Η Ελλάδα δεν αντέχει νέους διχασμούς

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς είναι ένας ιδιαίτερος άνθρωπος. Ταλαντούχος όσο λίγοι, αγωνιστής της ζωής από τα παιδικά του χρόνια σε μια ρημαγμένη πρώην Γιουγκοσλαβία, ένας από τους καλύτερους τενίστες της γενιάς του, φανατικός χριστιανός, φιλάνθρωπος και… αντιεμβολιαστής, άρα επικίνδυνος γιατί οι απόψεις του βρίσκουν ευήκοα ώτα.

Οι απόψεις του είναι γνωστές εδώ και καιρό, οι θέσεις του για την πανδημία δεν ήταν κρυφές ούτε από τις αυστραλιανές αρχές που του επέτρεψαν αρχικά να μπει στη χώρα και στη συνέχεια παίχτηκε ένα απίστευτο θέατρο του παραλόγου σχετικά με το αν θα λάβει μέρος στους αγώνες τένις, αν δίκαια βρίσκεται στην Αυστραλία, αν θα συλληφθεί ή όχι.

Ο σπουδαίος αυτός αθλητής θα κριθεί για τη στάση του…

Σε κάθε περίπτωση, η περιπέτεια του Τζόκοβιτς ουσιαστικά ανέδειξε και τον βαθύ διχασμό της παγκόσμιας κοινωνίας που ζει πρωτόγνωρες υγειονομικές συνθήκες.

Αναδεικνύει και τη σύγκρουση της λογικής με το παράλογο, του λαϊκισμού με τον ορθό λόγο, της επιστημοσύνης με τις κάθε λογής αντιεπιστημονικές θεωρίες που κάνουν κακό στην προσπάθεια για τη δημόσια υγεία.

Αλλά επειδή και στη χώρα μας βιώνουμε πρωτόγνωρες καταστάσεις και αντιπαραθέσεις που πολλές φορές ξεφεύγουν από τα όρια, οφείλουμε να χαράξουμε μια νέα στρατηγική. Και ως κοινωνία και ως πολιτικό σύστημα.

Ασφαλώς η εμπιστοσύνη στην επιστήμη είναι αδιαπραγμάτευτη.

Ασφαλώς ο εμβολιασμός σώζει εκατομμύρια ζωές και ο μοναδικός τρόπος να τελειώσουμε με την πανδημία είναι να ακούμε τους ειδικούς.

Ασφαλώς και πρέπει όλοι μας να συμβάλουμε στον περιορισμό του αντιεμβολιαστικού κινήματος και του ανορθολογισμού εν γένει.

Όμως, η επόμενη ημέρα δεν πρέπει να βρει την πατρίδα μας διχασμένη. Δεν έχει περιθώρια η Ελλάδα για νέους διχασμούς, για αναβίωση του εμφυλιοπολεμικού κλίματος που μας βασάνισε επί δεκαετίες.

Είμαστε όλοι κάτοικοι ενός ευλογημένου τόπου που χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να σταθεί ξανά στα πόδια του.

Χρειαζόμαστε και όσους εμβολιάστηκαν και ακολούθησαν τις συμβουλές των ειδικών αλλά κι εκείνους που δεν πείστηκαν από την επιστήμη ή που συνεχίζουν να ισορροπούν πάνω στο τεντωμένο σχοινί του ανορθολογισμού και του λαϊκισμού.

Το τελευταίο που χρειάζεται ο τόπος είναι η δημιουργία νέων στρατοπέδων.
Αρκετό χρόνο χάσαμε με τους μνημονιακούς και τους αντιμνημονιακούς.

Με τους «μένουμε Ευρώπη» και τους «πολέμιους του ευρωπαϊκού οράματος».

Και πληρώσαμε ακριβά τις εμμονές κάποιων σε πολιτικές που έβαζαν ταμπέλες και δίχαζαν τους πολίτες.

Το τέλος της πανδημίας πρέπει να μας βρει όλους ενωμένους σε μια κοινή προσπάθεια για να αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις των καιρών.

Όταν φύγει ο κορωνοϊός πρέπει να δώσουμε τη μάχη για την ανόρθωση της οικονομίας, την προσέλκυση επενδύσεων, τη δημιουργία χιλιάδων θέσεων εργασίας, την ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και της παιδείας.

Ο κορωνοϊός θα είναι ένας εφιάλτης που κάποια στιγμή θα ξεχάσουμε. Αυτό που δεν πρέπει να ξεχνάμε τώρα είναι ότι «οι καιροί ου μενετοί».

Και να πράξουμε τα δέοντα για το μέλλον της πατρίδας μας.

Η Σοφία Νικολάου είναι πρώην Γενική Γραμματέας Αντεγκληματικής Πολιτικής