Βόλτα στο πανέμορφο βασιλικό κτήμα στο Τατόι

Η Αττική, ως γνωστόν, δεν φημίζεται για τους πνεύμονες πρασίνου της. Όμως, θα χρειαστείτε μόλις 20 χιλιόμετρα, από το κέντρο των Αθηνών, για να φτάσετε σε ένα παραδεισένιο περιβάλλον που όμοιό του αμφιβάλλω αν βρίσκει κανείς στα προάστια των περισσότερων Ευρωπαϊκών Πρωτευουσών.

Τα βασιλικά κτήματα έχουν μια έκταση 47.000 στρεμμάτων, αν και είναι δυσδιάκριτό που αρχίζουν και που τελειώνουν αφού υπάρχουν περιφράξεις και καγκελόπορτες, αφύλαχτες πάντως. Το καλό είναι ότι τουλάχιστον η πρόσβαση με το αυτοκίνητο δεν επιτρέπεται. Έτσι τι καλύτερο, για βόλτα με τα πόδια ή με το ποδήλατο.

Βρεθήκαμε στο κτήμα του Τατοΐου πριν από μερικές μέρες και είχαμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά μια αλλιώτικη, μια ζωογόνα πλευρά της πόλης μας, που, αλήθεια, πόσοι Αθηναίοι την γνωρίζουν και την επισκέπτονται;

Ο χώρος λόγω της πυκνής του βλάστησης δεν προδίδει εύκολα τον αριθμό των επισκεπτών του. Έτσι μπορείς να νιώσεις το περιβάλλον «δικό σου», να νιώσεις λίγο …βασιλιάς, ας πούμε! Άλογο μπορεί να μην δύνασθε να καβαλήσετε, αν και το κτήμα το επισκέπτονται και μέλη των παρακείμενων ιππικών ομίλων. Οι ποδηλάτες όμως, θα λατρέψουν το κτήμα αφού πραγματικά είναι ένας ιδανικός χώρος, με χαμηλής ή μέτριας δυσκολίας διαδρομές και υψομετρικές διαφορές. Μόνο το πήγαινε – έλα από την κάτω «μπάρα» μέχρι τα κεντρικά κτίρια είναι 4-5 χιλιόμετρα.

Από την μια λοιπόν, έχουμε ένα υπέροχο τοπίο, με δάση κυρίως, δρόμους και μονοπάτια χωμάτινα, αλλά και κάποια ξέφωτα, ιδανικά για παιχνίδι και πικ – νικ. Αυτή είναι η καλή πλευρά του κτήματος. Μέσα σε αυτό το αυθεντικό, φυσικό περιβάλλον συναντά κανείς, απ’ την άλλη και την ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας, όπως αυτή διαφαίνεται από τις κτιριακές εγκαταστάσεις και τα πολλαπλά κτίρια, πέρα από το θερινό ανάκτορο. Πρόκειται για ένα ιστορικό μνημείο τοποθετημένο στη καρδιά του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας. Εδώ ορκίστηκαν κυβερνήσεις, όπως του Ελευθερίου Βενιζέλου και του Γεωργίου Παπανδρέου.
Ακόμα και τα βοηθητικά κτίρια, δημιουργούν ένα δέος και σε μεταφέρουν σε παλιότερες δεκαετίες αφού και λόγω της εγκατάλειψης τους, μπορείτε να δείτε αντικείμενα ακόμα και προπολεμικά, όπως για παράδειγμα ένα φορτηγό που προφανώς θα χρησιμοποιούσε κάποιος κηπουρός ή επιστάτης των ανακτόρων.

Από την άλλη, η δυσάρεστη πλευρά, συνδέεται με την εικόνα που αποκομίζει κανείς ως προς την φροντίδα του. Και ρωτώ: Γιατί τα κτίρια, κατά κύριο λόγο, έχουν αφεθεί στη μοίρα τους και την κατάρρευσή τους; Πρόκειται για κτίρια, πανέμορφα τα περισσότερα.
Γιατί δεν έχει διαμορφωθεί, ο χώρος του κτήματος σε ένα πραγματικά φροντισμένο πάρκο με υποδομές δραστηριοτήτων για μεγάλους, χώρους παιδικής ψυχαγωγίας, ακόμα και κάποιο αναψυκτήριο, απλό και φιλικό στο περιβάλλον, όπως για παράδειγμα, γίνεται σε κάποια περιβαλλοντικά πάρκα;

Αντίθετα, δεν θα δυσκολευθεί κανείς να ανακαλύψει και σκουπίδια, που ενίοτε το ίδιο το φυσικό τοπίο καλύπτει. Δυστυχώς, ακόμα και ο δρόμος μπροστά από το αστυνομικό τμήμα, που βρίσκεται μέσα στο κτήμα, δεν ήταν καθαρός. Δυστυχώς.

{{{ map }}}

Το 1973 με δημοψήφισμα το κτήμα πέρασε στο δημόσιο και μετά από ένα «πισωγύρισμα» δόθηκε και πάλι στο δημόσιο το 1994 και οριστικά το 2002. Το κτήμα είναι πλέον περιουσία όλων των Ελλήνων. Ας ελπίσουμε ότι το κράτος θα την αξιοποιήσει κατά το καλύτερο τρόπο για τον κόσμο, που έχει ανάγκη από τέτοιες «ανάσες».
Η είσοδος στο κτήμα είναι ελεύθερη, περνώντας «από το πλάι»…

in.gr Ταξίδια