«Ενας Υδραίος στη Λάρισα»

Διέπρεπε στο Δικαστικό Σώμα. Αριστος. Τόσο σε επίπεδο νομικών γνώσεων όσο και σε επίπεδο εγκυκλοπαιδικών. Ηταν ο κατάλληλος για Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Κακή όμως συγκυρία έφερε να ασκεί εποπτεία στο Δικαστικό Σώμα και στις προαγωγές συνταξιούχος δικαστής. Αυτά συμβαίνουν σε χώρες, όπως η δική μας, όπου η εκτελεστική συμπλέκεται με τη δικαστική και από αυτή τη συμπλοκή μύρια κακά έπονται.

Εν πάση περιπτώσει, αποχώρησε από το Σώμα μετά τη συνταξιοδότησή του. Κρίμα, είπαμε όλοι οι ενασχολούμενοι με τα δικαστικά, που δεν έγινε Πρόεδρος του Αρείου Πάγου. Η εκτίμηση όμως προς το πρόσωπό του παρέμενε και παραμένει ως προς το ήθος και την αξία του. Με λίγα λόγια, μελαγχολήσαμε όπως μελαγχολούμε όταν αποχωρεί κάποιος σπουδαίος δικαστής που έθεσε τη σφραγίδα του με το έργο του, το ανοιχτό μυαλό του, την επιστημοσύνη του.

Τι γίνεται όμως όταν κάποιος συνταξιοδοτείται, μετά τόσα χρόνια επιτυχούς σταδιοδρομίας, και εξακολουθεί να είναι ακμαιότατος; Πολύ δύσκολη η θέση του. Δύσκολα περνούν οι ώρες. Είναι μαρτυρικές. Το κατανοώ απόλυτα. Πολύ δύσκολη η προσαρμογή στη νέα ζωή.

Ξαφνικά σου έρχεται η πρόταση να αναλάβεις κυβερνητική θέση. Τα θέματα της Δικαιοσύνης τα γνωρίζεις άριστα όσο λίγοι, την εκτίμηση των νομικών την έχεις, και μάλιστα απεριόριστη, όρεξη για σοβαρή δουλειά έχεις, χρόνο πολύ, και ασφαλώς σε προορίζουν να δώσεις λύση σε πολλά θέματα που ταλανίζουν τον δικαστικό χώρο επί δεκαετίες. Ευκαιρία, λοιπόν, μεγάλη να προσφέρεις από μια θέση που σου δίνει πολύ περισσότερες εξουσίες και ευκαιρίες να δημιουργήσεις συνθήκες ικανές και πρόσφορες για σπουδαίο έργο. Δικαιοσύνη που να πείθει τον λαό ότι κάτι νέο και ελπιδοφόρο ξεκινά. Εγγύηση η προσωπικότητά του.

Αλλα όμως κελεύουν αι βουλαί των πολιτικών προϊσταμένων. Εδώ δεν έχει μα και πώς. Εδώ ισχύουν άλλα. Ισχύει η πολιτική σκοπιμότητα. Μα πρόκειται για τη Δικαιοσύνη, θα ψέλλισε, υποθέτω ο εν λόγω δικαστής.

Τα νέα νομοθετήματα θα πρέπει να απεικονίζουν μια νέα κατάσταση που διαμορφώνεται και αποβλέπει σε μια Δικαιοσύνη αταξική, απροκατάληπτη, ίση έναντι όλων των πολιτών. Προφανώς ζούσε ακόμη στον ιδεατό του κόσμο, αυτόν που υπηρέτησε τόσα χρόνια με πίστη και αφοσίωση. Ηλπιζε ότι κάτι θα άλλαζε. Πόση υποκρισία θα συνάντησε, πόση διαπλοκή. Πόση οίηση και φαντασία. Πόσο ξένα θα ήταν όλα αυτά. Υποθέτω, γνωρίζοντας τον άνθρωπο και την υψηλή ποιότητά του. Δυστυχώς όσο πιο επιτυχημένος είσαι τόσο περισσότερο σε εκμεταλλεύονται στην πολιτική. Είσαι αναλώσιμος.

Ο Δημήτρης Παξινός είναι πρώην πρόεδρος ΔΣΑ.