Το «μετά» από τον θάνατο του Ζακ Κωστόπουλου
Το καμπανάκι του κακού χτύπησε αλλού αυτές τις ημέρες. Στα άθλια γκάλοπ μερίδας ΜΜΕ που δεν είχαν τίποτε να ζηλέψουν από ρωμαϊκή αρένα και ομοίαζαν με μετρητή αίματος και μίσους
Spotlight
- Ξεκίνησαν οι αποχές των μαθητών εξαιτίας των συγχωνεύσεων τμημάτων στα σχολεία
- Ξανανοίγει για χάρη της Microsoft το εργοστάσιο του χειρότερου πυρηνικού ατυχήματος στην αμερικανική ιστορία
- Εγκλωβισμένοι στα πατρικά τους οι νέοι – «Θηλιά» το υψηλό κόστος ζωής και τα υψηλά ενοίκια
- Στη Βουλή η αποκάλυψη του in για τους ελαιοπαραγωγούς – Η ερώτηση Χαρίτση και η απάντηση Τσιάρα
Μεγάλωσα μεταξύ Αθήνας και Μυκόνου. Αρχές «90, η Ομόνοια, όπου πηγαίναμε με τα πόδια από τα Σεπόλια ή τον Κολωνό, ακόμη ήταν τόπος αναφοράς και βασίλειο περάσματος όλου του κόσμου.
Τα μικρά ξενοδοχεία ακόμη φιλοξενούσαν εκτός από πλασιέ και επαρχιώτες που κατέβαιναν για δουλειές. Ακόμη υπήρχε το Νέον ή το Μανχάταν στα Χαυτεία, ακόμη τα κλαριντζίδικα είχαν νόημα αφού δεν υπήρχαν το Facebook, το YouTube και τα smartphones που εκμηδενίζουν τις αποστάσεις.
Παίζαμε ηλεκτρονικά στο υπόγειο δίπλα στου Λουμίδη, μπιλιάρδο στην Κάνιγγος. Ψωνίζαμε κασέτες από το Rock City.
Ακολουθήστε το in.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις