Επιμόρφωση παραγόντων από συνήγορο του φιλάθλου

Ολα δείχνουν πως η κυβέρνηση που κυβέρνησε τη χώρα για τεσσεράμισι χρόνια θα αποτελέσει από αύριο παρελθόν. Θα ήθελα να την αποχαιρετήσω με ένα αφιέρωμα σε κάτι που πιθανότατα κανένας δεν διάβασε: αναφέρομαι στο κάποτε το επικυροποιημένο (τρομάρα μας…) πρόγραμμα για τον Αθλητισμό, που παρουσιάστηκε στο Αιγάλεω τον Ιανουάριο του 2015, μια Δευτέρα που ψιχάλιζε. Υπάρχουν διάφορα πράγματα για τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ κατηγορείται από τους αντιπάλους του για έλλειψη συνέπειας. Αλλά το πρόγραμμα Αθλητισμού του ΣΥΡΙΖΑ και τα όσα ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ως κυβέρνηση είναι τόσο διαφορετικά που αναρωτιέσαι αν πραγματικά αυτοί που έγραψαν εκείνο το πρόγραμμα κι αυτοί που κλήθηκαν να το εφαρμόσουν προέρχονται από τον ίδιο πλανήτη!

Πόνημα

Τι γράφει το πρόγραμμα; Αρχικά μας εξηγεί σε ποιον αθλητισμό πιστεύει ο ΣΥΡΙΖΑ. Οι συντάκτες του προγράμματος πιστεύουν σε έναν «αθλητισμό για τον άνθρωπο και όχι για τα κέρδη», σε έναν αθλητισμό που «απορρίπτει και ξεπερνά (sic) το σημερινό νεοφιλελεύθερο μοντέλο του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού». «Σε αντίθεση με αυτό το μοντέλο», αντιγράφω, «ο ΣΥΡΙΖΑ τοποθετεί στο κέντρο της προσοχής τον αθλούμενο και τον αθλητή και στοχεύει στην ανάδειξη των κοινωνικά θετικών λειτουργιών του αθλητισμού. Ορίζει ως διακυβεύματα την αναδιανομή των πόρων με ριζικά διαφορετικό σκεπτικό και κοινωνικούς όρους, την ενδυνάμωση του κοινωνικού ελέγχου, την επικράτηση της διαφάνειας και τον εκδημοκρατισμό στη λειτουργία». Υποθέτω ότι δεν καταλάβατε τίποτα, (όπως ίσως και οι ίδιοι οι συντάκτες του κειμένου), αλλά ο βερμπαλισμός, οι κορόνες και οι «μπακαλιάροι» είναι το μικρότερο πρόβλημα στο ιστορικό αυτό πόνημα.

Μετάλλια

Πρώτα πρώτα, σύμφωνα με το πρόγραμμα, τέρμα οι διακρίσεις, οι αθλητικές επιτυχίες και τα μετάλλια: αυτά που ξέρατε να τα ξεχάσετε κι όσοι με αθλητικές επιτυχίες έχετε συγκινηθεί πρέπει περίπου να ντρέπεστε. Οπως λέει το πρόγραμμα «η νέα κυβέρνηση «αποκόβει (sic) τις εθνικές αθλητικές ομοσπονδίες από τον ομφάλιο λώρο της εμπορευματοποίησης και την εντατικοποίηση για το κυνήγι των μεταλλίων στις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις» καθώς σκοπός δεν είναι πλέον τα μετάλλια, αλλά η μαζική άθληση. Την ίδια στιγμή βέβαια (γιατί τι ΣΥΡΙΖΑ θα ήμασταν αν δεν λέγαμε και στον Αθλητισμό τα ίσια και τα ανάποδα μαζί…) «η πολιτεία αναλαμβάνει πλήρως τη χρηματοδότηση των εθνικών αθλητικών ομοσπονδιών για την προετοιμασία των εθνικών αθλητικών ομάδων και τα έξοδα συμμετοχής σε επίσημες, διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις». Τώρα γιατί πρέπει να πληρώνει η Πολιτεία για την προετοιμασία και τη συμμετοχή, αφού μετάλλια δεν θέλει, τι να σας πω; Ρωτήστε τον ίδιο τον Πρωθυπουργό που διαφήμιζε ότι θα στείλει με το πρωθυπουργικό αεροπλάνο στο Μινσκ την αποστολή της εθνικής στίβου.

Τσουβάλι

Πάμε παρακάτω. Πού θα βρεθούν τα λεφτά για τη χρηματοδότηση των ομοσπονδιών «που θα λειτουργούν πλέον δημοκρατικά», των αθλητικών προγραμμάτων «που θα είναι χιλιάδες», των σωματείων «που θα παράγουν αθλητές επιχορηγούμενα από το κράτος» αφού «κανείς γονιός δεν πρέπει να πληρώνει για την άθληση του παιδιού του»; Μα είναι απλό χαζούληδες! Θεσπίζουμε ως κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ την «Ενιαία Αρχή Πληρωμών στο πλαίσιο της ΓΓΑ», που θα μοιράζει λεφτά με το τσουβάλι! Αυτό για το τσουβάλι είναι δικό μου: τα άλλα τα έγραφε το πρόγραμμα.

