Περί ανοιχτών διαδικασιών εκλογής προέδρου…

Διατυπώνονται δυο απόψεις αυτές τις μέρες για τις ανοιχτές εκλογικές διαδικασίες εκλογής προέδρων κομμάτων, όπως αυτή στην οποια οδεύει τώρα το ΚΙΝΑΛ.

Η μια αποδοκιμάζει την προοπτική να ψηφίσουν σε αυτές μέλη άλλων κομμάτων, αναγνωρίζοντας ότι δεν είναι εφικτό αυτό να αποτραπεί πρακτικά.

Η άλλη άποψη λέει ότι η δημοκρατία είναι πολίτευμα που βασίζεται στη συμμετοχή άρα όσο πιο πολλοί τόσο πιο καλά, όποιοι κι αν είναι.

Να σταθούμε λίγο στο δεύτερο. Η δημοκρατία πράγματι συνδέεται με τη συμμετοχή. Προϋποθέτει όμως και μερικά ακόμη πράγματα. Ένα από αυτά, για παράδειγμα, είναι η διαβούλευση (η λέξη εξυπηρετεί για να το πούμε μονολεκτικά).

Αυτό σημαίνει ότι ο πολίτης δεν είναι μόνο ψηφοφόρος αλλά είναι ενημερωμένος ψηφοφόρος, είναι συμμετέχων σε όλες τις διεργασίες, παρακολουθεί τις συζητήσεις, συνδιαμορφώνει, επηρεάζει και επηρεάζεται από τις καταστάσεις.

Γι’αυτό π.χ. όταν ψηφίζει για κυβέρνηση πρέπει να έχει αποδεδειγμένους δεσμούς με τη χώρα ή όταν ψηφίζει για διαχειριστή πολυκατοικίας πρέπει να έχει δικό του διαμέρισμα.

Η άλλη προϋπόθεση της δημοκρατίας που προκύπτει ευθέως από τη διαβούλευση, είναι η λογοδοσία. Η οποία δεν μπορεί να είναι μόνο θεωρητική καθώς ο κάθε αρχηγός πρέπει να ελέγχεται και να νιώθει υπόλογος όχι από τους στρατούς των social media και άλλες απροσδιόριστες ομάδες, αλλά από αυτούς που πράγματι θα χρειαστεί για να κρατήσει το κόμμα του.

Δεν χρειάζεται πολλή φαντασία άλλωστε για να καταλάβει κανείς πως ένα κόμμα σαν το ΚΙΝΑΛ με το μέγεθος που έχει τώρα, θα έχει σοβαρό πρόβλημα αν αρχίσει ένας αρχηγός να διαμορφώνει μια πολιτική που δεν αρέσει στην πλειοψηφία της πραγματικής βάσης του κόμματος.

Θα είχε ενδιαφέρον, συν τοις άλλοις, μιας και μιλάμε πολύ για τη δημοκρατία, να μελετήσει κάποιος κάποτε κατά πόσο βελτιώθηκε πράγματι η δημοκρατική λειτουργία των κομμάτων από τις ανοιχτές διαδικασίες, κατα πόσο έγινε πιο δημοφιλής και ανοιχτή σε νέους ανθρώπους.

Διότι δεν πρέπει να αρκούν οι πρόεδροι, ούτε μοιάζει καλό να είναι παντοδύναμοι, τα κόμματα τους έχουν σημασία γιατί αυτή είναι η δεξαμενή των στελεχών τους και γιατί τελικά σε αυτά απευθύνονται, έχουν σημασία ποιοτικά οι λίστες των υποψηφίων βουλευτών και άλλων αιρετών, έχει σημασία κι η υπόλοιπη δημοκρατική διαδικασία.

Το να επηρεάσουν την εκλογή του επικεφαλής άρα άνθρωποι που ανήκουν σε άλλο πολιτικό χώρο, με οποιοδήποτε κίνητρο, δεν μοιάζει απλώς ζήτημα πολιτικού πολιτισμού, αλλά είναι και ένδειξη των αντιλήψεων τους για το πολίτευμα και τη λειτουργία του.

Στις οποίες καλό θα ήταν κάποτε να συμφωνήσουμε.