Ούλριχ Ζάιντλ: ο καυστικός ντοκιμαντερίστας του ευρωπαϊκού σινεμά
«Ποτέ ξανά στο σινεμά δεν μπόρεσα να κοιτάξω κατάματα την κόλαση», δήλωσε ο Βέρνερ Χέρτσογκ για το ντοκιμαντέρ Animal Love του Ούλριχ Ζάιντλ, κατατάσσοντάς τον ανάμεσα στους αγαπημένους του κινηματογραφιστές. Έμπειρος ντοκιμαντερίστας, καυστικός μυθοπλάστης, ο Ζάιντλ αποτελεί μια από τις πιο οξυδερκείς και προκλητικές φωνές του ευρωπαϊκού σινεμά.
«Ποτέ ξανά στο σινεμά δεν μπόρεσα να κοιτάξω κατάματα την κόλαση», δήλωσε ο Βέρνερ Χέρτσογκ για το ντοκιμαντέρ Animal Love του Ούλριχ Ζάιντλ, κατατάσσοντάς τον ανάμεσα στους αγαπημένους του κινηματογραφιστές.
Έμπειρος ντοκιμαντερίστας, καυστικός μυθοπλάστης, ο Ζάιντλ αποτελεί μια από τις πιο οξυδερκείς και προκλητικές φωνές του ευρωπαϊκού σινεμά.
Το 52ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης πραγματοποιεί αφιέρωμα στο έργο του πολυβραβευμένου Αυστριακού δημιουργού, προβάλλοντας αντιπροσωπευτικές στιγμές της φιλμογραφίας του. Το αφιέρωμα εντάσσεται στο τμήμα «Ανοιχτοί Ορίζοντες», δράση που χρηματοδοτείται μεταξύ άλλων από την Ευρωπαϊκή Ένωση – Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, στο πλαίσιο του ΠΕΠ Κεντρικής Μακεδονίας 2007-2013.
Οι ταινίες του Ούλριχ Ζάιντλ, θολώνοντας τα όρια ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας, διαρρηγνύουν κάθε ταμπού, εισβάλλοντας πότε σαρκαστικά, πότε αποστασιοποιημένα, ωστόσο πάντα ανθρώπινα στη σφαίρα της ιδιωτικότητας.
Στο Models (1999) εκθέτει τη ναρκισσιστική βιομηχανία του μόντελινγκ, στο βραβευμένο με Αργυρό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας Dog days (2001), απεικονίζει τα δεινά μιας ομάδας εύθραυστων χαρακτήρων με ωμό συναίσθημα και ειρωνική ισορροπία, ενώ στο βαθιά ουμανιστικό και σκληρό Import / Export (2007), καταπιάνεται με την οικονομική μετανάστευση, δίνοντας στους απελπισμένους ήρωες μια υπόσχεση λύτρωσης.
Αλλά και στα ντοκιμαντέρ του Ζάιντλ, η παράνοια της καθημερινότητας κυριαρχεί: Την εντοπίζει στις ανισότητες μεταξύ μεταναστών και γηγενών (Good news, 1990), στις διαπροσωπικές σχέσεις (Losses to be expected, 1992, The last real men, 1994), στη σχεδόν διαστροφική αγάπη ανθρώπου και κατοικίδιου (Animal love, 1996), σε πορτρέτα αμφιλεγόμενων προσωπικοτήτων (The bosom friend, 1997), αλλά και στις εξομολογήσεις πιστών (Jesus, you know, 2003).