπιστου φίλου τους, Μπράιαν Έπσταιν – μιας πατρικής φιγούρας για τους νέους σταρ.

Οι Beatles κατάλαβαν αμέσως ότι η όποια επιτυχία, όσο θριαμβευτική και αν είναι, δεν απαντάει σε ερωτήματα και προβληματισμούς ζωής.

Ο διαλογισμός τους βοήθησε στην αναζήτηση απαντήσεων ή τουλάχιστον τους έδωσε μια αίσθηση γαλήνης μέσα στην ασάφεια είπαν. Ο Λένον και ο Χάρισον ήταν πρόθυμοι να μοιραστούν ό,τι μάθαιναν, ειδικά με έναν οικοδεσπότη όπως ο Φροστ, ο οποίος ήταν αποδεδειγμένα ένας ανοιχτόμυαλος, λαμπερός δημοσιογράφος και παρουσιαστής που δεν θα φοβόταν να αναζητήσει μαζί τους τη σχέση τους με την ψυχεδέλεια και τις ανώτερες συνειδήσεις.

«Είχαμε πάρει αρκετό LSD», είπε ο Λένον με χαρακτηριστική ειλικρίνεια. «Είχε κάνει ό,τι μπορούσε για εμάς. Δεν υπήρχε τρόπος να προχωρήσουμε παραπέρα. Έχει όρια… Αυτό που κάνει κυρίως έχει να κάνει περισσότερο με το να ανακαλύψεις τον εαυτό σου και το εγώ σου. Αυτό το ταξίδι αφορά μόνο τον εαυτό σου. [Ο διαλογισμός] είναι πιο ήπιος».

Ο Φροστ συνέχισε, ρωτώντας πώς είχε εξελιχθεί η σχέση τους με τον υλικό πλούτο από τις σπουδές τους στον διαλογισμό.

«Συνειδητοποιήσαμε ότι τα χρήματα δεν ήταν η απάντηση, ήδη είχαμε πολλά υλικά πράγματα που άλλοι άνθρωποι ξόδεψαν όλη τους τη ζωή προσπαθώντας να αποκτήσουν», είπε ο μόλις 24 ετών, Χάρισον. «Καταφέραμε να τα αποκτήσουμε σε αρκετά νεαρή ηλικία. Ήταν καλό, πραγματικά, γιατί μάθαμε ότι δεν ήταν αυτό που μας έλειπε. Υπήρχε κάτι άλλο εκεί έξω που έπρεπε να αναζητήσουμε».

Το κοινό συμμετείχε στη συζήτηση με κυνικά ερωτήματα σχετικά με τη νεοαποκτηθείσα πνευματικότητά τους. Κάποιος υποστήριξε ότι η πρακτική του διαλογισμού ήταν «εξαιρετικά εγωιστική».

«Δεν καταλαβαίνω πώς είναι εγωιστική», απάντησε ο Λένον. «Δεν χρειάζεται να είμαστε εδώ. Δεν μας αρέσει να ερχόμαστε σε τηλεοπτική εκπομπή για διασκέδαση. Είμαστε εδώ μόνο και μόνο επειδή πιστεύουμε στον διαλογισμό».

«Και ίσως μπορούμε να βοηθήσουμε μερικούς άλλους ανθρώπους να καταλάβουν ότι είναι εύκολο» πρόσθεσε ο Χάρισον.

Ο Φροστ  ζήτησε από τον Λένον να εξηγήσει σε όλους πώς άλλαξε μετά από καθημερινής ασκήσης διαλογισμού, να πει στον ίδιο και το κοινό πώς ήταν πριν και πώς μετά από τη νέα αυτή στάση ζωής.

«Έχω περισσότερη ενέργεια και περισσότερη ευτυχία», απάντησε. «Δεν ξέρω αν έγινα πιο έξυπνος…» πρόσθεσε με σαρδόνιο χαμόγελο. «Είμαι απλώς πιο ευτυχισμένος και καλύτερος άνθρωπος. Και δεν ήμουν κακός πριν!»

«Συμφωνώ», απάντησε ο Χάρισον με απάθεια.

Η εμφάνιση των Beatles σύστησε σε πολλούς τον Υπερβατικό Διαλογισμό.

Η συζήτησή τους με τον Φροστ βοήθησε να αλλάξει η στάση -των Βρετανών και άλλων- για τον διαλογισμό αναδεικνύοντας τον, από πνευματική επιδίωξη σε ένα πρακτικό εργαλείο για προσωπική ανάπτυξη.

Απομυθοποιώντας την πρακτική του Υπερβατικού Διαλογισμού και μιλώντας ειλικρινά για τα οφέλη της, ο Λένον και ο Χάρισον άνοιξαν την πόρτα σε εκατομμύρια ανθρώπους να εξερευνήσουν τον διαλογισμό ως μέσο επίτευξης εσωτερικής γαλήνης, ανθεκτικότητας και αυτογνωσίας.

Το αποτέλεσμα είναι ακόμα αισθητό σήμερα, καθώς ο διαλογισμός και η ενσυνειδητότητα είναι αναπόσπαστα πλέον κομμάτια της σύγχρονης κουλτούρας ευεξίας.

Ο Φροστ έγινε γνωστός στις αρχές της δεκαετίας των 60s με την πρωτοποριακή σατιρική του εκπομπή That Was the Week That Was (στην οποία συμμετείχαν τα μελλοντικά μέλη της ομάδας των Monty Python).

Τολμηρός και ευφυής, ο Φροστ προσώρησε από την κωμωδία στη δημοσιογραφία με talk show του στο ITV, όπου διακρίθηκε με τις εύστοχες ερωτήσεις του, το πηγαίο, καλοπροαίρετο χιούμορ του και την αδιάκοπη διερευνητική του προσέγγιση -όταν και εφόσον έπρεπε.

Ο Φροστ, στα 50 χρόνια καριέρας του πήρε χιλιάδες συνεντεύξεις από πρόσωπα που σημάδεψαν τον 20ο αιώνα.

Μοχάμεντ Άλι, Μιχαήλ Γκορμπατσόφ, Μάργκαρετ Θάτσερ, Έλτον Τζον, Τζέιν Φόντα και Ρίτσαρντ Νίξον (η συνέντευξη του με τον πρόεδρο των ΗΠΑ είναι ένα κεφάλαιο από μόνη της) είναι μερικά από τα πρόσωπα που ο Φροστ σύστησε ξανά στο κοινό.

Το David Frost Vs, είναι μια νέα σειρά ντοκιμαντέρ έξι επεισοδίων που περιγράφει λεπτομερώς τις πιο διάσημες συνεντεύξεις του Frost, και κάνει πρεμιέρα στο MSNBC την Κυριακή 27 Απριλίου.