«Δεν σας πέφτει λόγος»

Στο επάνω µέρος του άλσους στο Πεδίον του Aρεως, στη µεγάλη πλατεία όπου βρίσκεται το αναψυκτήριο και έχει στηθεί η θεατρική σκηνή, συγκεντρώνονται καθηµερινά παρέες που βγάζουν βόλτα τα σκυλιά τους. Οι ιδιοκτήτες λένε τα δικά τους, τα ζώα λυµένα παίζουν µεταξύ τους. Ή τσακώνονται. Γνωρίζω πως δεν επιτρέπεται να κυκλοφορούν χωρίς λουρί σε χώρους όπως αυτός.

Γνωρίζω όµως και πως, επιτρέπεται-δεν επιτρέπεται, καθένας κάνει ό,τι θέλει. «Δεν σας πέφτει λόγος» είπαν σε έναν περαστικό που επειδή φοβήθηκε τους έκανε παρατήρηση. Δεν µας πέφτει λόγος. Περιµένουµε απλώς τη στιγµή που κάποιο σκυλί θα δαγκώσει και θα γίνει θέµα στα δελτία ειδήσεων. Είχα και εγώ σκυλί και ξέρω πως µπορεί να συµβεί, και ας επιµένουν ορισµένοι πως δεν υπάρχει περίπτωση το δικό τους «παιδί» να κάνει κάτι τέτοιο.

Οπως και αν έχει, και στο Πεδίον του Αρεως ελάχιστα σκυλιά κυκλοφορούν δεμένα. Δεν είναι μόνο αυτό. Προχθές μία κυρία άνοιξε τη βρύση που βρίσκεται στην πλατεία για να ξεδιψάνε οι περαστικοί και κάλεσε το σκυλί της να πιει νερό. Το ζώο άρχισε να γλείφει την κάνουλα. Πώς αλλιώς να έπινε, αν δεν του έβαζαν το νερό σε ένα μπολάκι; Μετάνιωσα για όλες τις φορές που έχω πιει και εγώ νερό από τέτοιες βρύσες.

Λυπήθηκα εκείνους που εξακολουθούν να τις χρησιμοποιούν. Εγώ, ποτέ ξανά. Αλλά υποθέτω πως όπως δεν μπορώ να ζητήσω από τους ιδιοκτήτες των σκύλων να κυκλοφορούν έχοντας δεμένα τα τετράποδά τους και να μαζεύουν τις ακαθαρσίες τους, έτσι δεν μπορώ να τους υποδείξω με ποιον τρόπο θα τα «ποτίζουν». Γιατί δεν μου πέφτει λόγος! Με διακριτικότητα και κατανόηση καλούμαι να αντιμετωπίσω και τις κυρίες που ταΐζουν συστηματικά τις αδέσποτες γάτες μετατρέποντας τα πεζοδρόμια σε λιγδερούς σκουπιδότοπους με αποφάγια, με πεταγμένα κονσερβοκούτια, με χρησιμοποιημένα αλουμινόχαρτα. Καλή η πρόθεση, πίσω τους όμως αφήνουν το χάος. Οι γωνιές της πόλης μυρίζουν γατοτροφή. Τα πεζοδρόμια κολλάνε ή γίνονται γλιστερές παγίδες για τους περαστικούς.

Και ύστερα ήρθαν… τα περιστέρια. Που πρέπει και αυτά να φάνε. Γεμάτα είναι τα αλσύλλια, οι πλατείες, οι δρόμοι, με μουχλιασμένα και νοτισμένα από τη βροχή και την υγρασία ψωμιά. Αλλη εστία δυσωδίας αυτά. Προς αποφυγήν παρεξηγήσεων, ας επαναλάβουμε τα αυτονόητα: Δεν επιτρέπεται να υπάρχουν στους δρόμους ζώα που πεινούν.

Στην πραγματικότητα δεν θα έπρεπε να υπάρχει κανένα αδέσποτο. Ομως, όταν τα ταΐζεις πρέπει και να καθαρίζεις, είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις σε μία τόσο επιβαρυμένη πόλη. Αυτονόητο και αυτό! Κάνε το καλό και ρίξ’ το στο γιαλό, που λέει και η παροιμία. Οταν το ρίχνεις στο πεζοδρόμιο και το αφήνεις εκεί να μουχλιάσει, να λιώσει, να γίνει πηγή μόλυνσης, τότε αυτό που εσύ αποκαλείς ζωοφιλία είναι αδιαφορία για τους άλλους, είναι πράξη εχθρική, για το κοινωνικό σύνολο, για την πόλη που σε φιλοξενεί.