Είσαι σήμερα μονάρχης…

Ούτε το 1952 με τον Παπάγο, ούτε το 1964 με τον Γεώργιο Παπανδρέου, ούτε το 1974 με τον Κωνσταντίνο Καραμανλή ή το 1981 με τον Ανδρέα Παπανδρέου ο «πολιτικός» χάρτης της Ελλάδας είχε βαφτεί ξανά ενιαία με ένα μόνο χρώμα σε αυτή την έκταση όπως συμβαίνει σήμερα. Ολες οι παραπάνω εκλογικές αναμετρήσεις αποτελούν ορόσημα ιστορικών εκλογικών θριάμβων είτε της μίας είτε της άλλης από τις δύο μεγάλες παρατάξεις.

Και δεν είναι τα μόνα: ο Ελευθέριος Βενιζέλος στις εκλογές του Νοεμβρίου 1910 είχε πετύχει πρωτοφανή εκλογική επικράτηση, με 307 από τις 362 τότε έδρες της Βουλής. Ομως σε όλες τις παραπάνω μετρήσεις δεν υπήρχαν ακόμα τέτοιου είδους εργαλεία: ούτε γίνονταν χάρτες, ούτε φυσικά τυπώνονταν έγχρωμοι στις εφημερίδες ή προβάλλονταν σε τηλεοράσεις. Αυτές οι τεχνικές αποτελούν νεωτερισμούς της δεύτερης περιόδου της Μεταπολίτευσης.

Ως προς τη σχέση του χάρτη που διαμορφώθηκε με την έκβαση των επικείμενων εκλογών, υπάρχουν κάποιες κρίσιμες παράμετροι. Η διαίρεση σε περιφέρειες είναι μια συγκριτικά νέα πραγματικότητα, οπότε δύσκολα μπορεί να επιχειρηθούν αναλογίες σε βάθος χρόνου. Αλλωστε παραδοσιακά στη Μεταπολίτευση δεν μετρούσαμε την επιτυχία ενός κόμματος στις αυτοδιοικητικές εκλογές με ένα τέτοιο μέτρο, που δεν υπήρχε όσο δεν υπήρχε και ο αιρετός δεύτερος βαθμός αυτοδιοίκησης.

Το μέτρο ήταν οι μεγάλοι δήμοι: η Αθήνα, η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα, ο Πειραιάς. Ουδείς κοιτούσε τι άλλο συνέβαινε για να εξαγάγει ευρύτερα πολιτικά συμπεράσματα. Εδώ λοιπόν υπάρχει κάτι ακόμα εντυπωσιακό που, αν και σχεδόν ολόκληρος μπλε, ο χάρτης δεν το απεικονίζει: η επιτυχία και στους περισσότερους μεγάλους δήμους ταυτόχρονα με εκείνη στις περιφέρειες.

Ενα ακόμα «μυστικό» είναι το τι άλλο δεν δείχνει αυτός ο χάρτης με το χρώμα των περιφερειών: τη λεπτομερή ανάλυση της κατά κράτος ήττας του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτή θα έχει σημασία στις εθνικές εκλογές, όχι τόσο για τον ίδιο, όσο για τους άλλους ως προς τις εκροές και την πορεία όσων κομμάτων περάσουν το 3%, κάτι που επίσης δεν φαίνεται στον νυν χάρτη.

Αυτός ο χάρτης κρύβει πικρά «μυστικά» για την κυβέρνηση. Θα φανερωθούν το βράδυ των εκλογών. «Μυστικά» που φουσκώνουν με τα τελευταία κυβερνητικά σημεία και τέρατα προ της ήττας.

Ουσιαστικά αφορούν το αν θα καταγραφεί αποτέλεσμα που θα θυμίζει τα προαναφερθέντα και θα κάνει την έκπληξη σε ευρωπαϊκό πλέον επίπεδο. Οσο για τον ίδιο τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ, τα πράγματα έχουν ήδη κριθεί. Δεν είναι πια πρωταγωνιστές. Είναι κομπάρσοι. Το μέλλον δεν τους επιφυλάσσει νίκες.

Την ευκαιρία να χτίσουν και εκείνοι μια μεγάλη, τρίτη πολιτική παράταξη μακράς πνοής που να διαδραματίζει ρόλο την πέταξαν οι ίδιοι στα σκουπίδια. Το πώς και το γιατί είναι πλέον γνωστά στους πάντες. Η ευθύνη είναι όλη δική τους. Κι έτσι πια ο Τσίπρας έφτασε σήμερα εκεί που κάποτε έλεγε ο Ελύτης: «Είσαι σήμερα μονάρχης κι ώσαμ’ αύριο δεν υπάρχεις»…