Κακοί οιωνοί

Από τη μια, το «ρεύμα του νικητή» που διαμόρφωσε το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα συμπαρασύρει πολλούς ψηφοφόρους προς τη ΝΔ· από την άλλη η προοπτική της ήττας θα ωθήσει αριστερούς ψηφοφόρους προς την ιδεολογική ψήφο, ήτοι προς αριστερότερα σχήματα: ο ΣΥΡΙΖΑ, όσα ηρωικά και αν εκφωνεί η ηγεσία του, θα βρεθεί χαμηλότερα από το 24% στις επερχόμενες εκλογές – θα είναι επιτυχία αν καταφέρει να κρατηθεί πάνω από το 20%. Η κατάρρευση του κ. Τσίπρα θα είναι πιο επώδυνη από την αντίστοιχη του κ. Καραμανλή το 2009.

Η αυτοδυναμία λοιπόν της ΝΔ είναι εφικτή και το μόνο που ίσως μπορεί να την εμποδίσει -κάτι που κατά τη γνώμη μου είναι επιθυμητό- είναι η ενδυνάμωση του ΚΙΝΑΛ. Που δεν θα πάρει ψήφους από αυτούς που τώρα εγκαταλείπουν την κυβέρνηση αλλά (ίσως) από τους αριστερούς και κεντροαριστερούς που ψήφισαν ΝΔ με αποκλειστικό κριτήριο «να φύγει ο ΣΥΡΙΖΑ». Τώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ φεύγει, ίσως αυτοί επαναπατριστούν στο ΚΙΝΑΛ αν πειστούν για το σοβαρότητα των σχεδίων της ηγεσίας του.

Και δεν συνιστά σοβαρότητα να ισχυρίζεσαι ότι με την «τρίτη εντολή» στο χέρι η κυρία Γεννηματά θα υποχρεώσει Μητσοτάκη-Τσίπρα να «υιοθετήσουν για τη διακυβέρνηση της χώρας το ‘Σχέδιο Ελλάδα’», όπως δήλωσε η ίδια χθες. Σοβαρότητα συνιστά να διακηρύξεις ότι επιδιώκεις να μην υπάρξει αυτοδυναμία για να συνεργαστείς με το πρώτο κόμμα, όπως ήταν αναγκαίο να γίνει και έγινε το κρίσιμο 2012. Να συνεργαστείς ως δεύτερος, που θα επεμβαίνει διορθωτικά για να στηρίξει στο πλαίσιο της κυβέρνησης αξίες που υπερασπίζεται η Κεντροαριστερά – αυτές τις αξίες λοιπόν πρέπει να αναδείξει προεκλογικά  το ΚΙΝΑΛ, για να πείσει ότι αξίζει να συγκυβερνήσει.

Έχει βέβαια μεγάλη γκάμα αξιακών επιλογών: από τον εθνικισμό και τον λαϊκισμό του τσοχατζοπουλικού ΠαΣοΚ ως το εκσυγχρονιστικό σημιτικό πρόταγμα, περνώντας από τον αμήχανο προοδευτισμό του Γιώργου Παπανδρέου. Η κυρία Γεννηματά με τις πράξεις της και τον λόγο της απέναντι στη Συνθήκη των Πρεσπών και σε κρίσιμα θέματα όπως  το σύμφωνο συμβίωσης ή οι σχέσεις εκκλησίας-κράτους, έχει ως τώρα δυστυχώς υπηρετήσει την πρώτη παράδοση – και αυτό ίσως εξηγεί τη στασιμότητα του κόμματος, κατά την τετραετία της ηγεσίας της, στα ελάχιστα που το είχε οδηγήσει η κρίση.

Το ΚΙΝΑΛ (με μόλις 3,1%)  ήρθε τελευταίο μεταξύ των νέων ψηφοφόρων, ακόμα και το παλαιολιθικό ΚΚΕ το πέρασε. Αντιθέτως, μεταξύ των συνταξιούχων (με 11%) ξεπέρασε τον εθνικό του μέσο όρο περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο κόμμα. Οι οιωνοί δεν είναι καλοί για την Κεντροαριστερά, αλλά κάποιες ελπίδες διάψευσής τους υπάρχουν.