Μετατροπή

Ειδικά για τον ταλαιπωρημένο επαγγελματικό Αθλητισμό έχουμε κι άλλες πρωτότυπες και καταπληκτικές ιδέες. «Τροποποιούμε» γράφει «τον ν. 879/79 και κάθε άλλο νομοθέτημα για τον επαγγελματικό αθλητισμό, ούτως ώστε να δώσουμε θεσμικά το δικαίωμα και σε άλλες συλλογικές μορφές διοίκησης αθλητικών ομάδων. Δίνουμε δικαίωμα συμμετοχής στις μεγαλύτερες αγωνιστικές κατηγορίες σε αθλητικά σωματεία, χωρίς την υποχρέωση μετατροπής τους σε ανώνυμες εταιρείες». Εχουμε κι άλλα. Αφού αφήσω κατά μέρους διάφορα κωμικά και διφορούμενα για το αυτοδιοίκητο των ομοσπονδιών και τον ρόλο του κράτους επισημαίνω κυρίως τη βαθιά τομή που εμπεριέχεται στο πρόγραμμα και αφορά τους παράγοντες. Σύμφωνα με το πρόγραμμα «εμείς του ΣΥΡΙΖΑ παρεμβαίνουμε και αλλάζουμε ριζικά τον όρο αθλητικός παράγοντας, με τα όσα αρνητικά χαρακτηριστικά συνοδεύεται, θεσπίζοντας την υποχρεωτική επιμόρφωση όσων ασχολούνται με ομάδες, με αθλητικές ακαδημίες, τμήματα υποδομών, με την αγωγή και την υγεία αθλητών μικρών ηλικιών». Με άλλα λόγια, έλεγε το πρόγραμμα, στέλνουμε τον Κομπότη ή το Γιάννη τον Αλαφούζο ή ακόμα και τον Ιβάν Σαββίδη για επιμόρφωση στον Πέτρο τον Κωνσταντινέα που ως καλός πατερούλης θα φροντίσει να τους βάλει μυαλό!

Συνήγορος

Το ωραίο φυσικά σας το κράτησα για το τέλος. Εμείς του ΣΥΡΙΖΑ «θεσπίζουμε τον «Συνήγορο του φιλάθλου» γιατί «πιστεύουμε στη χρησιμότητα νέων ενώσεων φιλάθλων, πιο συνειδητοποιημένων. Θέλουμε φιλάθλους που θα διεκδικήσουν 1) το δικαίωμα στη δημιουργία ομάδων με άλλες συλλογικές, δημοκρατικές μορφές διοίκησης και ιδιοκτησίας, με τη συμμετοχή τους στα όργανα διοίκησης των σωματείων, 2) τον σεβασμό τους από τις ΠΑΕ, 3) την αντίσταση στην εκμετάλλευση των τηλεοπτικών δικαιωμάτων από συνδρομητικές εταιρείες που στερούν τη δυνατότητα παρακολούθησής ενός αθλητικού γεγονότος από όλους, 4) την προστασία από αστυνομικά μέτρα που θίγουν τα ατομικά δικαιώματα και προσωπικά δεδομένα, 5) ενώσεις φιλάθλων που θα αναλάβουν αντιρατσιστικές, φιλειρηνικές πρωτοβουλίες και θα αποτελέσουν αντίβαρο στην τυφλή βία». Ναι, όχι μόνο θα λύναμε το πρόβλημα του Αθλητισμού, αλλά θα φτιάχνουμε και καινούργιους φιλάθλους. Ισως να τους φέρναμε και από κάποιον άλλο πλανήτη!

Φωτογραφίες

Αυτά λέγαμε τον Ιανουάριο του 2015 και τα ίδια λέγαμε και τον Σεπτέμβριο του 2015, διότι δεν είχαμε τροποποιήσει τίποτα στο πρόγραμμα: δεν προλάβαμε. Τι κάναμε ως κυβέρνηση; Θα το θυμίσω εν τάχει. Σε ΠΑΕ που καταγγέλλαμε δώσαμε τελικά του κόσμου τα χρήματα. Στους παράγοντες δεν κάναμε επιμόρφωση, αλλά τους χαρίσαμε χρέη και διακόψαμε και πρωταθλήματα για χάρη τους. Στις ομοσπονδίες, όχι μόνο δεν κάναμε τον παραμικρό έλεγχο, αλλά βάλαμε και ανθρώπους μας μάλλον για να τους μάθουν την αξία «της αναδιανομής των πόρων». Το σημερινό «νεοφιλελεύθερο μοντέλο του εμπορευματοποιημένου αθλητισμού» όχι μόνο δεν το πειράξαμε, αλλά το ενισχύσαμε κιόλας βάζοντας την ΕΡΤ να πληρώνει χρήματα για αγώνες που δεν βλέπει κανείς. Και κάθε φορά που κάποιος αθλητής κέρδιζε ένα μετάλλιο (για το οποίο κανονικά θα έπρεπε να ντρεπόμαστε) τον καλούσαμε στο Μαξίμου ή τρέχαμε να βγάλουμε μαζί του φωτογραφίες στο αεροδρόμιο!

Διακοπές

Τέλος, δεν αλλάξαμε καθόλου τους φιλάθλους, όπως πιστεύαμε. Δεν τους είδαμε δυστυχώς να αναλαμβάνουν φιλειρηνικές πρωτοβουλίες, δεν τους είδαμε να ιδρύουν ομάδες και δεν τους είδαμε να αντιστέκονται στην εκμετάλλευση από συνδρομητικές εταιρείες. Τους είδαμε μόνο στις ευρωεκλογές να μας μαυρίζουν οι αχάριστοι ενώ εμείς θέλαμε να θεσπίσουμε τον «Συνήγορο του φιλάθλου» που μάλλον πήρε τα λεφτά της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών και ψάχνει να βρει κανένα κότερο για να κάνει διακοπές…