Σταύρο εσύ ήσουν ο δολοφόνος του «Ποταμιού»

Ο Σταύρος Θεοδωράκης σε μια ομιλία που έκανε ως ανεξάρτητος βουλευτής πλέον, αφού έχασε τη δυνατότητα να λέγεται αρχηγός κόμματος, μας υποσχέθηκε ότι από βδομάδα θα μας αποκαλύψει ποιος σκότωσε το Ποτάμι.

Μάλιστα, μετά από αυτή τη δήλωση πλακώθηκε και με τον Γρηγόρη Ψαριανό ανταλλάσσοντας βαριές κουβέντες.

Όμως, ο Σταύρος Θεοδωράκης καλό είναι να μην αναζητά θεωρίες συνωμοσίας και σκοτεινά σχέδια για να δολοφονηθεί το ποτάμι.

Γιατί εάν υπήρξε δολοφόνος, αυτός ήταν ο ίδιος ο Σταύρος Θεοδωράκης.

Γιατί ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν αυτός που θεώρησε ότι μπορούσε να φτιαχτεί ένα κόμμα, χωρίς ιδεολογία, χωρίς πρόγραμμα (θυμάται κανείς ότι πρώτα το έφτιαξε και αρκετά μετά ανακοίνωσε κάτι που να μοιάζει με πολιτικές θέσεις;), χωρίς κυβερνητική πρόταση.

Γιατί ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν αυτός που θεώρησε ότι μπορούσε να φτιαχτεί κόμμα με όρους casting προσωπικοτήτων, λες και δεν έφτιαχνε πολιτικό οργανισμό αλλά διαδοχικά πάνελ για εκπομπές τηλεοπτικού σταθμού ή θέματα για περιοδικό ποικίλης ύλης.

Γιατί ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν αυτός που θεώρησε ότι μπορούσε να αποτελέσει ιδεολογική γραμμή ένα άθροισμα από εμμονές και συμπλέγματα της ελληνικής εκδοχής «ακραίου κέντρου», αυτό το ιδιότυπο μίσος για τις ανάγκες και τις διεκδικήσεις των φτωχών ανθρώπων.

Γιατί ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν αυτός που θεώρησε ότι μπορούσε να φτιάξει κόμμα μαζεύοντας διάφορους πολιτικούς, σαν τον Ψαριανό με τον οποίο σήμερα πλακώθηκε, που απλώς αναζητούσαν βολική πολιτική στέγη.

Γιατί ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν αυτός που από ένα σημείο και μετά επέλεξε το Ποτάμι να γίνει απλώς υποψήφιος αιμοδότης άλλων πολιτικών χώρων.

Γιατί ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν αυτός που διαδοχικά (ή και παράλληλα ενίοτε) μιλούσε πότε με τη Νέα Δημοκρατία, αφού τους ένωνε ο νεοφιλελεύθερισμός, πότε με το ΠΑΣΟΚ, εφόσον υποτίθεται ότι ήταν «κεντρώο» κόμμα, πότε με τον ΣΥΡΙΖΑ εφόσον υποτίθεται ότι τους ένωναν κοινές θέσεις για τα δικαιώματα.

Γιατί ο Σταύρος Θεοδωράκης ήταν αυτός που διαπραγματεύτηκε να μπει στο Ποτάμι στο ΚΙΝΑΛ και μάλιστα διεκδίκησε και την ηγεσία σε μια σουρεαλιστική διαδικασία όπου πρώτα θα εκλεγόταν ο ηγέτης και μετά θα οριζόταν το πρόγραμμα.

Γιατί αυτός ήταν που μετά ανακάλυψε ότι μέσα στο ΚΙΝΑΛ το Ποτάμι «έτρωγε καπέλο» για να αποφασίσει να αποχωρήσει.

Γιατί αυτός ήταν που από το καλοκαίρι φαινόταν ότι απλώς αναζητούσε σε ποιο πολιτικό χώρο θα γινόταν προσάρτημα το Ποτάμι και μετά βλέποντας βουλευτές του να κάνουν ατομική διαπραγμάτευση με άλλα κόμματα, αποφάσισε να το γυρίσει σε «αυτόνομη πορεία».

Ας μην ψάχνει λοιπόν για δολοφόνους. Ας κοιταχτεί στον καθρέφτη.

Σε τελική ανάλυση, τα Ποτάμια δεν πεθαίνουν. Απλώς στερεύουν.